Witam wszystkich użytkowników tego forum

17.03.23
Forum przeżyło dziś dużą próbę ataku hakerskiego. Atak był przeprowadzony z USA z wielu numerów IP jednocześnie. Musiałem zablokować forum na ca pół godziny, ale to niewiele dało. jedynie kilkukrotne wylogowanie wszystkich gości jednocześnie dało pożądany efekt.
Sprawdził się też nasz elastyczny hosting, który mimo 20 krotnego przekroczenia zamówionej mocy procesora nie blokował strony, tylko dawał opóźnienie w ładowaniu stron ok. 1 sekundy.
Tutaj prośba do wszystkich gości: BARDZO PROSZĘ o zamykanie naszej strony po zakończeniu przeglądania i otwieranie jej ponownie z pamięci przeglądarki, gdy ponownie nas odwiedzicie. Przy włączonych jednocześnie 200 - 300 przeglądarek gości, jest wręcz niemożliwe zidentyfikowanie i zablokowanie intruzów. Bardzo proszę o zrozumienie, bo ma to na celu umożliwienie wam przeglądania forum bez przeszkód.

25.10.22
Kolega @janusz nie jest już administratorem tego forum i jest zablokowany na czas nieokreślony.
Została uszkodzona komunikacja mailowa przez forum, więc proszę wszelkie kwestie zgłaszać administratorom na PW lub bezpośrednio na email: cheops4.pl@gmail.com. Nowi użytkownicy, którzy nie otrzymają weryfikacyjnego emala, będą aktywowani w miarę możliwości, co dzień, jeśli ktoś nie będzie mógł używać forum proszę o maila na powyższy adres.
/blueray21

Ze swojej strony proszę, aby unikać generowania i propagowania wszelkich form nienawiści, takie posty będą w najlepszym wypadku lądowały w koszu.
Wszelkie nieprawidłowości można zgłaszać administracji, w znany sposób, tak jak i prośby o interwencję w uzasadnionych przypadkach, wszystkie sposoby kontaktu - działają.

Pozdrawiam wszystkich i nieustająco życzę zdrowia, bo idą trudne czasy.

/blueray21

W związku z "wysypem" reklamodawców informujemy, że konta wszystkich nowych użytkowników, którzy popełnią jakąkolwiek formę reklamy w pierwszych 3-ch postach, poza przeznaczonym na informacje reklamowe tematem "... kryptoreklama" będą usuwane bez jakichkolwiek ostrzeżeń. Dotyczy to także użytkowników, którzy zarejestrowali się wcześniej, ale nic poza reklamami nie napisali. Posty takich użytkowników również będą usuwane, a nie przenoszone, jak do tej pory.
To forum zdecydowanie nie jest i nie będzie tablicą ogłoszeń i reklam!
Administracja Forum

To ogłoszenie można u siebie skasować po przeczytaniu, najeżdżając na tekst i klikając krzyżyk w prawym, górnym rogu pola ogłoszeń.

Uwaga! Proszę nie używać starych linków z pełnym adresem postów, bo stary folder jest nieaktualny - teraz wystarczy http://www.cheops4.org.pl/ bo jest przekierowanie.


/blueray21

Stwardnienie rozsiane

cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » środa 02 mar 2022, 11:58

https://newatlas.com/health-wellbeing/h ... gy-immune/?
" W wielu eksperymentach na myszach naukowcy odkryli, że kazeina była głównym winowajcą. Ale ta obserwacja tylko potwierdziła korelację. Naukowcy byli najbardziej zainteresowani tym, w jaki sposób to konkretne białko mleka może wywoływać uszkodzenia neuronów związane ze stwardnieniem rozsianym.

Rittika Chunder, inny badacz pracujący nad projektem, wyjaśnił hipotezę, że kazeina wyzwala źle ukierunkowaną odpowiedź immunologiczną. Oznaczało to, że kazeina musi przypominać te same antygeny, które prowadzą komórki odpornościowe do nieprawidłowego ukierunkowania na zdrowe komórki mózgowe.
"Porównaliśmy kazeinę z różnymi cząsteczkami, które są ważne dla produkcji mieliny" - powiedział Chunder. "W trakcie tego procesu natknęliśmy się na białko o nazwie MAG. Pod pewnymi względami wygląda wyraźnie podobnie do kazeiny - tak bardzo, że przeciwciała przeciwko kazeinie były również aktywne przeciwko MAG u zwierząt laboratoryjnych. "


Ostatnim krokiem było ustalenie, że ta wywołana kazeiną odpowiedź autoimmunologiczna faktycznie występuje u ludzi. Aby to zbadać, naukowcy przyjrzeli się, jak te przeciwciała kazeinowe zachowywały się w ludzkiej tkance mózgowej.

Hipoteza została zweryfikowana, przeciwciała kazeinowe agregowały się w komórkach mózgowych odpowiedzialnych za produkcję mieliny. Ponadto naukowcy odkryli, że immunologiczne komórki B pobrane od pacjentów ze stwardnieniem rozsianym były szczególnie wrażliwe na kazeinę.
Badanie ostatecznie stwierdza, że związek między objawami mlecznymi i SM jest spowodowany białkiem kazeiny w mleku wywołującym napływ przeciwciał immunologicznych. Te komórki odpornościowe błędnie atakują niektóre komórki w mózgu ze względu na podobieństwo białka MAG do kazeiny.

Naukowcy są ostrożni, aby zauważyć, że ten mechanizm może wystąpić tylko u osób z wcześniej istniejącą alergią mleczną. Kürten powiedziała, że jej zespół pracuje już nad testem dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, który może zidentyfikować ich podatność na alergie na kazeinę.

"Obecnie opracowujemy autotest, dzięki któremu osoby dotknięte chorobą mogą sprawdzić, czy przenoszą odpowiednie przeciwciała" - powiedział Kürten. "Przynajmniej ta podgrupa powinna powstrzymać się od spożywania mleka, jogurtu lub twarogu".

Jednym z pytań, jakie stawiają nowe odkrycia, jest to, jaką rolę wrażliwość na kazeinę może odegrać w rozwoju SM?
Kürten wskazuje, że badania obserwacyjne wykryły wyższe wskaźniki SM w populacjach, o których wiadomo, że spożywają duże ilości mleka krowiego. Jest więc prawdopodobne, że reakcja alergiczna na kazeinę może prowadzić do nieumyślnego uszkodzenia komórek mózgowych przez przeciwciała i rozpoczęcia kaskady reakcji prowadzących do SM.

Potrzebne będą dalsze badania, aby zbadać ten hipotetyczny scenariusz, a Kürten wskazuje, że sama alergia na kazeinę nie wystarczy, aby ktoś rozwinął SM, ponieważ istnieje kilka innych znanych czynników ryzyka, które muszą się połączyć, aby choroba mogła się rozwijać.

Nowe badanie zostało opublikowane w czasopiśmie PNAS.

Źródło: Uniwersytet w Bonn"
0 x



beadnorsi
Posty: 1604
Rejestracja: niedziela 27 maja 2018, 12:06
x 4
x 104
Podziękował: 3112 razy
Otrzymał podziękowanie: 2146 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: beadnorsi » środa 02 mar 2022, 20:41

Niewiem,czy mozna mi gratulowac,po ostatniej lewatywie wyszlo cos czarnego,z 4 sztuki,z wygladu jak kawalki watroby,badz pasozyty jak w podeslanym wczesnie filmie.

Jakos kilka dni pozniej dostalem jakiegos ataku w prawym boku,pisalem juz tez o tym.Nie jestem juz pewien ,czy to zapalenie jelit,watroby czy woreczka,wiec pobieram lecytyne.

Bol mijal po WU ,pozniej wracal.Potem przy kazdym posilku jak tylko cos w usta wlozylem po pieciu sekundach bol w okolicach zoladka,potem po lewej,prawej ,wyzej nizej i wez tu skumaj o co biega.

WU wyraznie nie radzila sobie z tym bo ciagle delikatnie bolalo,wiec doszedlem do wniosku,ze to pewnie zapalenie jelita po wyjsciu tego "czegos czarnego" i zamienilem WU na C.

Po C od razu lepiej,a po lecytynie o wiele lepiej.Wiec stawiam na zapalenie jelita po oderwaniu pasozytow+watroba z woreczkiem dodatkowo z powodu nadmiaru toksyn.

Witaminy na tluszczach tez odlozylem na chwile i mija ten niby bol/uczucie niekomfortowego polozenia ze tak napisze w okolicach watroby.

Tak mi teraz dobrze,wiec bede kontynulowal lecytyne,C,moze doloze mielony ostropest za tydzien badz dwa.


Podlecze i zaatakuje ponownie lewatywa z sody,tak mysle i wydutkam reszte tych czarnych nieznanych mi pasozytow z mojego jelita.
Ostatnio zmieniony środa 02 mar 2022, 20:50 przez beadnorsi, łącznie zmieniany 1 raz.
0 x



beadnorsi
Posty: 1604
Rejestracja: niedziela 27 maja 2018, 12:06
x 4
x 104
Podziękował: 3112 razy
Otrzymał podziękowanie: 2146 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: beadnorsi » środa 02 mar 2022, 20:44

Re: Grzybica uogólniona
Post autor: beadnorsi » piątek 11 lut 2022, 17:06

https://www.youtube.com/watch?v=QY8NC0t0BiE


Od 16.10 do 16 .20 minuty filmu,cos takiego podobnego wywalila mi lewatywa miesiac temu.




W ogole bardzo ciekawe wideo,ile tam tego wszystkiego..........
0 x


Ten "krokodylek" ale nie patrzylem,czy ma oczy i nosek :lol:
0 x



beadnorsi
Posty: 1604
Rejestracja: niedziela 27 maja 2018, 12:06
x 4
x 104
Podziękował: 3112 razy
Otrzymał podziękowanie: 2146 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: beadnorsi » środa 02 mar 2022, 20:55

Moze mam tam rane po "tym czyms",przeciekajace jelito,czuje sie dobrze ogolnie.

Jak sie nie zmieni to mam jeszcze MEGAstymulator ukladu imunologicznego ASD-2 calkiem swiezy,z Rosji to go rabne jak z armaty i sie napewno wszystko tam zasklepi.

Nie widzialem w zyciu nic innego,szybszego jesli chodzi o te sprawy.
0 x



beadnorsi
Posty: 1604
Rejestracja: niedziela 27 maja 2018, 12:06
x 4
x 104
Podziękował: 3112 razy
Otrzymał podziękowanie: 2146 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: beadnorsi » środa 02 mar 2022, 21:04

Moja ciocia "na wozku" zrobila kiedys test na Candide i o ile pamietam miala z 10 albo 20 sekund i na dole,Stan-katastrofalny.
Ciocia choruje na stwardnienie wlasnie.
0 x



Awatar użytkownika
blueray21
Administrator
Posty: 9816
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 23:45
x 44
x 522
Podziękował: 446 razy
Otrzymał podziękowanie: 14801 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: blueray21 » środa 02 mar 2022, 21:56

Ja nie wykluczyłem candida w tej przypadłości, napisałem tylko, że rzeczywistych przyczyn jest więcej, a @cedric nam ciągle jeszcze coś nowego tu dostarcza.
W sumie najgorsze jest to, że te wszystkie 3 patogeny mogą istnieć równolegle, poza innymi przyczynami i usunięcie jednego nie powoduje prawie żadnej pozytywnej reakcji w takim przypadku.

O ile nadmiar candida można wykryć wspomnianym przez ciebie testem, na dość długo przed samym przerostem, to pozostałe patogeny wykrywa tylko biorezonans lub można zakażenie wywnioskować z innych pojawiających się przypadłości.
Perforacje jelit przy systemowej candida nie muszą być znaczące i są "zatkane" dopóki grzyb z którejś strony istnieje, poza tym ścianki jelit regenerują się relatywnie szybko w normalnych warunkach.

W SM są uszkadzane / zjadane / zainfekowane elementy układu nerwowego, może występować demielinixacja włókien nerwowych, co powoduje zakłócenia lub brak komunikacji z OUN.
0 x


Wiedza ochrania, ignorancja zagraża.

cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » środa 15 cze 2022, 16:49

Beta-alanina limituje syntezę karnozyny, sprzyja spalaniu tłuszczów, zmniejsza toksyczność PUFA, stanowi składnik acetylo-COA
https://n.neurology.org/content/82/10_Supplement/P7.253
" April 08, 2014; 82 (10 Supplement) MAY 01, 2014
A Double-Blind Placebo Controlled Study of the Effect of Beta-Alanine, a Nonessential Amino-Acid, on Neurologic, Motor Function, Quality of Life, and Fatigue in Patients Diagnosed With Multiple Sclerosis (P7.253)
John Kanter, Elizabeth Keiner, Arielle Biwer, Elizabeth Coughlin, Brittany DiFabio, Donya Salmasinia, Michael Ormsbee, John Giannini, Charles Maitland
First published April 9, 2014,
"Streszczenie:
CEL: Suplementacja B-alaniną u chorych na stwardnienie rozsiane (SM) może poprawić zarówno siłę mięśniową, jak i jakość życia na podstawie związku między sprawnością motoryczną a zmęczeniem. Obydwa te efekty osiąga się przy minimalnym ryzyku dla pacjentów."
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » sobota 02 lip 2022, 22:13

https://www.hcplive.com/view/metabolite ... tion-in-ms
" Naukowcy z The Scripps Research Institute odkryli, że endogenny metabolit tauryny, przyjmowany w połączeniu z benztropiną i mikonazolem, znacznie nasila proces przekształcania komórek prekursorowych oligodendrocytów (OPC) w dojrzałe oligodendrocyty. Po osiągnięciu dojrzałości, komórki te produkują mielinę i pomagają w naprawie uszkodzonych nerwów u pacjentów z SM.

Podczas gdy tauryna sama w sobie nie jest w stanie pobudzić remielinizacji, wydaje się, że może działać jako czynnik wspomagający terapie pobudzające remielinizację.

Luke Lairson, asystent profesora chemii w TSRI, powiedział MD Magazine, że tauryna została zidentyfikowana w wyniku procesu, który mierzył poziomy polarnych i niepolarnych metabolitów obecnych w OPCs w porównaniu do dojrzałych oligodendrocytów.

"Zidentyfikowane metabolity, które były obecne w różnych ilościach, zostały następnie przebadane, samodzielnie i w połączeniu, aby określić zdolność endogennych metabolitów do wpływania na proces różnicowania i/lub dojrzewania oligodendrocytów" - powiedział Lairson.

Badanie wykazało, że poziom tauryny był znacznie wyższy podczas procesu różnicowania i dojrzewania oligodendrocytów. To skłoniło badaczy do głębszego kopania.

"Tauryna była głównym metabolitem docelowym, ponieważ zmiany podczas różnicowania były tak znaczące, a kreatyna (inny znacząco zmieniony metabolit) była już w naszym standardowym medium," powiedział Gary Siuzdak, starszy dyrektor TSRI's Scripps Center for Metabolomics.

Ale Siuzdak - który jest również profesorem chemii oraz biologii molekularnej i obliczeniowej w TSRI - zauważył, że możliwe jest, iż inne metabolity są jeszcze bardziej korzystne dla procesu.

Dalsze badania sugerowały, że tauryna pomaga, ponieważ jest w stanie bezpośrednio zwiększyć dostępne pule seryny, które służą jako początkowy budulec "wymagany do syntezy glikosfingolipidowych składników mieliny, które definiują funkcjonalny stan komórek oligodendrocytów" - napisali badacze.

Badania sugerują, że tauryna może być dodana do reżimu terapii MS w celu zwiększenia produkcji dojrzałych oligodendrocytów, a zatem remielinizacji. W ten sposób, nadzieja jest to ostatecznie zmniejszyć nawroty dla pacjentów z SM.

Co może uczynić badania jeszcze bardziej wpływowe jest fakt, że tauryna jest naturalnie produkowane przez organizm i łatwo dostępne na rynku.

Tauryna jest dostępna doustnie i aktywnie transportowana do centralnego układu nerwowego, powiedział Lairson. Jest już częścią normalnej diety i jest obecna w produktach i suplementach, takich jak napoje energetyczne.

"Jest ogólnie uważany za bezpieczny i mógłby być łatwo uzupełniany w diecie pacjentów, jeśli zostanie uznany za bezpieczny i skuteczny w odpowiednich zwierzęcych modelach skuteczności i toksyczności" - powiedział Lairson.

Jest również niedrogi - butelka jedno-gramowych tabletek kosztuje zazwyczaj około 10 dolarów, powiedział Siuzdak.

Nowe badanie jest częścią trwających badań nad SM prowadzonych przez TSRI. Badacze Instytutu, w tym Lairson, najpierw pokazali, że benztropina może pomóc OPCs dojrzewać w oligodendrocyty. Benztropina była poprzednio zatwierdzona jako lek na chorobę Parkinsona.

Chociaż tauryna już ma dobrą historię bezpieczeństwa, następnym krokiem jest użycie modeli gryzoni, aby potwierdzić wyniki badania. Lairson powiedział, że praca jest w toku.

Badanie, "Metabolomics-based discovery of a metabolite that enhances oligodendrocyte maturation," zostało opublikowane online w Nature Chemical Biology.

Przetłumaczono z www.DeepL.com/Translator (wersja darmowa)
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » wtorek 16 sie 2022, 21:27

Ze strony prof. G. Abrahama

" Krzem, w obecności żelaza i witaminy C, zwiększa
aktywność tego enzymu in vitro.14 Aluminium konkuruje z żelazem o
o miejsca wiążące na prolylhydroksylazie i hamuje ten enzym w
odpowiednim stosunku z żelazem. Hamowanie tego enzymu przez aluminium w
100 mikromolarnym stężeniu można było zapobiec za pomocą kwasu krzemowego
dodanym w stężeniu 600 mikromolarnym. Jest możliwe, że odpowiednia
ilość odpowiednich bioaktywnych krzemianów może nie tylko zapobiegać AD, ale
również odwrócić jej przebieg. Ponieważ zmiany anatomiczne, wraz z wysokimi,
zlokalizowanymi stężeniami aluminium, obserwowanymi w niektórych regionach
mózgu pacjentów z AD24 stwierdzono również u pacjentów z stwardnieniem
stwardnieniem bocznym,25 bioaktywne krzemiany mogą być również skuteczne w
niezwiązanej z AD neurotoksyczności aluminium."


http://www.optimox.com/iodine-study-22
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » piątek 16 wrz 2022, 22:18

https://www.nature.com/articles/s41598-018-32733-3
" Open Access
Opublikowano: 08 listopada 2018 r.
Homotauryna, bezpieczny, przepuszczający barierę krew-mózg agonista specyficzny dla GABAA-R, poprawia przebieg choroby w mysich modelach stwardnienia rozsianego
Jide Tian, Hoa Dang, Martin Wallner, Richard Olsen & Daniel L. Kaufman
Scientific Reports tom 8, numer artykułu: 16555 (2018) Cite this article

Abstrakt
Istnieje potrzeba leczenia, które może bezpiecznie promować regulacyjne odpowiedzi limfocytów. Komórki T wyrażają receptory GABA (GABAA-Rs), a podawanie GABA może zahamować procesy związane z Th1, takie jak cukrzyca typu 1 i reumatoidalne zapalenie stawów w modelach mysich. Czy agoniści GABAA-R mogą również hamować procesy napędzane przez Th17, takie jak eksperymentalne autoimmunologiczne zapalenie mózgu i rdzenia (EAE), model stwardnienia rozsianego (MS), jest kwestią otwartą. GABA nie przechodzi przez barierę krew-mózg (BBB), co czyni go nieodpowiednim do hamowania rozprzestrzeniania się autoreaktywności w OUN. Homotauryna jest aminokwasem przepuszczalnym przez BBB, który antagonizuje tworzenie się fibryli amyloidowych i został uznany za bezpieczny, ale nieskuteczny w długoterminowych badaniach klinicznych dotyczących choroby Alzheimera. Homotauryna działa również jako agonista GABAA-R z lepszą farmakokinetyką niż GABA. Pracując z monofazowymi i nawracająco-remitującymi modelami EAE, pokazujemy, że doustne podawanie homotauryny może (1) wzmocnić CD8+CD122+PD-1+ i CD4+Foxp3+ Treg, ale nie Breg, odpowiedzi, (2) zahamować autoreaktywne Th17 i Th1 odpowiedzi, i (3) skutecznie poprawić trwającą chorobę. Te obserwacje pokazują potencjał przepuszczalnych przez BBB agonistów GABAA-R jako nowej klasy leczenia w celu zwiększenia odpowiedzi CD8+ i CD4+ Treg i ograniczenia Th17 i Th1-medytowanego zapalenia w OUN.

Wstęp
Istnieje niezaspokojona potrzeba leczenia klinicznego, które mogłoby bezpiecznie ograniczyć progresję przewlekłych chorób zapalnych. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku chorób autoimmunologicznych mediowanych przez komórki T, takich jak cukrzyca typu 1 (T1D), reumatoidalne zapalenie stawów (RA) i stwardnienie rozsiane (MS), w których zahamowanie ustalonych odpowiedzi autoimmunologicznych przeciwko tkance docelowej może wymagać leczenia przez całe życie.

Komórki T gryzoni i ludzi wykazują ekspresję receptorów dla niebiałkowego aminokwasu γ-aminomasłowego (GABA)1,2,3,4,5. GABA jest powszechnie stosowanym neuroprzekaźnikiem w OUN, a jego aktywność neurobiologiczna w rozwoju i funkcji mózgu była szeroko badana. Jednakże immunobiologiczne działania GABA dopiero zaczynają być wyjaśniane. Istnieją dwa rodzaje receptorów GABA (GABA-Rs), które są kodowane przez różne rodziny genów, a ich aktywacja wywołuje różne ścieżki; GABAA-Rs są szybko działającymi kanałami chlorkowymi, a GABAB-Rs są wolno działającymi receptorami sprzężonymi z białkiem G6,7. Komórki T gryzoni i ludzi wykazują ekspresję funkcjonalnych GABAA-R, ale nie reagują na agonistów specyficznych dla GABAB-R1,3,4,5. U myszy podawanie GABA ograniczało reakcje nadwrażliwości typu opóźnionego (DTH) i hamowało lub odwracało chorobę w modelach T1D1,2,5,8,9,10, RZS11 oraz ograniczało zapalenie i chorobę w modelach cukrzycy typu 212,13,14. Badania mechanizmów leżących u podstaw tych obserwacji ujawniły, że leczenie GABA hamowało rozwój autoreaktywnych odpowiedzi Th1, jednocześnie zwiększając liczbę Tregów CD4+. Te badania przedkliniczne stanowiły podstawę trwającego badania klinicznego, w którym GABA jest podawany osobom z nowo zdiagnozowaną T1D (NCT02002130).

Czy to podejście terapeutyczne może być rozszerzone na EAE i potencjalnie na MS jest niejasne. Po pierwsze, podczas gdy uważa się, że autoreaktywne komórki Th1 są głównymi czynnikami napędzającymi reakcje DTH, T1D i progresję choroby RZS, uważa się, że autoreaktywne reakcje Th17 odgrywają główną rolę patogenną w EAE i MS15,16. Po drugie, podczas gdy DTH, T1D i RA są pośredniczone przez obwodowe autoimmunologiczne odpowiedzi komórek T, nawroty choroby w EAE i MS są uważane za spowodowane rozprzestrzenianiem się autoreaktywności komórek T w obrębie OUN17,18,19. Podany doustnie GABA ma jednak niewielką lub żadną zdolność przechodzenia przez BBB20, co czyni go nieodpowiednim do hamowania rozprzestrzeniania się autoreaktywności komórek T w obrębie OUN. Aby obejść to ograniczenie, Steinman i współpracownicy21 wykazali, że dwa klinicznie stosowane, przepuszczające BBB leki przeciwpadaczkowe, topiramat i wigabatryna, które zwiększają ton GABAergiczny, hamowały EAE. Topiramat jednak przede wszystkim wpływa na inne kanały jonowe (np. Kanały sodowe i wapniowe) i enzymy22,23, a wigabatryna nie wiąże się z GABA-R, ale raczej hamuje transaminazę GABA23, a oba leki mają wiele działań niepożądanych. W innych badaniach wykazano, że lek przeciw uzależnieniu od alkoholu - akamprozat, który ma strukturalne podobieństwo do GABA, może ograniczać EAE24, ale ostatnie badania wskazują, że akamprozat nie działa bezpośrednio poprzez GABAA-Rs25,26. Benzodiazepiny i barbiturany są przepuszczalnymi przez BBB dodatnimi modulatorami allosterycznymi GABAA-R, które mogą potęgować otwarcie kanałów chlorkowych GABAA-R, ale dopiero po otwarciu kanału przez agonistę GABAA-R, a leki te mogą uzależniać. W związku z tym istnieje zapotrzebowanie na przepuszczalnych przez BBB agonistów specyficznych dla GABAA-R o doskonałym profilu bezpieczeństwa, którzy potencjalnie mogliby stanowić nową klasę leków ograniczających stan zapalny w OUN.

Homotauryna jest naturalnym aminokwasem występującym w algach. Homotauryna wyłoniła się jako główny kandydat podczas badania związków, które fizycznie zaburzały zdolność peptydu amyloidowego do tworzenia fibryli in vitro27,28. Kolejne badania wykazały, że podawana doustnie homotauryna może przenikać przez BBB i ograniczać odkładanie się blaszek amyloidowych w mózgu transgenicznych myszy, u których stwierdzono nadekspresję ludzkiego białka amyloidowego27,28. Na podstawie tych obserwacji homotauryna (znana również jako Tramiprosate lub Alzhemed) została przetestowana w dużym, podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu klinicznym fazy III pod kątem jej zdolności do spowolnienia utraty zdolności poznawczych w ciągu 1,5 roku u pacjentów z chorobą Alzheimera29,30. Chociaż stwierdzono, że leczenie homotauryną nie spowalnia spadku poznawczego, miało ono doskonały profil bezpieczeństwa w tym długoterminowym badaniu. Ostatnio doceniono, że homotauryna może również działać jako specyficzny agonista GABAA-R. Homotauryna ma >3-krotnie wyższe powinowactwo do klasycznych GABAA-R i dłuższy niż GABA okres półtrwania w osoczu (≈3 godziny vs. 20 minut dla GABA po podaniu dożylnym lub dootrzewnowym)28,31,32,33,34. Właściwości farmakokinetyczne homotauryny, wraz z jej bezpieczeństwem u ludzi, czynią ją atrakcyjnym kandydatem do leczenia zapalenia w OUN. Dlatego sprawdziliśmy, czy homotauryna może być ponownie wykorzystana w leczeniu EAE u myszy. Po stwierdzeniu, że homotauryna była skuteczna w dwóch różnych modelach EAE u myszy, zbadaliśmy potencjalne mechanizmy terapeutyczne i po raz pierwszy zaobserwowaliśmy, że oprócz promowania odpowiedzi CD4+Foxp3+ Treg, aktywacja GABAA-R zwiększa również odpowiedzi CD8+CD122+PD-1+ Treg i hamuje odpowiedzi Th17. W ten sposób GABAA-R są nowym, możliwym do zaobserwowania celem dla wzmocnienia odpowiedzi CD8+ Treg i zahamowania odpowiedzi Th17 w zaburzeniach związanych z zapaleniem.

Wyniki i dyskusja
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » piątek 14 paź 2022, 12:22

W diagnostyce chorób neurologicznych, jak "polio", SM warto uwzględnić infekcję Campylobacter
https://drcubala.com/campylobacter-czy- ... c-paraliz/
cyt.
"Musimy pamiętać, że zakażenie bakteriami Campylobacter może nieść ze sobą poważne skutki zdrowotne! U niektórych osób mogą wystąpić powikłania neurologiczne. Najcieższym powikłaniem jest zespół Guillaina-Barrego (GBS – ang. Guillain-Barre Syndrome).
Około 1 na 1000 zgłoszonych chorób Campylobacter prowadzi do GBS. Uważa się, że aż 40% przypadków GBS w Stanach Zjednoczonych jest wywoływanych przez zakażenie Campylobacter.
Przeciwciała produkowane przez nasz organizm atakują osłonki mielinowe nerwów obwodowych oraz niszczą komórki Shwanna, co prowadzi do osłabienia siły mięśniowej i wystąpienia takich objawów jak zaburzenia czucia w obrębie palców oraz stopniowe osłabienie siły mięśniowej. W organizmie pojawia się reakcja zapalna, aktywuje się również swoista odpowiedź komórkowa co prowadzi do produkcji cytokin i mediatorów zapalnych.

Wszystkie te reakcje organizmu prowadzą do zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Oznacza to, że zakażenie bakteryjne może prowadzić nawet do paraliżu!"
więcej w linku
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » poniedziałek 21 lis 2022, 08:01

https://www.beeculture.com/bee-venom-chemistry-ouch/
" Autor: Sharla Riddle
Zastrzelić! Ukąszenia się zdarzają. Nawet najbardziej doświadczeni pszczelarze czasami łapią żądło.
To cena, jaką płacimy za te piękne słoiki z miodem. Pszczoły nie są owadami typu „szukaj i niszcz”. Naprawdę nie mają 16KillerBeeStinging_jpgochoty na walkę i są całkiem zadowoleni z ignorowania ludzi. W końcu mają co robić. Zasadniczo jesteśmy dla nich uciążliwi, więc użądlenie jest dla pszczoły ostatecznością. Ale w końcu są owadami społecznymi, a obrona ula to praca 1. Jeśli więc pszczoła robotnica wyczuje zagrożenie, użądli, a następnie użyje alarmowych feromonów, by wezwać kawalerię. To ta broń chemiczna w arsenale pszczół fascynuje naukowców. Pszczoły są niezwykłe, więc nic dziwnego, że ich jad okazuje się niezwykle złożoną i użyteczną substancją.

Jad pszczeli składa się głównie z wody - dokładnie 88%. Ze względu na tę rozpuszczalność w wodzie pszczoły żądlą wilgotną tkankę, aby jad mógł się skutecznie rozproszyć. Niestety, dlatego jad tak dobrze działa na ludzi – mamy dużo ładnej, wilgotnej tkanki. Bolesne myślenie o tym, co? W przeciwieństwie do feromonów alarmowych, jad pszczeli jest bezwonny i ma pH od 4,5 do 5,5, co może uczynić go lekko kwaśnym. Z powodu tej kwasowości niektóre domowe środki zaradcze zalecają stosowanie pasty z sody oczyszczonej na użądlenia, aby zneutralizować użądlenia. Większość naukowców wątpi w skuteczność takich miejscowych terapii. (To dlatego, że jad jest wstrzykiwany w skórę, a nie na skórę.)

Alergen w jadzie pszczelim, który powoduje główne „ouch” to melityna . Jest to zdecydowanie najobficiej występujący składnik 2Jadjadu pszczelego – 50% suchej masy jadu pochodzi z melityny. Melityna powoduje pękanie czerwonych krwinek w miejscu użądlenia i rozszerzanie się naczyń krwionośnych. To rozszerzenie naczyń krwionośnych jest powodem, dla którego niektórzy ludzie mają niebezpieczny spadek ciśnienia krwi po użądleniu przez pszczołę. I niestety melityna nie jest jedynym składnikiem jadu pszczelego, który powoduje ból. Fosfolipaza A 2 to kolejne białko, które działa z melityną w celu zniszczenia błon komórkowych w miejscu użądlenia. Ten składnik, który stanowi 12% jadu, powoduje ból i stany zapalne.

Ale poczekaj – ból po tym jednym użądleniu jeszcze się nie skończył. 9% jadu pszczelego składa się z histaminy. Histamina powoduje wyciek płynu z małych naczyń włosowatych. To dlatego użądlenia pszczół powodują swędzące czerwone plamy. Histamina również przyczynia się do bólu związanego z użądleniem. Nie wszystkie białka jadu pszczelego powodują ból. W końcu jakieś dobre wieści, prawda? Zło. Niektóre składniki pomagają wzmocnić toksyczność jadu. Apamina , która stanowi 3% jadu, niszczy tkankę nerwową. Hialuronidaza (2% jadu) pomaga reakcji rozprzestrzenić się na otaczającą tkankę poprzez rozbicie jednego ze składników tkanki komórkowej.

Nie tylko chemikalia zawarte w jadzie pszczoły sprawiają, że jest on tak skuteczną bronią obronną. Pszczoły mają też doskonały mechanizm rozsiewania – ich żądła. Tylko samice owadów mogą żądlić, a naukowcy uważają, że dzieje się tak dlatego, że żądło wyewoluowało z narządu owada do składania jaj - pokładnika. Struktura tego zmodyfikowanego pokładnika pozwala żądłu działać jak samonaprowadzający się pocisk. Pszczoła nie potrzebuje dużej siły, aby wbić żądło w swoją ofiarę; kolce są umieszczone na żądle w sposób, który pomaga wciągnąć go głębiej w ranę. Do żądła przyczepiony jest woreczek z jadem pszczoły, zawierający chemiczny koktajl pszczoły składający się z mellityny, histaminy i innych białek. Kiedy pszczoła żądli, jad jest uwalniany do przestrzeni na żądle między kolcami a mandrynem. Pszczoły miodne nie żądlą, chyba że wyczują zagrożenie, ponieważ nie mogą wycofać swoich żądeł. Gdy użądlą, umierają. Worek jadowy i żądło pszczoły są odrywane od odwłoka i pozostawiane. O dziwo, nawet jeśli żądło nie jest już częścią pszczoły, może nadal pompować jad w ofiarę. Dlatego ważne jest szybkie usunięcie żądła po użądleniu.

Kiedy pszczoła żądli, jej gruczoł Koschevnikov uwalnia feromon alarmowy. Znajdujący się w pobliżu trzonu żądła pszczoły robotnicy gruczoł ten jest odpowiedzialny za większość feromonów alarmowych pszczoły. Kiedy pszczoły robotnice wykryją tę alarmującą mieszankę feromonów, latają szybciej i bardziej brzęczą. To system bezpieczeństwa w domu pszczół. Sygnalizuje obrońcom (inaczej żądłom), aby szukali i żądlili zagrożeń. Dlatego dobrym pomysłem jest nałożenie dwóch lub trzech kłębów dymu na miejsce użądlenia po usunięciu żądła, aby zamaskować zapach alarmu ostrzegawczego.

Feromony alarmowe pszczół miodnych zawierają około 20 związków. Spośród nich najważniejszym związkiem jest octan izopentylu . Pszczoły zaczynają wytwarzać ten IAA (znany również jako octan izoamylu) około 15 dnia. Produkcja osiąga szczyt po 2,5 tygodnia. IAA ma bardzo znajomy zapach, ponieważ ma dokładnie taki sam skład chemiczny jak olej bananowy. Dlatego gdy pszczoły użądlą inne zwierzę, wyczuwalny jest zapach banana. Na szczęście dym ma tendencję do maskowania zapachu tego feromonu. Ta utrata sygnału powoduje, że tylko kilka wściekłych pszczół zamiast roju żądeł jest gotowych do obrony kolonii.

Użądlenia pszczół są jednym z zagrożeń związanych z branżą pszczelarską. Są nieuniknione, nawet przy zachowaniu wszelkich środków ostrożności1Jadpodjęte, a naukowcy pracują nad sposobami zmniejszenia wpływu jadu pszczoły. Ponieważ żądło pompuje jad do miejsca użądlenia, naukowcy zdają sobie sprawę, że metoda usuwania nie jest tak ważna jak jak najszybsze usunięcie żądła. W przeszłości praktyczną zasadą było unikanie wyciągania zadziora palcami lub pęsetą. Myślano, że wtłoczy się więcej jadu. Teraz naukowcy przedkładają szybkość nad precyzję. Zapomnij o grzebaniu w portfelu w poszukiwaniu karty kredytowej, aby go zeskrobać. Jeśli nie jest to poręczne, to strata czasu. Badania wykazały, że pozostawienie żądła w zaledwie osiem sekund może zwiększyć rozmiar pręgi pszczoły o 30%. Nie ma znaczenia, jak usuniesz żądło; po prostu wyrzuć to tak szybko, jak to możliwe. Nawiasem mówiąc, twoje narzędzie do ula to doskonały skrobak.

Gdy pszczoła użądli, chemia twojego ciała zaczyna się zmieniać, aby zwalczyć toksyny. Ponieważ twój układ odpornościowy uważa nieznane białka jadu pszczelego za najeźdźców, wytwarza przeciwciała. Zadaniem tych przeciwciał jest wzmocnienie układu odpornościowego przed przyszłym atakiem. Niestety, u niektórych osób rozwija się nadwrażliwa odpowiedź immunologiczna. U około 5% populacji użądlenia przez pszczoły są czymś więcej niż tylko bolesnością – stanowią zagrożenie dla życia. Dwie osoby na 1000 są narażone na anafilaksję spowodowaną użądleniem przez pszczołę. Ta niezdolność do oddychania może wystąpić w ciągu kilku sekund lub minut. Pszczelarze, którzy są podatni na inne alergie, mają znacznie większe ryzyko wystąpienia tych ciężkich reakcji alergicznych na jad.

Większość dorosłych bez znanych alergii może tolerować około 10 użądleń na funt masy ciała. W przypadku wielu użądleń dobrze jest skontaktować się z pracownikiem służby zdrowia. To dlatego, że nerki mogą wymagać monitorowania przez kilka tygodni. Kiedy pojawia się użądlenie, tkanka komórkowa jest uszkodzona. Zadaniem nerek jest eliminacja tej uszkodzonej tkanki. Jednak w przypadku wielokrotnych użądleń może być zbyt dużo uszkodzonych komórek, aby nerki mogły je przetworzyć. Może to spowodować zatkanie nerek i awarię kilka dni po ekstremalnym kłuciu.

Reakcje na jad pszczeli dzieli się na ogólnoustrojowe lub miejscowe . Reakcje ogólnoustrojowe wymagają natychmiastowej pomocy medycznej. Obrzęk w tych reakcjach może wystąpić w obszarach innych niż miejsce użądlenia. Duszność, zawroty głowy i spadek ciśnienia krwi mogą sygnalizować wstrząs anafilaktyczny, który może prowadzić do śmierci, jeśli nie jest leczony. Zwykłym sposobem leczenia tych stanów alergicznych jest adrenalina. Ta forma adrenaliny spowalnia spadek ciśnienia krwi, zmuszając naczynia krwionośne do zwężenia. Poprawia oddychanie, rozluźniając drogi oddechowe, a także pomaga zmniejszyć obrzęk i swędzenie. Gdy wystąpi reakcja alergiczna, należy zawsze mieć przy sobie Epi-Pen lub zestaw do użądlenia. Lekarze zalecają również noszenie bransoletki ostrzegawczej.

Większość miejscowych reakcji na jad pszczeli (z wyjątkiem użądlenia oka) można leczyć w domu. Obrzęk jest normalny w przypadku użądlenia pszczoły, a lód pomaga, ponieważ ogranicza przepływ krwi do miejsca użądlenia poprzez zwężenie naczyń krwionośnych. Mniejszy przepływ krwi oznacza mniejszy obrzęk. Kilka miejscowych maści, takich jak balsam kalaminowy, może również przynieść ulgę. Balsam Calamine pomaga, ponieważ jego kryształy są duże i powodują szybkie odparowanie wilgoci z powierzchni skóry. Podobnie jak chłodnica wyparna, to szybkie wchłanianie wilgoci pomaga skórze poczuć się chłodniej. Histaminy w jadzie pszczelim, które powodują swędzenie, obrzęk i ból, mogą być blokowane przez niektóre leki. Cząsteczki w błonie komórkowej w miejscu użądlenia nazywane są receptorami. Histaminy „włączają” te receptory, gdy jad pszczeli atakuje tkankę. Leki przeciwhistaminowe, takie jak Benadryl, działają, ponieważ powstrzymują te receptory przed „włączeniem”. W ten sposób naczynia włosowate nie przepuszczają płynu, a obrzęk jest zmniejszony. W przypadku użądleń pszczół należy unikać środków przeciwbólowych zawierających aspirynę. Jest już sporo krwawienia pod skórą, a aspiryna jeszcze je pogarsza.

Mimo że związki chemiczne zawarte w jadzie pszczelim mogą stanowić spory cios dla drapieżników, te same związki mogą być niezwykle skuteczne w medycynie. Naukowcy odkryli, że melityna jest silnym środkiem przeciwzapalnym. Po wstrzyknięciu jadu do organizmu melityna stymuluje produkcję kortyzolu, znanego również jako hormon „walki lub ucieczki”. Oprócz dostarczania organizmowi dodatkowego zastrzyku energii glukozy, kortyzol zmniejsza również stany zapalne. Naukowcy mają nadzieję, że stosowanie melityny pomoże pacjentom z chorobami takimi jak zapalenie stawów i stwardnienie rozsiane, w przypadku których stan zapalny może być wyniszczający. W badaniach laboratoryjnych wykazano również, że melityna spowalnia wzrost niektórych komórek rakowych, takich jak czerniak i rak piersi.

Badając jad pszczeli do celów medycznych, naukowcy zaczynają od suchego jadu pszczelego. Pod wpływem powietrza jad wysycha, tworząc szaro-białe kryształy. Te kryształy są następnie przekształcane w postać proszku. Istnieje nadzieja, że ​​ten sproszkowany jad pszczeli będzie można wykorzystać do produkcji jadu do wstrzykiwań w leczeniu niektórych chorób. Ponieważ potrzeba aż miliona użądleń pszczół, aby zebrać tylko jeden gram suchego jadu pszczelego, jest to dość drogie. Naukowcy opracowują sztuczną postać melityny, aby kontynuować badania.

Jad pszczeli jest substancją złożoną, a badania laboratoryjne nad jego zastosowaniami medycznymi są stosunkowo nowe. Chociaż wiele osób przysięga na domową terapię pszczołami, znaną jako apiterapia w leczeniu SM i innych schorzeń, nauka postępuje nieco ostrożniej. Jad pszczeli jest toksyną, dlatego należy przyjąć naukowe podejście do badań i leczenia. Mimo to istnieje nadzieja, że ​​jad pszczeli może doprowadzić do przełomu w medycynie dla osób cierpiących na wyniszczające choroby zapalne. Tak więc, chociaż jad pszczeli może czasami być bólem, może być również lekarstwem. Może okazjonalne „zap” nie jest wcale takim złym kompromisem.

Bibliografia"

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3948599/
" J Altern Complement Med. 2014 Mar 1; 20(3): 212-214.
doi: 10.1089/acm.2013.0130
PMCID: PMC3948599
PMID: 24093469
Bee Venom Treatment for Refractory Postherpetic Neuralgia: Opis przypadku
Seung Min Lee, KMD, *,1, Jinwoong Lim,2,* Jae-Dong Lee, KMD, PhD,1 Do-Young Choi, KMD, PhD,1 and Sanghoon Lee, KMD, PhDcorresponding author1
Przejdź do:
Abstrakt
Cel: W badaniach eksperymentalnych wykazano, że jad pszczeli ma działanie antynocyceptywne i przeciwzapalne. Jednakże, nadal pozostają pytania dotyczące klinicznego zastosowania jadu pszczelego. Niniejszy raport opisuje pomyślny wynik leczenia jadem pszczelim opornej neuralgii popółpaścowej.

Pacjent: 72-letni Koreańczyk miał silny ból i nadwrażliwość w okolicy, w której 2 lata wcześniej rozwinęła się u niego wysypka po opryszczce. Był leczony lekami przeciwwirusowymi, przeciwbólowymi, steroidami i plastrami przeciwbólowymi, wszystkie bez efektu.

Interwencja: Pacjent zgłosił się do East-West Pain Clinic, Kyung Hee University Medical Center, w celu podjęcia współpracy. Po ocenie zgodności z jadem pszczelim, został poddany leczeniu zastrzykami z jadu pszczelego. Rozcieńczony w stosunku 1:30 000 roztwór jadu pszczelego był wstrzykiwany podskórnie wzdłuż brzegów wysypki raz w tygodniu przez 4 tygodnie.

Wyniki: Poziom bólu był oceniany przed każdym zabiegiem, a do piątej wizyty jego ból zmniejszył się z 8 do 2 w 10-punktowej skali numerycznej. Nie wystąpiły żadne działania niepożądane, a poprawa utrzymywała się podczas 3-miesięcznej, 6-miesięcznej i 1-letniej obserwacji telefonicznej.

Wnioski: Leczenie jadem pszczelim wykazuje potencjał, aby stać się skutecznym leczeniem neuralgii popółpaścowej. Dalsze badania kliniczne na dużej próbie powinny być przeprowadzone w celu oceny ogólnego bezpieczeństwa i skuteczności tego leczenia.

Przejdź do:
Wprowadzenie
Neuralgia popółpaścowa (postherpetic neuralgia, PHN) jest najczęstszym i najbardziej wyniszczającym powikłaniem wywołanym przez półpasiec.1 Wpływa na każdy aspekt życia pacjenta, w tym na codzienne czynności, samoobsługę, sen i relacje społeczne/rodzinne, ponieważ do objawów należy silny i nieustępujący ból w miejscu uszkodzonego nerwu, nawet po wygojeniu się wysypki po półpaścu. Przy szybkim i prawidłowym postępowaniu wysypka ustępuje zwykle w ciągu miesiąca od jej wystąpienia, ale PHN rozpoznaje się u 10%-18% pacjentów, u których objawy utrzymują się jeszcze przez ponad 3 miesiące po wygojeniu wysypki. Spośród tych pacjentów 48% będzie miało objawy po roku, a niektórzy - do końca życia.2

Obecne sposoby leczenia PHN są różne. Chociaż przegląd systematyczny wykazał, że trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, gabapentyna, pregabalina, opioidy i plastry z lidokainą były skuteczne w zmniejszaniu bólu związanego z PHN, konieczne są dalsze wysiłki w celu opracowania lepszych metod leczenia, ponieważ połowa pacjentów z PHN nie odpowiada na żadne konwencjonalne leczenie.3 Ponadto według badania z 2011 roku,4 zaledwie 16% lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i 19% neurologów uznało się za "bardzo pewnych", że wybrane leczenie PHN pozwoli opanować ból u pacjenta, natomiast większość miała wątpliwości, czy konwencjonalne metody leczenia mogą wyleczyć ból związany z PHN. Oczekuje się, że liczba chorych z PHN będzie rosła z powodu wydłużenia czasu życia; biorąc pod uwagę, że najlepiej poznanym czynnikiem ryzyka PHN jest wiek,5 opracowanie skutecznej metody leczenia PHN staje się jeszcze bardziej pilne.

Jad pszczeli jest stosowany od starożytności ze względu na działanie przeciwzapalne i antynocyceptywne.6 Leczenie polega na bezpośrednim podaniu użądlenia pszczoły lub pobraniu samego jadu i wstrzyknięciu jego rozcieńczenia w miejsca bólu. Jego właściwości lecznicze zostały dobrze przebadane u zwierząt i ludzi. Jego związki bioaktywne obejmują wiele peptydów, enzymów i amin i mogą skutecznie leczyć różne choroby, w tym idiopatyczną chorobę Parkinsona.7-10

W 2007 roku Janik i wsp.11 opisali przypadek mężczyzny, u którego objawy PHN, oporne na wszelkie formy leczenia, zostały ostatecznie złagodzone przez przypadkowe użądlenie pszczoły. To wydarzenie, w połączeniu z wcześniejszą wiedzą na temat działania przeciwbólowego jadu pszczelego, czyniło go realnym kandydatem do zastosowania w terapii. Jednak przypadek ten miał miejsce w niekontrolowanym środowisku i nie był możliwy do odtworzenia z powodu problemów z "dozowaniem": Optymalna dawka terapeutyczna jadu nie jest dokładnie znana. Poniżej opisano przypadek 72-letniego mężczyzny, którego ból PHN został skutecznie rozwiązany po czterech sesjach leczenia jadem pszczelim, podawanym pod nadzorem lekarza.

Przejdź do:
Opis przypadku
Pacjent był mężczyzną o niewielkiej, ale muskularnej budowie, o wzroście 161 cm i wadze 55 kg. Podczas wykonywania rutynowych czynności w swoim gospodarstwie zaczął odczuwać silny jednostronny ból po lewej stronie klatki piersiowej.Swój ból opisał jako ciągły, piekący, tnący i ostry, jakby ktoś kłuł go garścią igieł. Po natychmiastowym przejechaniu się do najbliższego szpitala, został przyjęty na dalsze badania lekarskie. Dwa dni później bezpośrednio w miejscu bólu pojawiła się wysypka. Na podstawie charakterystycznej wysypki i objawów rozpoznano ostre zapalenie opryszczkowe, nie wykonano dalszych badań. Pacjent spędził w szpitalu 7 dni, po których wysypka zniknęła, pozostawiając jedynie dręczące dolegliwości bólowe.

Ponieważ wysypka pojawiła się podczas pobytu w szpitalu, wczesne zastosowanie leków przeciwwirusowych i metod leczenia skojarzonego prawdopodobnie wspomogło remisję wysypki. Niestety, leczenie to nie miało wpływu na ból. Pacjent opisuje, że spędzał noce leżąc w łóżku, czasami krzycząc z powodu nieznośnego bólu. Przez kolejne miesiące odwiedził kilka dużych szpitali w Korei Południowej, gdzie zdiagnozowano u niego przewlekłą neuralgię popółpaścową i kontynuowano leczenie lekami przeciwwirusowymi, środkami przeciwbólowymi, sterydami i plastrami przeciwbólowymi, które tylko w niewielkim stopniu pomogły złagodzić ból.

Dwa lata po pojawieniu się pierwszej wysypki pacjent nadal oceniał swój ból na 8 w skali 10, opisując go jako mniej dotkliwy, ale nadal charakterystycznie zdrętwiały, bolesny i nadwrażliwy. Badania kliniczne wykazały skrajną wrażliwość na dotyk, kiedy to wystarczyło lekkie muśnięcie tkaniny, aby nasilić ból. Objawy znacznie obniżyły jakość życia pacjenta, a jedyną ulgę w bólu przyniosło mu fizyczne rozproszenie, kiedy był na tyle zdrowy, by być aktywnym.

W marcu 2010 r. pacjent odwiedził Kyung Hee University Medical Center, aby otrzymać leczenie w ramach współpracy Wschód-Zachód. Ponownie przepisano mu leki przeciwbólowe, plastry z lidokainą i antydepresanty. Jednak po rozważeniu jego słabej odpowiedzi na leczenie farmakologiczne w ciągu ostatnich 2 lat, lekarz zalecił mu leczenie z zakresu medycyny komplementarnej i alternatywnej. Po przejściu kilku ocen, które kwalifikowały go do terapii jadem pszczelim, pacjent wyraził świadomą zgodę i otrzymał rozcieńczony jad pszczeli.

Metody leczenia były następujące: jad pszczeli (Daehan Pure Bee Venom, Changyoung, Korea) rozcieńczono w wodzie destylowanej (Daihan Pharm, Seoul, Korea) do stężenia 1:30 000 i podano podskórnie wzdłuż brzegów wysypki. Objętość 0,1 mL była wstrzykiwana w każde miejsce za pomocą strzykawki insulinowej 30-gauge (Hwajin Medical Co., Cheonan, Korea) na głębokość 0,5-1,0 cm, a całkowita wstrzyknięta objętość nie przekraczała 1 mL. Leczenie jadem pszczelim podawano raz w tygodniu przez 4 tygodnie.


Natychmiast po pierwszym zabiegu średnia ocena bólu u pacjenta zmniejszyła się z 8 do 4 w 10-punktowej skali numerycznej. Podczas czwartej wizyty ocena zmniejszyła się do 2 i pozostała na tym poziomie do piątego tygodnia. Podczas piątej wizyty pacjent poinformował, że nie odczuwa już bólu, który zmniejszył się do znośnego uczucia mrowienia i swędzenia. Oprócz zmniejszenia bólu, jego poziom funkcjonowania uległ poprawie do tego stopnia, że nie odczuwał drętwienia podczas pracy. Będąc zadowolonym z tego wyniku, zakończył leczenie. W okresie leczenia nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych, z wyjątkiem tolerowanego swędzenia w miejscu wstrzyknięcia przez 2 dni po leczeniu.

Przejdź do:
Dyskusja
PHN obniża jakość życia pacjenta12 i ma niezwykle zmienny charakter, charakteryzując się ciągłym pulsowaniem/pieczeniem o zmiennym nasileniu; przerywanym, nagłym, ostrym, strzelającym bólem i nieznośnym swędzeniem; oraz mechaniczną lub termiczną allodynią (bólem wywoływanym przez bodźce niebędące bodźcami toksycznymi), doświadczaną przez 90% pacjentów. Ból jest często tak intensywny, że pacjenci spędzają dni i noce bez snu.

Aby zapobiec PHN, należy kontrolować początkową fazę ostrego półpaśca. Pierwszą linią leczenia jest szczepionka przeciwko półpaścowi, ale nie jest ona jeszcze powszechnie dostępna ani omawiana w wytycznych dotyczących leczenia PHN.13 Otrzymanie leków przeciwwirusowych w ciągu 72 godzin od wystąpienia objawów również okazało się skuteczne w zmniejszaniu czasu trwania i prawdopodobieństwa rozwoju PHN.14 Jeśli u chorego rozwinie się PHN, kolejnym zestawem opcji dla lekarzy pierwszego kontaktu są trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwdrgawkowe, miejscowo stosowana kapsaicyna i środki miejscowo znieczulające.15 Wielu pacjentów nie reaguje jednak na żadne z tych sposobów leczenia; doprowadziło to do powstania niezliczonych przypadków i randomizowanych, kontrolowanych badań, w których analizowano nowe metody kontrolowania wszechobecnego bólu w PHN, w tym toksynę botulinową, metyloprednizolon, aspirynę w postaci maści/kremu, miejscowo kapsaicynę i olejek z mięty pieprzowej.16

Mechanizm powstawania PHN nie jest jeszcze w pełni poznany, choć spekuluje się, że w wyniku reaktywacji półpaśca dochodzi do uszkodzenia różnych szlaków neurologicznych. Sugeruje to, że najlepsze podejście do leczenia wykorzystuje wiele terapii o różnych mechanizmach działania i jest dostosowane do indywidualnego zestawu działań niepożądanych i reakcji.17

Ten opis przypadku bada nowy rodzaj terapii, dzięki czemu jest istotny z kilku powodów. Po pierwsze, różni się od innych opisów przypadków, ponieważ rozwinął i odtworzył metodę terapeutyczną, która została zaobserwowana kilka lat wcześniej.11 Pomimo rosnącej liczby badań nad jadem pszczelim na zwierzętach, istnieje niewiele doniesień klinicznych dotyczących leczenia jadem pszczelim prowadzonych na ludziach. W tym przypadku mierzono dokładne dawki jadu pszczelego, kontrolując sesje terapeutyczne pacjenta tak bardzo, jak to tylko możliwe, aby położyć fundament pod przyszłe eksperymenty na dużą skalę, które mogłyby pomóc w wytyczeniu dokładnego mechanizmu leczenia jadem pszczelim, a także określić, które typy pacjentów najlepiej nadawałyby się do tego leczenia. Po drugie, ból pacjenta został znacznie zmniejszony w ciągu pierwszego miesiąca, a wynik ten utrzymał się w 3, 6 i 12-miesięcznej obserwacji. Niewiele innych doniesień na temat skutecznego leczenia PHN wykazało tak szybką i trwałą poprawę. Chociaż naturalne ustępowanie PHN może być czynnikiem zakłócającym w tym przypadku, fakt, że pacjent miał niezmienne objawy przez ponad 2 lata przed leczeniem sprawia, że taki czynnik zakłócający jest mało prawdopodobny.

Chociaż główną skalą pomiaru bólu u pacjentów z PHN jest numeryczna skala oceny lub wizualna skala analogowa, dalsze pomiary jakości życia byłyby pomocne w analizie zmian w powiązanych objawach, ponieważ postrzeganie bólu jest tak subiektywne.18 Możliwe, że wynik mógłby być lepszy, gdyby jad pszczeli był wstrzykiwany również do odległych punktów akupunktury związanych z PHN. Dalsze badania powinny być prowadzone w celu wyjaśnienia optymalnej modalności leczenia jadem pszczelim.

W niedawno przeprowadzonym studium przypadku postuluje się dwa rodzaje mechanizmów generujących ból w PHN. Jeden typ obejmuje nieurazowe, patologicznie uwrażliwione pierwotne aferentne nocyceptory, które wywołują takie objawy, jak ból spontaniczny, allodynia mechaniczna i hiperalgezja cieplna. Drugi typ obejmuje ciężkie lub częściowe uszkodzenie i zwyrodnienie nerwu, które powoduje ból i allodynię mechaniczną wraz z upośledzoną percepcją bólu cieplnego.19 Mając na uwadze te mechanizmy, przyszłe badania prowadzone na pacjentach z PHN powinny skupić się na odczuwaniu ciepła i rozległości uszkodzenia nerwu, aby odkryć, czy różne typy uszkodzeń nerwu różnie reagują na tę samą terapię.

Przejdź do:
Wnioski
Leczenie jadem pszczelim wykazuje potencjał, aby stać się skuteczną metodą leczenia neuralgii popółpaścowej. Dalsze badania kliniczne na dużej próbie powinny być przeprowadzone w celu oceny ogólnego bezpieczeństwa i skuteczności tej terapii."

https://en.wikipedia.org/wiki/Prokarin
" Prokarin (znany również jako Procarin) jest alternatywnym lekiem, który składa się z mieszaniny histaminy i kofeiny. Jest sprzedawany jako leczenie zmęczenia w stwardnieniu rozsianym (MS),[1] chociaż w latach 50-tych XX wieku uważano, że stwardnienie rozsiane jest stanem alergicznym i Prokarin został opracowany jako leczenie tego stanu.[2] Ideą tego połączenia jest to, że kofeina jest ogólnie dobrze tolerowanym środkiem pobudzającym, który może pomóc w leczeniu zmęczenia. Jak większość stymulantów, kofeina powoduje zwężenie naczyń krwionośnych, więc efekty wazodilatacyjne wynikające z jednoczesnego działania histaminy mogą temu przeciwdziałać. Prokarin jest sformułowany jako plaster transdermalny, ponieważ histamina nie jest dobrze wchłaniana, gdy jest spożywana doustnie. Podczas gdy markowy Prokarin może być drogi, może być składany przez farmaceutów, jeśli jest przepisany przez lekarza.[3]"

http://msclerosis.freeservers.com/PROCARIN.htm
0 x



Awatar użytkownika
grzegorzadam
Moderator
Posty: 13105
Rejestracja: czwartek 26 cze 2014, 17:02
x 106
x 696
Podziękował: 29964 razy
Otrzymał podziękowanie: 19672 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: grzegorzadam » piątek 20 paź 2023, 21:03

LECYTYNA

https://najlepszesuplementy.pl/pl/p/Lecytyna-NSP/301
" Jest to również świetne rozwiązanie dla tych, którzy zdecydowali się rzucić palenie, ponieważ pomaga ona zregenerować organizm.

Poprawia również stan chorych na stwardnienie rozsiane."
0 x


życie ma tylko dożywotnią gwarancję, przeżyj je ciekawie,
jak nie może być mądrze, niech chociaż będzie wesoło :D

Awatar użytkownika
grzegorzadam
Moderator
Posty: 13105
Rejestracja: czwartek 26 cze 2014, 17:02
x 106
x 696
Podziękował: 29964 razy
Otrzymał podziękowanie: 19672 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: grzegorzadam » czwartek 15 lut 2024, 07:49

https://en.wikipedia.org/wiki/%CE%92-Me ... -L-alanine

β-Metyloamino-L-alanina lub BMAA to aminokwas niebiałkowy wytwarzany przez cyjanobakterie. BMAA jest neurotoksyną. Jego potencjalna rola w różnych zaburzeniach neurodegeneracyjnych jest przedmiotem badań naukowych.

Struktura i właściwości
BMAA jest pochodną aminokwasu alaniny z grupą metyloaminową na łańcuchu bocznym. Ten niebiałkowy aminokwas jest klasyfikowany jako zasada polarna.

Źródła i wykrywanie
BMAA jest produkowany przez cyjanobakterie w środowisku morskim, słodkowodnym i lądowym[2][3] W hodowanych cyjanobakteriach niewiążących azotu, produkcja BMAA wzrasta w pożywce zubożonej w azot[4]. Szlak biosyntezy u cyjanobakterii jest nieznany, ale postawiono hipotezę o zaangażowaniu BMAA i jego strukturalnego analogu kwasu 2,4-diaminobutanowego (2,4-DAB) w oczyszczanie środowiska z żelaza[5][6]. [5][6] BMAA został znaleziony w organizmach wodnych i roślinach z symbiontami sinicowymi, takimi jak niektóre porosty, pływająca paproć Azolla, ogonki liściowe tropikalnej rośliny kwitnącej Gunnera, sagowce, a także u zwierząt, które jedzą mięsiste pokrycie nasion sagowców, w tym latające lisy. 7][8][9][10]

Wysokie stężenia BMAA są obecne w płetwach rekina[11]. Ponieważ BMAA jest neurotoksyną, spożywanie zupy z płetw rekina i tabletek chrząstkowych może stanowić zagrożenie dla zdrowia[12]. Toksyna może być wykrywana za pomocą kilku metod laboratoryjnych, w tym chromatografii cieczowej, wysokosprawnej chromatografii cieczowej, spektrometrii masowej, analizatora aminokwasów, elektroforezy kapilarnej i spektroskopii NMR[13].


Neurotoksyczność
BMAA może przekraczać barierę krew-mózg u szczurów. Dostanie się do mózgu zajmuje więcej czasu niż do innych narządów, ale gdy już się tam znajdzie, zostaje uwięziony w białkach, tworząc rezerwuar do powolnego uwalniania w czasie[14][15].

Mechanizmy
Chociaż mechanizmy, za pomocą których BMAA powoduje dysfunkcję i śmierć neuronów ruchowych, nie są w pełni zrozumiałe, obecne badania sugerują, że istnieje wiele mechanizmów działania. BMAA może działać jako ekscytotoksyna na receptory glutaminianu, takie jak NMDA, zależne od wapnia AMPA i receptory kainianowe.[16][17] Uważa się, że aktywacja metabotropowego receptora glutaminianu 5 indukuje stres oksydacyjny w neuronie poprzez wyczerpanie glutationu.[18]

BMAA może być nieprawidłowo inkorporowany do powstających białek w miejsce L-seryny, prawdopodobnie powodując nieprawidłowe fałdowanie i agregację białek, co jest cechą charakterystyczną chorób pląsawiczych, w tym choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, stwardnienia zanikowego bocznego (ALS), postępującego porażenia nadjądrowego (PSP) i choroby ciał Lewy'ego. Badania in vitro wykazały, że wiązanie białek BMAA może być hamowane w obecności nadmiaru L-seryny[19].

Efekty
Badanie przeprowadzone w 2015 r. na małpach koczkodanach (Chlorocebus sabaeus) w St. Kitts,które są homozygotyczne pod względem genu apoE4 (stan, który u ludzi jest czynnikiem ryzyka choroby Alzheimera), stwierdzono, że u koczkodanów, którym podawano doustnie BMAA, rozwinęły się charakterystyczne cechy histopatologiczne choroby Alzheimera, w tym blaszki amyloidu beta i nagromadzenie splątków neurofibrylarnych. U koczkodanów w badaniu karmionych mniejszymi dawkami BMAA stwierdzono korelacyjne zmniejszenie tych cech patologicznych. Dodatkowo, u koczkodanów, którym podawano BMAA z seryną, stwierdzono o 70% mniej blaszek beta-amyloidowych i splątków neurofibrylarnych niż u tych, którym podawano sam BMAA, co sugeruje, że seryna może chronić przed neurotoksycznym działaniem BMAA.

Eksperyment ten stanowi pierwszy model in vivo choroby Alzheimera, w którym występują zarówno blaszki beta-amyloidowe, jak i hiperfosforylowane białko tau. Badanie to pokazuje również, że BMAA, toksyna środowiskowa, może wywołać chorobę neurodegeneracyjną w wyniku interakcji gen-środowisko[20].

Zwyrodnieniowe choroby układu ruchu zostały opisane u zwierząt pasących się na gatunkach sagowców, podsycając zainteresowanie możliwym związkiem między rośliną a etiologią ALS/PDC. Późniejsze badania laboratoryjne wykazały obecność BMAA. BMAA wywołał poważną neurotoksyczność u makaków rezus, w tym:[21]


zanik mięśni kończyn
niereaktywną degenerację komórek rogu przedniego
zwyrodnienie i częściową utratę neuronów piramidowych kory ruchowej
dysfunkcja behawioralna
deficyty przewodzenia w centralnym szlaku motorycznym
zmiany neuropatologiczne komórek Betza kory ruchowej.
Istnieją doniesienia, że niskie stężenia BMAA mogą selektywnie zabijać hodowane neurony ruchowe z mysich rdzeni kręgowych i wytwarzać reaktywne formy tlenu[17][22].

Naukowcy odkryli również, że nowonarodzone szczury leczone BMAA wykazują postępującą neurodegenerację w hipokampie, w tym wewnątrzkomórkowe wtrącenia fibrylarne, oraz zaburzenia uczenia się i pamięci w wieku dorosłym.[23][24][25] Doniesiono, że BMAA jest wydzielany do mleka matki gryzoni, a następnie przenoszony na ssące potomstwo, co sugeruje, że mleko matki i krowy może być innymi możliwymi drogami narażenia.[26]

Przypadki u ludzi


Przewlekła ekspozycja na BMAA w diecie jest obecnie uważana za przyczynę zespołu stwardnienia zanikowego bocznego/parkinsonizmu/demencji (ALS/PDC), który miał niezwykle wysoki wskaźnik zachorowalności wśród ludu Chamorro z Guam.[27] Chamorro nazywają ten stan lytico-bodig. [W latach 50-tych XX wieku wskaźniki występowania ALS/PDC i śmiertelności wśród mieszkańców Chamorro z Guam i Rota były 50-100 razy wyższe niż w krajach rozwiniętych, w tym w Stanach Zjednoczonych[28].

Nie znaleziono żadnych możliwych do wykazania czynników dziedzicznych lub wirusowych dla tej choroby, a późniejszy spadek ALS/PDC po 1963 roku na Guam doprowadził do poszukiwania odpowiedzialnych czynników środowiskowych[29]. [Wykorzystanie mąki z nasion sagowca (Cycas micronesica[30]) w tradycyjnych produktach spożywczych zmniejszyło się, ponieważ roślina ta stała się rzadsza, a populacja Chamorro stała się bardziej zamerykanizowana po II wojnie światowej[31]. Sagowce są siedliskiem symbiotycznych cyjanobakterii z rodzaju Nostoc w wyspecjalizowanych korzeniach, które przedostają się przez ściółkę liści do światła; te cyjanobakterie wytwarzają BMAA[32].

Oprócz bezpośredniego spożywania tradycyjnych produktów spożywczych z mąki sagowca, BMAA może być spożywany przez ludzi poprzez biomagnifikację. Latające lisy, przysmak Chamorro, żerują na mięsistej powłoce nasion sagowca i koncentrują toksynę w swoich ciałach. Dwadzieścia cztery okazy latających lisów z kolekcji muzealnych zostały przebadane na obecność BMAA, który został znaleziony w dużych stężeniach u latających lisów z Guam[33]. Od 2021 r. kontynuowano badania nad biomagnifikacją BMAA w systemach morskich i estuaryjnych oraz jego możliwym wpływem na zdrowie ludzi poza Guam[34].

[color=#00BF00]Badania ludzkiej tkanki mózgowej ALS/PDC, ALS, choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, choroby Huntingtona i kontroli neurologicznych wykazały, że BMAA jest obecny w niegenetycznej postępującej chorobie neurodegeneracyjnej, ale nie w kontroli lub genetycznej chorobie Huntingtona[35][36][37][38].


Od 2021 r. kontynuowano badania nad rolą BMAA jako czynnika środowiskowego w chorobach neurodegeneracyjnych[39][40][41].[/color]


Badania kliniczne
Bezpieczne i skuteczne sposoby leczenia pacjentów z ALS za pomocą L-seryny, która, jak stwierdzono, chroni ssaki naczelne przed neurodegeneracją wywołaną przez BMAA, były celem badań klinicznych prowadzonych przez Phoenix Neurological Associates i klinikę Forbes/Norris ALS/MND i sponsorowanych przez Institute for Ethnomedicine.[42][43].
0 x


życie ma tylko dożywotnią gwarancję, przeżyj je ciekawie,
jak nie może być mądrze, niech chociaż będzie wesoło :D

cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » wtorek 20 maja 2025, 19:06

zimą mamy czterokrotnie wyższe zapotrzebowanie na hormon tarczycy,
w tym czasie może odbywać się intensywna mielinizacja
może to być nawet 100 warstw mieliny, jeśli tarczyca pracuje optymalnie
mielina ma funkcje mitochondriów i produkuje ATP
zimowa mielinizacja może być u niektórych słabsza, przez co szybciej dochodzi do ubytków mieliny np. po szczepieniach


https://multiplesclerosis.net/living-wi ... rth-effect
Miesiąc urodzenia i SM

AutorstwaAmy Lynn Hubbard, dr
Ostatnia aktualizacja:6 stycznia 2023 r.
3 minuty czytania

Dwanaście nowych miesięcy. W którym się urodziłeś?
Jak wiemy, SM jest nadal jedną z tych chorób, w których przyczyna i leczenie pozostają tajemnicą. Aby dowiedzieć się więcej o SM, epidemiolodzy często mogą znaleźć wskazówki, które pomagają naukowcom z innych dziedzin. W swojej najprostszej postaci epidemiologia jest obszarem badawczym, w którym duże zbiory informacji o wielu osobach są gromadzone i analizowane w celu odkrycia pewnego rodzaju wspólnego wątku w grupie osób cierpiących na daną chorobę (na przykład palacze papierosów i rak płuc).

Rola epidemiologii
Dziedzina epidemiologii weszła na pierwszą linię frontu podczas pandemii COVID-19. Gromadząc informacje o lokalizacji, wieku i objawach dużej liczby osób, epidemiolodzy pokazali nam, gdzie i jak spodziewać się rozprzestrzeniania wirusa, które osoby będą najbardziej narażone (np. osoby cierpiące na problemy z układem odpornościowym), jaki wpływ ma noszenie maseczek oraz fakt, że koronawirus może być rozprzestrzeniany przez osobę zakażoną, która nie wykazuje żadnych objawów.1
Czego dowiedzieliśmy się o osobach chorych na SM?
Z badań epidemiologicznych pacjentów chorych na SM dowiedzieliśmy się takich rzeczy, jak:
Prawie wszyscy ludzie, u których rozwinęła się SM, najpierw mieli wirusa Epsteina-Barr (powszechnie nazywanego mononukleozą lub „mono” w akademikach).2
U większości osób chorych na SM występujeniedobór witaminy D.(Można to sprawdzić, wykonując podstawowe badania krwi.)3
Na całym świecie na SM choruje dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn.4
Odsetek osób z SM wzrasta wraz z odległością od równika. (Na przykład, Ameryka Północna ma wyższy odsetek osób z SM w porównaniu z Ameryką Południową. Nawet w Irlandii odsetek osób z SM żyjących w regionach północnych jest wyższy niż w regionach południowych.)5,6
Osoby chore na SM częściej rodzą się wiosną, a rzadziej późną jesienią/wczesną zimą.7

Czym jest efekt miesiąca urodzenia MS?
Czekaj. Co to było za ostatnie?
Tak, w ciągu ostatnich 20 lat grupy badawcze zajmujące się SM od Kanady po Norwegię i Wielką Brytanię przeanalizowały zapisy urodzeń w swoich krajach i odkryły, że osoby, u których rozwinęła się SM, mają znacząco inny sezonowy wzorzec urodzeń niż ogólna populacja każdego kraju. Osoby z SM najczęściej rodziły się w marcu, kwietniu i maju, a najrzadziej w październiku i listopadzie.8
Ten czynnik epidemiologiczny znany jest jako „czynniki sezonowe” lub (moje preferowane określenie) „MoBE”: Efekt Miesiąca Urodzenia.
Ale...dlaczego?

Lokalizacja, lokalizacja, lokalizacja
Biorąc pod uwagę, że wzorce zostały znalezione wmiejscu urodzenia(bliżej lub dalej od równika), a także w niskim poziomie witaminy D, badacze często próbują wyjaśnić wpływ miesiąca urodzenia na SM, łącząc go z ekspozycją na światło ultrafioletowe i powiązanymi poziomami witaminy D w czasie ciąży. Innymi słowy, jeśli kobieta mieszkająca w bardziej północnym regionie jest w ciąży w miesiącach zimowych, jej ciało będzie narażone na mniej godzin bezpośredniego światła słonecznego.9
Jest jeszcze wiele do nauczenia
Dobrze, zanim zrzucimy całą winę na mamę lub naszą odległość od całorocznej, słonecznej pogody, musimy pamiętać, że naukowcy tak naprawdę wciąż nie wiedzą, czy i w jaki sposób SM może być spowodowane przez jakąś kombinacjęzakażenia wirusem Epsteina-Barr, położenia geograficznego, środowiska i/lub możliwego dziedzicznego ryzyka zachorowania na SM.10
Inne kwestie sezonowe
Wracając na razie do danych MoBE, myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że liczba potencjalnych godzin ekspozycji na światło słoneczne dziennie nie jest jedyną rzeczą, którazmienia się wraz z porami roku. Osobiście, jako córka rolników z urodzenia i naukowiec z wykształcenia — co w rzeczywistości prowadzi do bardzo nakładających się obszarów wiedzy — moje zrozumienie różnic sezonowych zaczyna się dopiero od ekspozycji na słońce.
Źródła i wybory żywności
Rodzaj żywności, którą można produkować lokalnie, zmienia się w zależności od pory roku i długości sezonu, podobnie jak rodzaj i czas stosowania pestycydów. Niektóre kraje konsekwentnie importują świeże owoce i warzywa z innych lokalizacji w miesiącach zimowych, wprowadzając zupełnie nowy zestaw pestycydów, strategie wzrostu na długie czasy wysyłki itp. Mając przyjaciół, gdy byli w ciąży (i szybko sprawdzając zalecenia Johns Hopkins), czuję się bezpiecznie, sugerując, że wiele kobiet odżywia się zupełnie inaczej, gdy są w ciąży.11
Co jeśli żywność dostępna na półkach sklepowych jest zupełnie inna jesienią (pierwszy trymestr dla dziecka urodzonego wiosną) niż wiosną (pierwszy trymestr dla dziecka urodzonego wczesną zimą)? A potem są sezonowe zmiany w zaopatrzeniu w wodę, zarówno w przypadku prywatnych studni, jak i źródeł miejskich, zależne od szerokości geograficznej.
Co sądzisz o MoBE?
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » sobota 07 cze 2025, 17:40

https://haidut.me/?p=2766

Bieganie maratońskie powoduje demielinizację, znaną przyczynę takich schorzeń jak stwardnienie rozsiane (SM)

hajdut 17 kwietnia 2025 r. Opublikowano wNauka
Udział:XFacebookLinkedin
Jestem pewien, że to badanie przyniesie mi sporo listów z nienawiścią, ale dowody przeciwko ćwiczeniom „wytrzymałościowym” gromadzą się od lat i coraz trudniej je ignorować lub podważać. Medycyna ma nawet nazwę dla tej kontrowersji. Nazywają ją „ paradoksem ćwiczeń-kortyzolu ”„. Mianowicie przyznają, że wyczerpujące ćwiczenia podnoszą poziom kortyzolu i jako takie powinny powodować wiele problemów zdrowotnych związanych z podwyższonym poziomem kortyzolu. Jednak medycyna twierdzi, że korzyści z takich ćwiczeń przewyższają ryzyko tak bardzo, że podwyższenie poziomu kortyzolu najwyraźniej nie jest czymś, czym należy się martwić, stąd „paradoksalne” korzyści z aktywności indukujących kortyzol, takich jak bieganie długodystansowe. Oczywiście, nie ma żadnego rzeczywistego „paradoksu” i, jak stało się zwyczajem w medycynie, słowo to jest po prostu eufemizmem dla kłamstw/oszustwa, podobnie jak słowo „kontrowersyjny” (znany również jako niewygodna prawda). Jednym z najbardziej znanych efektów kortyzolu jest jego przeciwstawianie się efektom mielinizujących sterydów, takich jak pregnenolon, progesteron, DHEA, testosteron, DHT itp., ponieważ ten kataboliczny hormon jest tak samo dobry w niszczeniu mięśni i tkanki łącznej, jak i bezpośrednim zabijaniu neuronów, jak niszczeniu struktur opartych na lipidach w układzie nerwowym, takich jak mielina. Biorąc pod uwagę demielinizujące działanie kortyzolu, jest niezwykle ironiczne (i zupełnie głupie) „leczenie” schorzeń demielinizacji, takich jak SM, tym sterydem. A jednak dokładnie to robi medycyna do dziś, ponieważ kortyzol jest rutynowym leczeniem uzupełniającym SM, zwłaszcza cięższych typów, takich jak PPMS i SPMS. Nic więc dziwnego, że liczba zachorowań na SM nie tylko rośnie, ale także nasilenie nowo zdiagnozowanych przypadków wzrasta wraz z niepełnosprawnością i śmiercią z powodu tej choroby. Bieganie maratońskie, które było przedmiotem badania, może wywołać poziom kortyzolu rywalizujący ze wzrostem obserwowanym po podaniu glikokortykoidów w przypadku SM i innych chorób „autoimmunologicznych”. Tak więc wyniki badania wcale nie są zaskakujące. Nieco zaskakujące jest to, że badanie wykazało, że demielinizacja wywołana wyczerpującym bieganiem była odwracalna po zakończeniu ćwiczeń. Jednak powrót do zdrowia nastąpił dopiero po upływie dwóch (2) pełnych miesięcy od wydarzenia biegowego i nie wystąpiła żadna inna forsowna aktywność fizyczna. W związku z tym nie jest jasne, czy taki powrót do zdrowia wystąpiłoby u osób, które biegają regularnie (np. 3-4 razy w tygodniu), choć na krótsze dystanse/czas trwania. Ponadto badanie nie dotyczyło zmian objętości/masy mózgu w wyniku biegania maratońskiego, a istnieje wiele dowodów na to, że wyczerpujące ćwiczenia mogą zmniejszyć mózg i bezpośrednio zniszczyć komórki mózgowe (prawdopodobnie poprzez podwyższony poziom kortyzolu). Fakt, że badanie przyznaje, że regularne ćwiczenia są czynnikiem ryzyka rozwoju śmiertelnego schorzenia neurologicznego ALS, a także uszkodzenia nerek/przewodu pokarmowego/serca, powinien być wystarczającym sygnałem ostrzegawczym dla wszystkich, że poddawanie się okresom ekstremalnego stresu wywołanym przez samego siebie jest wysoce nieprawdopodobne, aby pozytywnie wpłynąć na zdrowie, zwłaszcza układ nerwowy.

https://www.nature.com/articles/s42255-025-01244-7

„…Wręcz przeciwnie, forsowna aktywność fizyczna jest czynnikiem ryzyka stwardnienia zanikowego bocznego (ALS) u osób z genetyczną predyspozycją do tej choroby 51 , 52 . Dlatego też ćwiczenia wytrzymałościowe mogą stanowić dodatkowe zagrożenie dla silnie mielinowanych, podatnych na chorobę obszarów ruchowych (na przykład szlaku korowo-rdzeniowego) u osób z genetycznym ryzykiem ALS, ponieważ sama mielina i wytwarzające mielinę oligodendrocyty są również podatne na ekscytotoksyczność glutaminianu 53 .”

https://www.livescience.com/health/neur ... tudy-finds

„… Bieganie maratońskie może wydawać się najlepszym sportem na utrzymanie formy. To powiedziawszy, może ono mocno obciążać organizm , potencjalnie uszkadzając nerki, rozstrajając żołądek, zwiększając ryzyko niewydolności serca i wywołując urazy układu mięśniowo-szkieletowego . Nie zapominajmy, że pierwszy maratończyk, starożytny grecki żołnierz Filippides, miał paść martwy natychmiast po dotarciu do celu . Teraz nowe badanie sugeruje, że maratony wpływają również na mózg — powodując, że organ zjada sam siebie , aby uzupełnić paliwo utracone podczas biegu . W badaniu opublikowanym 24 marca w czasopiśmie Nature Metabolism naukowcy zaobserwowali spadki kluczowego biomarkera mieliny , tkanki tłuszczowej, która izoluje połączenia między komórkami mózgowymi, u maratończyków tuż po wyścigu . Autorzy badania twierdzą, że sugeruje to, że mózg zużywa mielinę jako źródło energii w tych ekstremalnych warunkach ”.

„…Zespół przeskanował mózgi 10 biegaczy na 48 godzin przed ich biegiem maratońskim, a następnie ponownie dwa dni, dwa tygodnie i dwa miesiące później. Użyli MRI, które może ujawnić obecność cząsteczek wody uwięzionych między warstwami mieliny. Skany mózgu wykazały, że dwa dni po biegu sygnały MRI w 12 obszarach mózgu były wyczerpane w porównaniu z okresem przed wyścigiem — w niektórych przypadkach nawet o 28% . Zmiany w ogólnym poziomie mieliny w mózgu nie były jednak statystycznie istotne, co sugeruje, że wszelkie zmiany były bardzo ograniczone do określonych regionów. „Obszary, w których zaobserwowaliśmy bardziej znaczące zmiany, to te związane z obwodami ruchowymi i ośrodkiem kontroli emocjonalnej mózgu” — powiedział Cabrer. Zasugerował, że odzwierciedla to wysiłek psychiczny i fizyczny, jaki mózg musi podjąć, aby przebiec maraton. Dla wszystkich biegaczy zaniepokojonych tym mózgowym kanibalizmem mamy dobrą wiadomość: po dwóch miesiącach wszystkie pomiary mieliny u biegaczy powróciły do ​​poziomu wyjściowego ”.


Autor: haidut
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 08 cze 2025, 12:39

Gua-sha na krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego?

Jedeit jest źródłem podczerwieni i wykłada się nim drogie sauny
https://ecospa.pl/masaz-twarzy-rollerem ... em-gua-sha


Jak CCSVI w SM?
całość w linku

https://neurosciencenews.com/facial-sti ... tic-29213/
" Stymulacja twarzy oczyszcza mózg z odpadów i pobudza starzejące się umysły
WyróżnionyNeurobiologia·5 czerwca 2025 r.
Streszczenie: Naukowcy odkryli bezpieczny, nieinwazyjny sposób na poprawę systemu usuwania odpadów w mózgu poprzez mechaniczną stymulację naczyń limfatycznych tuż pod skórą twarzy. Ta delikatna technika znacznie poprawia drenaż płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) — krytyczną funkcję, która zanika wraz z wiekiem i przyczynia się do zaburzeń poznawczych, takich jak choroba Alzheimera.

Zespół wykorzystał znaczniki fluorescencyjne u myszy i małp, aby odkryć nową ścieżkę drenażu łączącą naczynia limfatyczne twarzy z głębokimi węzłami chłonnymi, która pozostaje nienaruszona nawet u starszych osób. Urządzenie przenośne, które lekko głaszcze skórę, przywróciło młodzieńczy przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego u starych zwierząt, otwierając ekscytujący potencjał dla przenośnych metod leczenia, które zapobiegają lub spowalniają pogarszanie się stanu neurologicznego.

Najważniejsze fakty:

Nowa droga drenażu: Naukowcy zmapowali dotychczas nieznaną drogę drenażu płynu mózgowo-rdzeniowego przez naczynia limfatyczne twarzy do węzłów podżuchwowych.
Metoda nieinwazyjna: Delikatna mechaniczna stymulacja twarzy i szyi poprawia oczyszczanie płynu mózgowo-rdzeniowego bez konieczności stosowania leków lub przeprowadzania zabiegu chirurgicznego.
Naczynia odporne na starzenie: Powierzchniowe naczynia limfatyczne twarzy zachowują swoją funkcję pomimo starzenia się, co czyni je idealnymi celami terapeutycznej stymulacji.

Źródło: Instytut Nauk Podstawowych

Naukowcy z Instytutu Nauk Podstawowych (IBS) odkryli nieinwazyjną metodę pobudzania naturalnego systemu usuwania odpadów z mózgu. Odkrycie to może otworzyć nowe możliwości leczenia zaburzeń neurologicznych związanych z wiekiem.

https://youtu.be/0Q51EwRSAsM
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » czwartek 12 cze 2025, 17:40

o pseudo -B12 ze spiruliny, może z zakwitów cyjanobakterii od tego momentu

https://youtu.be/hnWTDNyyNNA?t=792

Pułapki witaminy B12 które można przypłacić ŻYCIEM.

Marek Skoczylas
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 29 cze 2025, 21:53

Recenzja Neurofarmakologia
.Styczeń 2017;112(część B):346-364. Dokument źródłowy: 10.1016/j.neuropharm.2016.05.011. Epub 3 czerwca 2016.
Udział kwasu chinolinowego w neuropatogenezie stwardnienia zanikowego bocznego
Jong-Min Lee 1, Vanessa Tan 2, Dawid Lovejoy 2, Nady Braidy 3, Dominic B. Rowe 4, Bruce J Brew 5, Gilles J Guillemin 6
Powiązania Zwiększać
Numer PMID: 27265569 DOI: 10.1016/j.neuropharm.2016.05.011
Abstrakt
Stwardnienie zanikowe boczne (ALS) jest najczęstszą chorobą neuronów ruchowych u dorosłych, charakteryzującą się postępującą degeneracją centralnych i obwodowych neuronów ruchowych, prowadzącą do zaniku mięśni dowolnych. Wcześniej wykazano, że szlak kynureniny (KP), główny szlak biochemiczny metabolizmu tryptofanu, jest rozregulowany w ALS. W szczególności wykazano, że neuroaktywny pośrednik, kwas chinolinowy (QUIN), kumuluje się ze spadkiem innych neuroprotekcyjnych i immunomodulacyjnych metabolitów KP. Ponadto w ALS występuje wiele zjawisk biochemicznych związanych z cytotoksycznością QUIN, co sugeruje, że QUIN może odgrywać znaczącą rolę w patogenezie ALS. Niniejszy przegląd podkreśla potencjalne role QUIN w ALS i bada modulację KP jako kandydata terapeutycznego w ALS. Niniejszy artykuł jest częścią wydania specjalnego zatytułowanego „Szlak kynureniny w zdrowiu i chorobie”.

Słowa kluczowe: Stwardnienie zanikowe boczne; Szlak kynureninowy; Kwas chinolinowy; Środki terapeutyczne.

Copyright © 2016 Elsevier Ltd. Wszelkie prawa zastrzeżone.
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 29 cze 2025, 22:04

wzmocnienie cyklu mocznikowego- NADP, CO2, R-ALA, ornityna, dieta niskobiałkowa, wodór cząsteczkowy/laktuloza mogą pomóc

F1000Res
.2015 maj 14:4:119. doi: 10.12688/f1000research.6364.1. eKolekcja 2015.
A(a)LS: Stwardnienie zanikowe boczne wywołane amoniakiem
Bhavin Parekh 1
Powiązania Zwiększać
Numer PMID: 27785351 Identyfikator PMC: PMC5063041 DOI: 10.12688/f1000research.6364.1
Abstrakt
Stwardnienie zanikowe boczne (ALS) jest okropną, wyniszczającą i nieuleczalną chorobą neuronów ruchowych. Etiologicznie jest to choroba wielogenowa, wieloczynnikowa i wielonarządowa. Pomimo intensywnych badań patologia ALS pozostaje niewyjaśniona. Po obszernym przeglądzie literatury, niniejszy artykuł przedstawia nowe, zintegrowane wyjaśnienie. Te ramy zakładają, że neurotoksyczność amoniaku jest głównym czynnikiem patogenezy ALS. Zgodnie z tym wyjaśnieniem, połączenie upośledzonego usuwania amoniaku - głównie z powodu upośledzonej dysfunkcji cyklu mocznikowego wątroby - i zwiększonej amoniogenezy - głównie z powodu upośledzonego metabolizmu glikolitycznego w mięśniach szkieletowych szybkokurczliwych - powoduje przewlekły hiperamoniak w ALS. W przypadku braku neuroprotekcyjnych białek wiążących wapń (kalbindyna, kalretikulina i parwalbumina), podwyższony poziom amoniaku - neurotoksyny - uszkadza neurony ruchowe. Uszkodzenie neuronów ruchowych wywołane amoniakiem następuje poprzez wiele mechanizmów, takich jak makroautofagia-upośledzenie endolizosomów, stres siateczki śródplazmatycznej (ER), aktywacja CDK5, stres oksydacyjny/nitrozacyjny, nadpobudliwość neuronalna i neurozapalenie. Ponadto regionalny wzorzec utraty białek wiążących wapń, spowodowany stresem ER i/lub upośledzonym metabolizmem oksydacyjnym, determinuje zmienność kliniczną ALS. Co najważniejsze, te nowe ramy można uogólnić, aby wyjaśnić inne zaburzenia neurodegeneracyjne, takie jak choroba Huntingtona i parkinsonizm.

Słowa kluczowe: amoniak; stwardnienie zanikowe boczne; choroby neurodegeneracyjne.

Zastrzeżenie PubMed



Samoorganizujący się polimer nanolekowy na bazie ornityny podawany doustnie łagodzi hiperamonemię w ostrym uszkodzeniu wątroby wywołanym paracetamolem

Yuanyuan Ding to
,
Yuta Koda A
,
Babita Shashni jest
,
Naoki Takeda b
,
Xuguang Zhang ok
,
Naoki Tanaka b
,
Yuji Nishikawa zm
,
Yukio Nagasaki i e f



Cytować
https://doi.org/10.1016/j.actbio.2023.07.005

Abstrakt
l -Ornityna (Orn) jest aminokwasem rdzeniowym odpowiedzialnym za detoksykację amoniaku w organizmie poprzez cykl mocznikowy wątroby. Badania kliniczne w terapii Orn skupiały się na interwencjach w chorobach związanych z hiperamonemią, takich jak encefalopatia wątrobowa (HE), zagrażający życiu objaw neurologiczny dotyczący ponad 80% pacjentów z marskością wątroby . Jednak jej niska masa cząsteczkowa (LMW) powoduje, że Orn dyfunduje niespecyficznie i jest szybko eliminowany z organizmu po podaniu doustnym, co skutkuje niekorzystną skutecznością terapeutyczną. W związku z tym Orn jest stale dostarczany dożylnie w wielu warunkach klinicznych; jednak takie leczenie nieuchronnie zmniejsza zgodność pacjenta i ogranicza jego zastosowanie w leczeniu długoterminowym. Aby poprawić działanie Orn, zaprojektowaliśmy samoorganizujące się nanocząstki na bazie poliOrn do podawania doustnego poprzez polimeryzację z otwarciem pierścienia Orn-N-karboksyanhydrydu zainicjowaną amino-końcowym poli(glikolem etylenowym), a następnie acylację wolnych grup aminowych w głównym łańcuchu segmentu poliOrn. Uzyskane amfifilowe kopolimery blokowe , poli(glikol etylenowy) -blok -poliOrn(acyl) (PEG- blok -POrn(acyl)), umożliwiły tworzenie stabilnych nanocząstek (Nano Orn(acyl) ) w środowisku wodnym. W tym badaniu zastosowaliśmy grupę izobutyrylową ( i Bu) do derywatyzacji acylowej (Nano Orn( i Bu) ). U zdrowych myszy codzienne doustne podawanie Nano Orn( i Bu) przez jeden tydzień nie wywołało żadnych nieprawidłowości. U myszy wykazujących ostre uszkodzenie wątroby wywołane acetaminofenem (APAP), doustne wstępne leczenie Nano Orn( i Bu) skutecznie zmniejszyło poziom amoniaku i transaminaz w porównaniu z grupą LMW Orn i grupą nieleczoną. Wyniki sugerują, że zastosowanie Nano Orn( i Bu) ma znaczącą wartość kliniczną w zakresie wykonalności doustnego podawania i poprawy patogenezy wątroby wywołanej APAP.
Oświadczenie o znaczeniu
Uszkodzeniu wątroby często towarzyszy hiperamonemia , stan zagrażający życiu, charakteryzujący się podwyższonym poziomem amoniaku we krwi. Obecne metody leczenia klinicznego w celu obniżenia poziomu amoniaku zazwyczaj obejmują inwazyjne podejście w postaci dożylnej infuzji, obejmującej podawanie l- ornityny (Orn) lub kombinacji Orn i L -asparaginianu. Metodę tę stosuje się ze względu na słabą farmakokinetykę związaną z tymi związkami. W naszym dążeniu do ulepszenia terapii opracowaliśmy doustnie podawany nanolek oparty na samoorganizującej się nanocząsteczce na bazie Orn (Nano Orn( i Bu) ), który zapewnia ciągłe dostarczanie Orn do uszkodzonej wątroby. Doustne podanie Nano Orn( i Bu) zdrowym myszom nie spowodowało żadnych toksycznych efektów. W mysim modelu ostrego uszkodzenia wątroby wywołanego paracetamolem, doustne podanie Nano Orn( i Bu) przewyższyło Orn pod względem redukcji stężenia amoniaku w organizmie i uszkodzenia wątroby, co potwierdza, że ​​Nano Orn( i Bu) jest bezpieczną i skuteczną opcją terapeutyczną."
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 29 cze 2025, 22:07

toksyczność szlaku mutazy metylomalonianowej-leczenie odpowiednie dawki adenozylokobalaminy i obnizenie stresu oksydacyjnego

Studium porównawcze Otępienie Geriatr Zaburzenie Poznania
.2010;29(6):553-9. Numer dokumentu: 10.1159/000314841. Epub 2010 Lipiec 3.
Podwyższone poziomy metylomalonianu i homocysteiny w chorobie Parkinsona, postępującym porażeniu nadjądrowym i stwardnieniu zanikowym bocznym
Jan Levin 1, Kai Bötzel , Armin Giese , Michael Vogeser , Stefan Lorenzl

Numer PMID: 20606437 DOI: 10.1159/000314841
Abstrakt
Kontekst/cele: Coraz więcej dowodów wskazuje, że podwyższony poziom homocysteiny (Hcy) i metylomalonianu (MMA) może mieć związek z patogenezą chorób neurodegeneracyjnych.

Metody: U pacjentów cierpiących na różne choroby neurodegeneracyjne: postępujące porażenie nadjądrowe (PSP), stwardnienie zanikowe boczne (ALS) i chorobę Parkinsona (PD) mierzono poziom MMA w moczu i poziom Hcy w surowicy, a także kwas foliowy i witaminę B(12). Wyniki porównano z wynikami osób kontrolnych dopasowanych pod względem wieku i płci.

Wyniki: Stwierdziliśmy istotnie podwyższone stężenia Hcy (PD 15,1, PSP 15,8, ALS 13,9, kontrola 11,2 mikromol/l) i MMA (PD 3,7, PSP 3,1, ALS 3,7, kontrola 1,8 mg/g) we wszystkich grupach pacjentów w porównaniu z grupą kontrolną. Poziomy Hcy i MMA nie różniły się istotnie między chorobami neurodegeneracyjnymi.

Wniosek: Nasze odkrycia mogą sugerować, że Hcy i MMA są uwalniane w wyniku neurodegeneracji niezależnie od przyczyny leżącej u jej podłoża i mogą służyć jako zastępcze markery neurodegeneracji. Alternatywnie mogą być bezpośrednio zaangażowane w patogenezę tych chorób. Ponieważ podwyższone poziomy zarówno Hcy, jak i MMA są neurotoksyczne, dalsze badania mogą zbadać wpływ terapii witaminowej na postęp choroby.

Prawa autorskie 2010 S. Karger AG, Bazylea.

Zastrzeżenie PubMed
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 29 cze 2025, 22:30

Częste stłuszczenie wątroby w SLA: implikacje dla zaangażowania układowego (P6.098)
Yuishin Izumi , Naoko Takamatsu , Naoki Muguruma , Kazuhiro Ukimoto , Susumu Nishio , Masaya Oda , Hiroyuki Nodera i Ryuji Kaji Informacje o autorach i stowarzyszenia
Wydanie z 6 kwietnia 2015 r.
84 ( 14_suplement )
https://doi.org/10.1212/WNL.84.14_supplement.P6.098
Abstrakt


CEL: Zbadanie, czy dowody dysmetabolizmu u pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym (ALS) można wykryć nieinwazyjnie za pomocą badania obrazowego, takiego jak ultrasonografia wątroby.

PODSUMOWANIE: W ALS odnotowano nieprawidłowy metabolizm energetyczny, który poszerza pojęcie ALS jako choroby układowej. Dyslipidemia prawdopodobnie odzwierciedla wynik kliniczny w ALS. Ostatnie badanie na zwierzętach sugeruje, że wątroba jest narządem docelowym w ALS.

PROJEKT/METODY: Sonografię jamy brzusznej, profile lipidowe i enzymy wątrobowe uzyskano w trzech grupach osób: (1) pacjenci z ALS (N=54), (2) inne choroby neurodegeneracyjne (N=37) i (3) osoby z bezobjawową dyslipidemią (N=32). Stopień stłuszczenia w badaniu ultrasonograficznym został określony przez technika nieuczestniczącego w badaniu. Przeprowadzono testy statystyczne, w tym jednokierunkową analizę wariancji z testem post-hoc i wielokrotną regresję liniową.

WYNIKI: Profile lipidowe i enzymy wątrobowe były podobne w grupie ALS i dyslipidemicznej. Grupa kontrolna choroby miała niższy poziom LDL, stosunek LDL/HDL i triglicerydów niż inne grupy. Stłuszczenie wątroby występowało u 76[percnt] osób w ALS, 19[percnt] w grupie kontrolnej choroby i 38[percnt] w grupie dyslipidemicznej (P < 0,001: w porównaniu z ALS). Aby ocenić możliwy czynnik współzależny między grupami, przeprowadzono analizę wielokrotnej regresji liniowej. Tylko grupa pacjentów była istotnie skorelowana z ultrasonograficznym stopniem stłuszczenia, co przemawia przeciwko możliwemu czynnikowi zakłócającemu, który wyjaśniałby różny rozkład ultrasonograficznych stopni między trzema grupami.

WNIOSKI: W ALS sonograficzne dowody stłuszczenia są częste i mogą odzwierciedlać bardziej czuły pomiar stanu dysmetabolicznego niż profile lipidowe krwi. Biorąc pod uwagę częstsze nieprawidłowości sonograficzne i podobny stopień dyslipidemii w porównaniu z osobami z dyslipidemią, mało prawdopodobne jest, aby stłuszczenie w ALS było jedynie bezpośrednią konsekwencją dyslipidemii, ale może być pozaneuronalnym zaangażowaniem ALS. Sonografia może być stosowana jako marker choroby ALS.
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » niedziela 29 cze 2025, 22:42

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7795784/

Int J Mol Sci. 2021 styczeń 2;22(1):403. doi: 10.3390/ijms22010403
Naturalne cząsteczki i neuroprotekcja: kwas kynureninowy, pantetyna i kwas α-liponowy
Fanni Tóth 1 , Edina Katalin Cseh 1 , László Vécsei 1, 2, *

Identyfikator PMC: PMC7795784 Identyfikator PMC: 33401674
Abstrakt
Częstotliwość występowania chorób neurodegeneracyjnych znacznie wzrosła na całym świecie ze względu na wzrost średniej długości życia. Pomimo znacznego rozwoju w zrozumieniu tych zaburzeń, odnotowano ograniczony sukces w opracowaniu środków neuroprotekcyjnych, które mogą spowolnić postęp choroby i zapobiec śmierci neuronów. Niektóre produkty naturalne i cząsteczki są bardzo obiecującymi środkami neuroprotekcyjnymi ze względu na ich różnorodność strukturalną i szeroką gamę aktywności biologicznych. Oprócz działania neuroprotekcyjnego są znane ze swoich właściwości antyoksydacyjnych, przeciwzapalnych i przeciwapoptotycznych i często służą jako punkt wyjścia do odkrywania leków. W tym przeglądzie omówiono następujące naturalne cząsteczki: po pierwsze, kwas kynureninowy, główny środek neuroprotekcyjny powstający poprzez szlak kynureninowy metabolizmu tryptofanu, ponieważ jest znany głównie ze swojej roli w ekscytotoksyczności glutaminianu, po drugie, suplement diety pantetyna, który jest wielostronny, dobrze tolerowany i bezpieczny, a trzecia cząsteczka, kwas α-liponowy, jest uniwersalnym przeciwutleniaczem. Podsumowując, ze względu na swoje korzystne właściwości, cząsteczki te są potencjalnymi kandydatami do terapii neuroprotekcyjnych, przydatnych w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych.

Słowa kluczowe: choroby neurodegeneracyjne, neuroprotekcja, szlak kynureninowy, kwas kynureninowy, pantetyna, kwas α-liponowy, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, choroba Huntingtona, stwardnienie rozsiane

1. Wprowadzenie

2.4. Kwas kynureninowy i stwardnienie zanikowe boczne
SLA to śmiertelne, neurodegeneracyjne schorzenie, które wpływa na ludzki układ ruchowy. Neurozapalenie jest ważne w SLA, powodując śmierć neuronów ruchowych, a także wiąże się z ekscytotoksycznością [ 110 ], generacją ROS, stresem oksydacyjnym i peroksydacją lipidów, przy czym ta ostatnia jest ważną cechą toksyczności QUIN [ 111 ].

U pacjentów z ALS stwierdzono znacząco zwiększone poziomy TRP, KYN i QUIN w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz zmniejszone poziomy kwasu pikolinowego (PIC) w surowicy [ 54 , 112 ]. U pacjentów z ALS z początkiem opuszkowym poziomy KYNA w płynie mózgowo-rdzeniowym były wyższe w porównaniu z grupą kontrolną i pacjentami z początkiem w kończynach, a także u pacjentów z ciężkim stanem klinicznym stężenia KYNA w płynie mózgowo-rdzeniowym były podwyższone w porównaniu z grupą kontrolną, co dowodzi neuroprotekcyjnej roli KYNA przed ekscytotoksycznością [ 113 ] ( Tabela 2 ). Obecnie lekami zatwierdzonymi do leczenia ALS są riluzol, który ma na celu ekscytotoksyczność zależną od glutaminianu, wydłużając oczekiwaną długość życia o 2–3 miesiące [ 114 ] oraz edarawon, który skutecznie zatrzymuje postęp ALS we wczesnych stadiach [ 115 ]. W identyfikacji leków kandydackich do leczenia ALS, środki ukierunkowane na KP mogą przynieść nową strategię leczenia [ 116 ].

2.5. Kwas kynureninowy i stwardnienie rozsiane
SM jest postępującą, zapalną, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która powoduje przewlekłą niepełnosprawność neurologiczną. Według Raine i in. [ 117 ] autoreaktywne komórki T i makrofagi infiltrują ośrodkowy układ nerwowy i atakują oligodendrocyty, które mielinizują aksony, co jest czynnikiem wyzwalającym ostre zmiany w SM. Eksperymentalny model autoimmunologicznego zapalenia mózgu i rdzenia (EAE) jest histologicznie podobny do ludzkiego SM. W modelu EAE opisano liczne zaburzenia w KP, tj. u myszy z indukowanym EAE hamowanie IDO-1 po indukcji choroby znacznie pogorszyło ciężkość choroby [ 118 ], u szczurów z indukowanym EAE zaobserwowano zwiększoną aktywność KMO, podczas gdy hamowanie KMO przez Ro61-8048 zmniejszyło poziomy QUIN w rdzeniu kręgowym [ 119 ].

U pacjentów z SM występuje nierównowaga neuroaktywnych i neurotoksycznych metabolitów KP w patogenezie choroby SM [ 120 ]. Zaobserwowano istotne zmniejszenie poziomów TRP w surowicy i płynie mózgowo-rdzeniowym, co wskazuje na aktywację KP w SM [ 121 ]. Ponadto aktywacja KP jest wynikiem produkcji cytokin interferonu-γ (IFN-γ) i czynnika martwicy nowotworu (TNF)-α, powodujących ekspresję IDO-1 [ 122 ]. W czerwonych krwinkach pacjentów z SM aktywność KAT I i II była istotnie wyższa w porównaniu z grupą kontrolną [ 120 ]. Wzrost ten był skorelowany ze wzrostem poziomów KYNA w osoczu, co sugeruje równoważący mechanizm ochronny przed neurotoksycznością [ 120 ]. W płynie mózgowo-rdzeniowym pacjentów z SM podczas ostrego nawrotu stwierdzono zwiększone poziomy KYNA [ 123 ]. Natomiast w nieaktywnej fazie przewlekłej obserwowano spadek stężenia KYNA [ 124 ] ( Tabela 2 ). Lim i in. [ 125 ] stworzyli model predykcyjny dla podtypów choroby, wykorzystując sześć predyktorów i analizę metabolomiczną do profilowania KP z surowicy pacjentów z SM. Model analizuje poziomy KYNA, QUIN, TRP, PIC, czynnika wzrostu fibroblastów i TNF-α, aby prognozować przebieg choroby z czułością 85–91%. W przyszłości profilowanie metaboliczne KP może potencjalnie przewidywać przebieg kliniczny i ciężkość choroby [ 126 ].

Dostępne metody leczenia SM mają działanie przeciwzapalne, jednak istnieje potrzeba stosowania środków neuroprotekcyjnych lub leków ułatwiających remielinizację. W poszukiwaniu nowych kandydatów na terapię poprzez modulację szlaku KP szczególnie interesujący jest lakwinimod. Lakwinimod [ 127 , 128 ] wykazuje niezwykłe podobieństwo strukturalne do KYNA ( ryc. 4 ) i łagodzi zapalną demielinizację, metaboliczne uszkodzenie oligodendrocytów, a także wykazuje dalsze działanie przeciwzapalne u myszy leczonych kuprizonem, modelu SM [ 129 ].

Rysunek 4.
Rysunek 4

Otwórz w nowej karcie
Podobieństwa strukturalne lakwinimodu i kwasu kynureninowego.

Wykazano ponadto, że ma on właściwości immunomodulacyjne i neuroprotekcyjne, a nie immunosupresyjne u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią SM (RR-MS) [ 130 ]. Lakwinimod nie został zatwierdzony przez Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (CHMP) ze względu na poważne działania niepożądane. Jak podał CHMP, w badaniach na zwierzętach stwierdzono większą częstość występowania nowotworów złośliwych po długotrwałej ekspozycji na lakwinimod. Chociaż w badaniach klinicznych nie wykryto żadnego nowotworu związanego z leczeniem, CHMP stwierdził, że po leczeniu lakwinimodem nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia nowotworu w dłuższej perspektywie. Ponadto w badaniach na zwierzętach lakwinimod ma możliwe działanie teratogenne. Ponieważ lakwinimod miał jedynie umiarkowany wpływ w badaniach klinicznych, CHMP doszedł do wniosku, że możliwe ryzyko długotrwałego leczenia lakwinimodem przewyższa jego korzystne działanie [ 128 ].

3. Pantetyna
Wspólną cechą metabolizmu pantetyny i tryptofanu jest to, że mają metabolit w jakiś sposób połączony z cyklem TCA, tj. w szlaku KP metabolizmu TRP, neurotoksyczny związek QUIN doprowadzi do powstania NAD + , podczas gdy pantetyna odpowiada za powstawanie CoA, ważnego w dostarczaniu grupy acetylowej do cyklu TCA. Znaczenie pantetyny zostało ujawnione w 1949 roku, kiedy odkryto nowy związek, nazwany czynnikiem Lactobacillus bulgaricus (LBF), ze względu na jego zdolność do promowania wzrostu Lactobacillus bulgaricus . LBF był powszechnie rozpowszechniony w materiałach naturalnych [ 131 ]. Wykazano, że LBF jest fragmentem CoA, a w niezbędnym czynniku wzrostu merkaptoamina została połączona z kwasem pantotenowym (witaminą B5) jako amid [ 132 ]. Substancja ta występuje w dwóch postaciach: pantetheina i pantetyna.

Pantetheina jest analogiem amidu cysteaminy kwasu pantotenowego (witaminy B 5 ) i jest produktem pośrednim w syntezie CoA. W pantethine dwie cząsteczki pantetheiny są połączone mostkiem disiarczkowym. Tworzy to aktywną część cząsteczki CoA ( Rysunek 5 ).


Rysunek 5.
Rysunek 5

Otwórz w nowej karcie
Struktura pantetyny i panteteiny.

Większość roślin i mikroorganizmów może enzymatycznie łączyć kwas pantoinowy z β-alaniną, aby wytworzyć kwas pantotenowy. Ssaki nie są w stanie syntetyzować kwasu pantotenowego, ponieważ brakuje im enzymu. Różne pokarmy zawierają CoA, pantetinę, pantetheinę i kwas pantotenowy, więc endogenna synteza CoA może rozpocząć się od kwasu pantotenowego.

Jeśli chodzi o metabolizm pantetyny, po podaniu doustnym lub dożylnym pantetyna jest natychmiast hydrolizowana do panteteiny w błonach jelita cienkiego i we krwi. Pantetyna może być następnie fosforylowana do 4′-fosfopanteteiny, która później jest przekształcana w defosfo-CoA-SH, a ostatecznie w CoA-SH w mitochondriach. Panteteina jest przekształcana w kwas pantotenowy i cysteaminę w hepatocytach. Cysteamina jest następnie metabolizowana do tauryny lub jest ponownie wykorzystywana do tworzenia panteteiny. Kwasu pantotenowego nie można dalej degradować w wątrobie [ 30 , 133 ] ( Rysunek 6 ).

Rysunek 6.
Rysunek 6

Otwórz w nowej karcie
Metabolizm pantetyny. Skróty: CoA: koenzym-A.

Ponieważ cysteamina w dużych dawkach wyczerpuje somatostatynę i prolaktynę w różnych narządach, zbadano wpływ pantetyny na poziom tych hormonów w różnych tkankach. Pantetyna znacząco zmniejszyła stężenie somatostatyny w następujących tkankach: błonie śluzowej dwunastnicy, błonie śluzowej żołądka, trzustce, korze mózgowej i podwzgórzu [ 134 ]. Pantetyna wyraźnie zmniejszyła również stężenie prolaktyny w przysadce mózgowej i osoczu, dlatego można ją rozważyć w leczeniu hiperprolaktynemii [ 135 ]. U szczurów obwodowo wstrzykiwana cysteamina, a w mniejszym stopniu pantetyna, zmniejszyła stężenie noradrenaliny i zwiększyła stężenie dopaminy i kwasu 3,4-dihydroksyfenylooctowego (DOPAC) w podwzgórzu [ 136 ]. Hepatotoksyczność wywołana czterochlorkiem węgla u szczurów jest chroniona przez pantetynę, kwas pantotenowy i cystaminę. Pantetyna zapewniła największą ochronę [ 137 ].
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » środa 06 sie 2025, 23:19

https://www.naturalnews.com/2025-08-06- ... rosis.html

Zidentyfikowano dwie specyficzne BAKTERIE JELITOWE jako prekursorów STWARDNIENIA ROZSIANEGO
08.06.2025 // Lance D Johnson // 540 wyświetleń
Tagi: choroba autoimmunologiczna , dieta , Eisenbergiella tayi , błonnik , nauka o żywności , glifosat , bakterie jelitowe , mikrobiom jelitowy , połączenie jelit z mózgiem , zdrowie , holistyczne zdrowie , immunologia , zapalenie , Lachnoclostridium , Lachnospiraceae , badania medyczne , badanie mikrobiomu , stwardnienie rozsiane , neuronauka , probiotyki


Przełomowe nowe badanie ujawniło bezpośredni związek między określonymi bakteriami jelitowymi a rozwojem stwardnienia rozsianego (SM) , co pogłębia wiedzę na temat tego, że choroby autoimmunologiczne mogą mieć swoje źródło w jelitach, a nie tylko w genetyce czy środowisku. W badaniu opublikowanym w czasopiśmie PNAS przeanalizowano 81 par bliźniąt jednojajowych, z których tylko jedno chorowało na SM. Stwierdzono obecność dwóch bakterii, Eisenbergiella tayi i Lachnoclostridium, które były konsekwentnie powiązane z tą chorobą.

Najważniejsze punkty:


Naukowcy przeszczepili mikroorganizmy jelitowe bliźniaków chorych na SM do myszy, u których wystąpiły objawy podobne do SM.

Bakterie te rozwijają się w jelicie cienkim – ośrodku regulacji odporności – i mogą oszukać układ odpornościowy, zmuszając go do atakowania komórek nerwowych.

Kobiety wykazywały większą podatność, co potwierdza nieproporcjonalnie większy odsetek zachorowań na SM wśród kobiet.

Wyniki wskazują, że interwencje dietetyczne, takie jak zwiększenie spożycia błonnika, mogą ograniczyć rozwój szkodliwych bakterii, a jednocześnie wspierać rozwój pożytecznych mikrobów.


Połączenie jelit z mózgiem: jak bakterie mogą napędzać autoimmunizację
Od lat naukowcy podejrzewali, że SM – wyniszczająca choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy niszczy ochronną osłonkę mielinową wokół nerwów – ma silny związek ze zdrowiem jelit. Jednak to badanie wykracza poza korelację i zmierza do związku przyczynowo-skutkowego, pokazując, że konkretne bakterie mogą bezpośrednio wywoływać chorobę. Naukowcy wykorzystali przeszczepy kału od bliźniąt chorych na SM do myszy wolnych od zarazków, genetycznie podatnych na zapalenie neurologiczne. W ciągu kilku tygodni u myszy rozwinął się paraliż, podczas gdy u myszy, którym podano bakterie od zdrowych bliźniąt, objawy choroby pozostały niezauważone.


Wnikliwiej analizując sytuację, badanie wskazało jelito cienkie – obszar wypełniony komórkami odpornościowymi – jako pole bitwy, na którym bakterie te manipulują odpornością. Eisenbergiella tayi i Lachnoclostridium fermentują błonnik i wytwarzają krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA), które powinny działać przeciwzapalnie. Jednak w SM coś idzie nie tak: ich aktywność metaboliczna może zamiast tego wywoływać dysfunkcję układu odpornościowego.

Eisenbergiella tayi:
Ten szczep, mniej zbadany z grupy Firmicutes , jest powiązany ze stwardnieniem rozsianym (SM) w badaniach bliźniaczych. Dobrze rozwija się w jelicie cienkim, gdzie fermentuje błonnik pokarmowy do krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (np. octanu, propionianu). Podczas gdy SCFA zazwyczaj stymulują limfocyty T regulatorowe (Treg) w celu zahamowania stanu zapalnego, w SM metabolity E. tayi mogą zamiast tego promować limfocyty Th17 – czynniki prozapalne zaangażowane w autoimmunizację. Badania sugerują, że E. tayi może degradować mucynę, zaburzając integralność bariery jelitowej i umożliwiając przedostawanie się bakteryjnych lipopolisacharydów (LPS) do krwiobiegu, co sprzyja ogólnoustrojowemu zapaleniu.

Lachnoklostridium:
Rodzaj z rodziny Lachnospiraceae , znany z produkcji maślanu . Paradoksalnie, niektóre szczepy (np. L. bolteae) są powiązane z SM, prawdopodobnie ze względu na specyficzne dla danego szczepu efekty lub interakcje zależne od kontekstu. W SM Lachnoclostridium może przejść z produkcji przeciwzapalnego maślanu na prozapalny bursztynian w warunkach niedoboru błonnika. Niektóre gatunki metabolizują tryptofan do pochodnych indolu, które mogą przekraczać barierę krew-mózg i modulować neurozapalenie poprzez sygnalizację receptora węglowodorów aromatycznych (AhR) – szlak zaburzony w SM.


Glifosat, antybiotyki i współczesna dieta zaburzają równowagę naszych jelit
Chociaż czynniki genetyczne i wirusy, takie jak wirus Epsteina-Barr, mogą predysponować do SM, gwałtowny wzrost liczby chorób autoimmunologicznych w krajach uprzemysłowionych sugeruje, że toksyny środowiskowe i przetworzona dieta odgrywają tu kluczową rolę. Wykazano, że glifosat , substancja czynna środka Roundup, niszczy bakterie jelitowe, zwłaszcza te trawiące błonnik – paradoksalnie, te same pożyteczne szczepy (Lachnospiraceae), które w tym badaniu powiązano ze SM.


Współczesna dieta zachodnia – uboga w błonnik, bogata w emulgatory i pełna pestycydów – może głodzić nasze dobre bakterie, a jednocześnie karmić te szkodliwe. Czy przywrócenie równowagi poprzez spożywanie produktów bogatych w błonnik (np. roślin strączkowych, produktów pełnoziarnistych i suszonych śliwek) może pomóc w tłumieniu mikrobów wywołujących stwardnienie rozsiane?


To przełomowe badanie nie tylko potwierdza rolę jelit w SM, ale także otwiera drogę do terapii ukierunkowanych na mikrobiom. Związek przyczynowo-skutkowy – wykazany na przykładzie przeszczepów kału u myszy – sugeruje, że czynniki wyzwalające reakcje autoimmunologiczne można modyfikować, dając nadzieję na interwencje środowiskowe, takie jak precyzyjne probiotyki czy terapia fagowa, w celu selektywnej eliminacji szkodliwych szczepów. Tymczasem strategie dietetyczne (np. dieta bogata w błonnik i polifenole) mogą prowadzić do niedożywienia bakterii prozapalnych, a jednocześnie wspierać rozwój Lactobacillus i Bifidobacterium , które przeciwdziałają dominacji Th17.


Co istotne, badanie podkreśla podatność uwarunkowaną płcią, a samice myszy wykazują podobną częstość występowania SM u ludzi, jak samice, w stosunku 3:1 do samców – co prawdopodobnie wiąże się z modulacją przepuszczalności jelit przez estrogen. Co więcej, badanie podważa hipotezę higieniczną, sugerując, że uprzemysłowiony styl życia (np. glifosat, żywność wysoko przetworzona) zaburza harmonię mikrobiologiczną, tworząc sprzyjające środowisko dla autoimmunizacji .


Powrót do zdrowia dr. Wahlsa – osiągnięty dzięki inspirowanemu dietą paleo protokołowi bogatemu w warzywa i podroby zawierające siarkę – ilustruje potencjał przeprogramowania żywieniowego w odbudowie odpornego mikrobiomu. Przyszłe badania muszą konsorcja bakteryjne, a nie pojedyncze przypadki, ponieważ kluczem może być równowaga ekologiczna, a nie jej eliminacja. W miarę jak odkrywamy triadę jelitowo-mózgowo-immunologiczną, krystalizuje się jedna prawda: leczenie SM może wkrótce przejść od immunosupresji do harmonijnego układu mikrobiologicznego.


Źródła obejmują:


Expose-News.com


PNAS.org


Enoch, Brighteon.ai
0 x



cedric
Posty: 7489
Rejestracja: sobota 10 mar 2018, 21:53
x 95
x 186
Podziękował: 4157 razy
Otrzymał podziękowanie: 11238 razy

Re: Stwardnienie rozsiane

Post autor: cedric » piątek 15 sie 2025, 22:31

https://lowtoxinforum.com/threads/bcaas ... del.10873/
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC3049458/


Silniejszy nie zawsze znaczy lepszy: czy suplement diety dla kulturystów może prowadzić do SLA?

Marin Manuela,* i CJ Heckmana,b
PMCID: PMC3049458 NIHMSID: NIHMS263911 PMID: 21167830


Pomimo formalnego opisu prawie 150 lat temu (Charcot i Joffroy, 1869), przyczyny stwardnienia zanikowego bocznego (ALS) pozostają tajemnicą. ALS jest jedną z najczęstszych chorób nerwowo-mięśniowych na świecie i charakteryzuje się zwyrodnieniem zarówno górnych, jak i dolnych neuronów ruchowych. Większość przypadków jest sporadyczna (tj. dotyka osoby pozornie losowo), a tylko około 10% przypadków można powiązać z historią rodzinną. Nawet w sporadycznych przypadkach nie można wykluczyć (spontanicznej) przyczyny genetycznej, ale większość ekspertów twierdzi obecnie, że choroba jest prawdopodobnie spowodowana połączeniem predyspozycji genetycznych i czynników środowiskowych. W istocie, wysunięto hipotezę, że toksyny, zanieczyszczenia, a nawet dieta mogą wywoływać SLA w niektórych populacjach. Na przykład, u rdzennej ludności wyspy Guam na Pacyfiku stwierdzono niezwykle wysoką zapadalność na SLA (kiedyś prawie 100 razy wyższą niż w populacji ogólnej, choć w ostatnich dekadach spadała) (Reed i in., 1987; Steele i McGeer, 2008). Zaproponowano kilka hipotez mających na celu wyjaśnienie tego wysokiego ryzyka, m.in. śladowe ilości rzadkich minerałów w ich środowisku (Purdey, 2004), a ostatnio także fakt, że ich dieta jest wzbogacona w specjalny rodzaj niebiałkowego aminokwasu, beta-metyloamino-L-alaninę, występującą w nasionach rodzimego drzewa (Bradley i Mash, 2009, Cox i Sacks, 2002).


W tym numerze „Experimental Neurology” Carunchio i in. badają potencjalną rolę w SLA innego rodzaju aminokwasów – aminokwasów rozgałęzionych (BCAA), które są aminokwasami z alifatycznym łańcuchem bocznym i są powszechnie stosowane jako suplementy diety przez sportowców w celu stymulacji wzrostu mięśni i regeneracji po intensywnym wysiłku (Ohtani i in., 2006). Sugeruje się, że BCAA są przyczyną wysokiej zapadalności na SLA wśród zawodowych futbolistów amerykańskich (Abel, 2007) i włoskich piłkarzy (Armon, 2007; Belli i Vanacore, 2005; Beretta i in., 2003; Vanacore i in., 2006). porównali wpływ diety wzbogaconej w BCAA na neurony ruchowe kory mózgowej myszy (populację neuronów korowych, które kontrolują neurony ruchowe rdzenia kręgowego i które są specyficznie dotknięte wraz z neuronami ruchowymi rdzenia kręgowego w SLA) z wpływem mutacji genetycznej powodującej SLA (substytucja glicyny alaniną w pozycji 93 ludzkiego genu SOD1, znanego również jako „G93A”) u myszy. Grupa ta wykazała wcześniej, że w neuronach ruchowych kory mózgowej myszy G93A, trwały prąd sodowy (INaP, podtyp prądu sodowego, który inaktywuje się bardzo powoli) jest regulowany w górę w porównaniu z myszami kontrolnymi. Prowadzi to do nadpobudliwości komórek: wyzwalają one więcej potencjałów czynnościowych niż komórki kontrolne przy takim samym poziomie pobudzenia (Pieri i in., 2009). W niniejszej pracy Carunchio i in. pokazują, że dieta wzbogacona w BCAA również indukowała nadpobudliwość neuronów ruchowych kory mózgowej. Efekt ten był zależny od dawki i specyficzny dla BCAA, ponieważ dieta wzbogacona w aminokwasy nierozgałęzione, takie jak alanina lub fenyloalanina, nie zmieniała pobudliwości komórek. Dalej pokazują, że nadpobudliwość jest prawdopodobnie pośredniczona przez regulację w górę INaP. Szczególnie ważnym wynikiem było wykazanie, że rapamycyna, inhibitor szlaku mTOR, może odwrócić nadpobudliwość u zwierząt karmionych dietą wzbogaconą w BCAA, a także u zwierząt G93A. mTOR to kinaza białkowa, która kontroluje syntezę białek, wzrost i proliferację komórek (Sandsmark i in., 2007, Sarbassov i in., 2005), a jej aktywność jest regulowana przez składniki odżywcze, takie jak BCAA (Avruch i in., 2001). Fakt, że rapamycyna może obniżyć pobudliwość komórek G93A, ale nie komórek kontrolnych, sugeruje, że nadmierna pobudliwość opisana w neuronach ruchowych kory mózgowej myszy G93A może być konsekwencją aktywacji szlaku mTOR.


Nadmierna ekspresja INaP i nadpobudliwość neuronów wydają się być cechami charakterystycznymi dla SLA. Objawy nadpobudliwości w SLA opisano w całym ośrodkowym układzie nerwowym (np. w korze ruchowej (Pieri i in., 2009), jądrze podjęzykowym (van Zundert i in., 2008) i rdzeniu kręgowym (Jiang i in., 2009, Kuo i in., 2004, Pambo-Pambo i in., 2009, Quinlan i in., 2009)), a objawy te pojawiają się bardzo wcześnie w przebiegu choroby, już w 5–10 dniu życia u myszy (Pambo-Pambo i in., 2009, Quinlan i in., 2009, van Zundert i in., 2008). Zmiany pobudliwości obserwowano również u pacjentów przed wystąpieniem objawów (Vucic i in., 2008). Ogólnie rzecz biorąc, obserwacje te zdają się potwierdzać hipotezę „ekscytotoksyczności” zaproponowaną jako mechanizm śmierci komórek w SLA (omówioną na przykład w: Grosskreutz i in., 2010; Kiernan, 2009). Ekscytotoksyczność odnosi się do stanu patologicznego, w którym komórka doświadcza przeciążenia wewnątrzkomórkowym wapniem, co uruchamia szlaki apoptotyczne. W środowisku o zwiększonej pobudliwości do komórek przedostaje się więcej wapnia: po pierwsze, komórki wykazują wyższą częstotliwość wyładowań, co prowadzi do nadmiernej aktywacji ich wrażliwych na napięcie kanałów wapniowych, a tym samym do silnego napływu wapnia. Po drugie, nadpobudliwe komórki presynaptyczne uwalniają więcej glutaminianu, co z kolei nadmiernie aktywuje receptory glutaminianu po obu stronach szczeliny synaptycznej, z których niektóre są przepuszczalne dla wapnia. Neurony ruchowe są szczególnie wrażliwe na ekscytotoksyczność, ponieważ mają niską zdolność buforowania wapnia (Lips i in., 2000; Palecek i in., 1999; Vanselow i Keller, 2000), ekspresują przepuszczalne dla wapnia izoformy receptorów AMPA (Greig i in., 2000; Van Damme i in., 2002; Van den Bosch i in., 2002; Van den Bosch i in., 2000) oraz wytwarzają silne prądy wapniowe aktywowane niskim napięciem (typu L) (Carlin i in., 2000a, Carlin i in., 2000b; Li i in., 2004). Co więcej, jedynym zatwierdzonym przez FDA lekiem stosowanym obecnie w leczeniu SLA jest riluzol, który obniża pobudliwość komórek poprzez różne szlaki (patrz przegląd Cheah i in., 2010). Wykazano, że riluzol jest antagonistą receptorów NMDA (Debono i in., 1993, Estevez i in., 1995, Malgouris i in., 1994), antagonistą receptorów AMPA/kainianowych (Albo i in., 2004, Debono i in., 1993), blokerem kanałów wapniowych aktywowanych napięciem (Siniscalchi i in., 1997, Stevenson i in., 2009) oraz blokerem kanałów sodowych aktywowanych napięciem. Jednakże w stężeniach osiąganych po podaniu doustnym (1–2 μM, Le Liboux i in., 1997), riluzol jest uważany za dość specyficzny bloker INaP, z mniejszym wpływem na przejściowy prąd sodowy (Urbani i Belluzzi, 2000) oraz inhibitorem pęcherzykowego uwalniania glutaminianu (Cheramy i in., 1992, Doble, 1996, Martin i in., 1993). Jednakże riluzol ma jedynie niewielki wpływ na przeżywalność pacjentów z SLA (9% prawdopodobieństwa przeżycia roku, tj. wzrost przeżywalności o dwa do trzech miesięcy) (Miller i in., 2007).


Carunchio i wsp. proponują nowe podejście terapeutyczne z wykorzystaniem rapamycyny. Wykazano, że inhibitory mTOR, takie jak rapamycyna (obecnie stosowane w zapobieganiu odrzuceniom przeszczepów narządów), wydłużają życie myszy (Harrison i wsp., 2009) i mogą mieć działanie terapeutyczne w leczeniu nowotworów (Faivre i wsp., 2006), autyzmu (Ehninger i wsp., 2008) oraz choroby Alzheimera (Spilman i wsp., 2010). Carunchio i wsp. wykazali, że rapamycyna może nie tylko zmniejszać pobudliwość neuronów ruchowych, ale także zmieniać aktywność co najmniej jednego czynnika transkrypcyjnego. Wykazują one, że poziom fosforylacji p70S6, białka, o którym wiadomo, że reguluje wzrost komórek i syntezę białek, był podwyższony u zwierząt karmionych BCAA oraz u myszy G93A, a ta zwiększona fosforylacja została odwrócona przez rapamycynę w obu populacjach. W związku z tym wydaje się, że rapamycyna może działać na kilku poziomach w kaskadzie zdarzeń prowadzących do nadpobudliwości neuronalnej, a tym samym zapewniać lepsze rokowanie dla pacjentów.


Podobny wzrost pobudliwości neuronów leczonych G93A i BCAA jest uderzający i może odzwierciedlać wspólny mechanizm. Jednak związek między nadpobudliwością a chorobą pozostaje nieustalony. To, czy zwiększona pobudliwość jest odpowiedzialna za degenerację, czy też jest niespecyficznym następstwem uszkodzenia komórek, jest wciąż przedmiotem intensywnych dyskusji. Kwestia ta jest szczególnie istotna, biorąc pod uwagę, że SLA jest chorobą nieautonomiczną, co oznacza, że toksyczna właściwość prowadząca do choroby musi być obecna w wielu typach komórek, oprócz neuronów ruchowych, aby osiągnąć stan patologiczny (przeglądy: Boillée i in., 2006a; Ilieva i in., 2009). Dowody potwierdzające tę hipotezę zostały początkowo uzyskane poprzez selektywną ekspresję zmutowanego genu SOD1 wyłącznie w neuronach ruchowych (Lino i in., 2002; Pramatarova i in., 2001) lub wyłącznie w astrocytach (Gong i in., 2000). Żadna z tych konstrukcji nie doprowadziła do degeneracji ani śmierci neuronu ruchowego. Dalsze dowody dostarczyło zastosowanie konstrukcji genetycznej, w której zmutowany gen SOD1 mógł zostać selektywnie wycięty w różnych typach komórek (Boillée i in., 2006b). Specyficzne wycięcie zmutowanego genu SOD1 w neuronach ruchowych opóźniło początek choroby i spowolniło jej wczesne stadia, podczas gdy wycięcie tego samego genu, specyficznie w komórkach mikrogleju, spowolniło późniejsze stadia choroby. Rola mięśni w chorobie jest nadal niejasna, ale dobrze udokumentowano, że jednym z najwcześniejszych zdarzeń w SLA jest wycofanie aksonów ruchowych ze złącza nerwowo-mięśniowego (NMJ) (Balice-Gordon i in., 2000; Fischer i in., 2004; Frey i in., 2000; Hegedus i in., 2007; Hegedus i in., 2008; Parkhouse i in., 2008; Pun i in., 2006). Nadpobudliwość obserwowana w chorobie może zatem być bezpośrednim wpływem na neurony lub pośrednim następstwem uszkodzeń sąsiednich typów komórek. Chociaż eksperymenty elektrofizjologiczne pojedynczych komórek (wykorzystane w niniejszym artykule przez Carunchio i in.) są niezbędne do badania patofizjologii SLA, kluczowe znaczenie ma ich połączenie z badaniami prowadzonymi in vivo, z wykorzystaniem narzędzi i technik behawioralnych i elektrofizjologicznych. Rzeczywiście, potencjalny wpływ neuroprotekcyjny polegający na odwróceniu nadmiernej pobudliwości nie został jeszcze ustalony, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że riluzol ma tak niewielki wpływ na przeżywalność pacjentów.


Niedawne opracowanie przez naszą grupę preparatów in vivo dorosłej myszy (Manuel i in., 2009) otwiera możliwość badania roli połączenia nerwowo-mięśniowego (NMJ) w SLA poprzez badanie zachowania neuronów ruchowych i włókien mięśniowych (zarówno niezależnie, jak i łącznie) w trakcie postępu choroby. Takie badania są konieczne, biorąc pod uwagę debatę w literaturze dotyczącą tego, czy SLA postępuje wstecznie („obumierając”, tj. od obwodu do ośrodkowego układu nerwowego oraz od dolnych neuronów ruchowych do górnych neuronów ruchowych), czy też anterogradowo („obumierając do przodu”, tj. od kory mózgowej do rdzenia kręgowego, a następnie do obwodu). Hipoteza obumierania opiera się na obserwacjach, że w mysich modelach SLA, jak wspomniano powyżej, połączenia nerwowe międzywyrostkowe (NMJ) odłączają się we wczesnym stadium choroby, na długo przed rozpoczęciem degeneracji neuronów ruchowych rdzenia kręgowego, a zmiany w biochemii mięśni kończyn tylnych mogą wystąpić przed retrakcją połączeń nerwowo-mięśniowych (Park i Vincent, 2008). Ponadto, eksperymenty neuroobrazowe przeprowadzone u ludzi ujawniły zmiany morfologiczne w dystalnych odcinkach szlaków korowo-rdzeniowych (Ellis i in., 2001; Karlsborg i in., 2004; Nair i in., 2010). Z drugiej strony, fakt, że neurony ruchowe kory mózgowej są nadpobudliwe w przedobjawowych stadiach choroby (Mills i Nithi, 1997; Pieri i in., 2009; Vucic i in., Zanette i in., 2002), a także obserwacja wczesnych zaburzeń morfologicznych w korze mózgowej pacjentów z SLA (Ince, 2000; Sasaki i Iwata, 1999) mogą wskazywać na mechanizm obumierania (patrz przegląd Eisen i Weber, 2001).


Niezależnie od tego, czy obumieranie jest wsteczne, czy postępowe, wpływ czynników środowiskowych na SLA wymaga dokładnego zbadania. Praca Carunchio i in. opublikowana w tym numerze „Experimental Neurology” stanowi istotny przełom w kwestii potencjalnej roli takiej toksyny (w tym przypadku BCAA) w sporadycznym SLA, a także obiecujący nowy cel terapeutyczny – szlak mTOR. Związek między BCAA a SLA wciąż nie został w pełni ustalony. Niniejsze badania pokazują, że BCAA mogą indukować nadpobudliwość podobną do obserwowanej u myszy G93A (Pieri i in., 2009), ale nie wykazały, czy dieta wzbogacona w BCAA, podawana myszom przez dłuższy czas, wywołuje objawy podobne do SLA. Konieczne są dalsze eksperymenty, aby ustalić, czy nadpobudliwość górnych i dolnych neuronów ruchowych jest bezpośrednią konsekwencją choroby, czy też mechanizmem kompensacyjnym OUN. Eksperymenty te muszą łączyć elektrofizjologię na poziomie komórkowym z badaniami behawioralnymi, aby ocenić, jak leki, które mogą zmieniać pobudliwość neuronów ruchowych, mogą modyfikować przebieg choroby.

https://lowtoxinforum.com/threads/shock ... -als.9600/
Opublikowałem kilka badań zanim wykazałem, że SLA jest chorobą pochodzenia mitochondrialnego, a dostarczanie miedzi bezpośrednio do neuronów ruchowych może być skutecznym leczeniem. Oto niektóre z poprzednich postów na ten temat:
Miedź może leczyć SLA | Forum Ray Peat
Więcej dowodów na to, że choroby takie jak SLA są mitochondrialne | Forum Ray Peat

To najnowsze badanie opiera się na wcześniejszych badaniach i prawdopodobnie zostanie przeprowadzone w ramach badań na ludziach. Zauważalną różnicą w tym badaniu było to, że postęp choroby został całkowicie zatrzymany, gdy zwierzęta otrzymywały leczenie. Nie jestem pewien, w jaki sposób ten opatentowany związek jest lepszy niż po prostu jedzenie dodatkowej wątroby, ale nadal jest korzystny, ponieważ przypomni ludziom, że schorzenia takie jak SLA mają pochodzenie energetyczne i jako takie mogą mieć WIELE metod leczenia, których lekarze mogą nawet nie brać pod uwagę w tej chwili. Służy to również jako potwierdzenie mojego obecnego podejścia do stosowania DMSO jako skutecznego nośnika różnych substancji terapeutycznych, w tym minerałów. Powinno to również złagodzić niektóre obawy dotyczące neurotoksyczności DMSO, ponieważ gdyby takowe istniały, prawdopodobnie ujawniłyby się u tych neurologicznie upośledzonych zwierząt. Na koniec powinniśmy odpowiedzieć na kilka pytań dotyczących wchłaniania – tzn. w ciągu 10 minut od nałożenia na skórę substancje rozpuszczone w DMSO docierają do krwiobiegu i układu nerwowego.

http://www.sciencedirect.com.sci-hub.bz ... 6116300201
ALS: „Zaskakująco udane” badania na myszach z Copper-ATSM pokazują pierwsze oznaki przedłużenia życia

„...
Nowe leczenie ALS może być już w drodze, ponieważ naukowcy twierdzą, że zatrzymali postęp choroby u myszy na dwa lata. Leczenie pozwoliło myszom przeżyć 650 dni – 500 dni dłużej niż jakakolwiek inna wcześniejsza terapia . Wyniki z Oregon State University, opublikowane w Neurobiology of Disease , były niespodziewanie obiecujące, twierdzą naukowcy. Leczenie, znane jako Copper-ATSM, zostało rozpuszczone w rozpuszczalniku dimetylosulfotlenku i nałożone bezpośrednio na skórę myszy na karku. Zostało wchłonięte w ciągu dziesięciu minut , a naukowcy twierdzą, że różnica była zauważalna niemal natychmiast .”
Ostatnia edycja:14 listopada 2016 r.
0 x



ODPOWIEDZ