Witam wszystkich użytkowników tego forum

17.03.23
Forum przeżyło dziś dużą próbę ataku hakerskiego. Atak był przeprowadzony z USA z wielu numerów IP jednocześnie. Musiałem zablokować forum na ca pół godziny, ale to niewiele dało. jedynie kilkukrotne wylogowanie wszystkich gości jednocześnie dało pożądany efekt.
Sprawdził się też nasz elastyczny hosting, który mimo 20 krotnego przekroczenia zamówionej mocy procesora nie blokował strony, tylko dawał opóźnienie w ładowaniu stron ok. 1 sekundy.
Tutaj prośba do wszystkich gości: BARDZO PROSZĘ o zamykanie naszej strony po zakończeniu przeglądania i otwieranie jej ponownie z pamięci przeglądarki, gdy ponownie nas odwiedzicie. Przy włączonych jednocześnie 200 - 300 przeglądarek gości, jest wręcz niemożliwe zidentyfikowanie i zablokowanie intruzów. Bardzo proszę o zrozumienie, bo ma to na celu umożliwienie wam przeglądania forum bez przeszkód.

25.10.22
Kolega @janusz nie jest już administratorem tego forum i jest zablokowany na czas nieokreślony.
Została uszkodzona komunikacja mailowa przez forum, więc proszę wszelkie kwestie zgłaszać administratorom na PW lub bezpośrednio na email: cheops4.pl@gmail.com. Nowi użytkownicy, którzy nie otrzymają weryfikacyjnego emala, będą aktywowani w miarę możliwości, co dzień, jeśli ktoś nie będzie mógł używać forum proszę o maila na powyższy adres.
/blueray21

Ze swojej strony proszę, aby unikać generowania i propagowania wszelkich form nienawiści, takie posty będą w najlepszym wypadku lądowały w koszu.
Wszelkie nieprawidłowości można zgłaszać administracji, w znany sposób, tak jak i prośby o interwencję w uzasadnionych przypadkach, wszystkie sposoby kontaktu - działają.

Pozdrawiam wszystkich i nieustająco życzę zdrowia, bo idą trudne czasy.

/blueray21

W związku z "wysypem" reklamodawców informujemy, że konta wszystkich nowych użytkowników, którzy popełnią jakąkolwiek formę reklamy w pierwszych 3-ch postach, poza przeznaczonym na informacje reklamowe tematem "... kryptoreklama" będą usuwane bez jakichkolwiek ostrzeżeń. Dotyczy to także użytkowników, którzy zarejestrowali się wcześniej, ale nic poza reklamami nie napisali. Posty takich użytkowników również będą usuwane, a nie przenoszone, jak do tej pory.
To forum zdecydowanie nie jest i nie będzie tablicą ogłoszeń i reklam!
Administracja Forum

To ogłoszenie można u siebie skasować po przeczytaniu, najeżdżając na tekst i klikając krzyżyk w prawym, górnym rogu pola ogłoszeń.

Uwaga! Proszę nie używać starych linków z pełnym adresem postów, bo stary folder jest nieaktualny - teraz wystarczy http://www.cheops4.org.pl/ bo jest przekierowanie.


/blueray21

Królowe starożytnego Egiptu

Awatar użytkownika
chanell
Administrator
Posty: 7741
Rejestracja: niedziela 18 lis 2012, 10:02
Lokalizacja: Kraków
x 1419
x 406
Podziękował: 14175 razy
Otrzymał podziękowanie: 13801 razy

Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: chanell » poniedziałek 16 gru 2013, 18:32

Kim były kobiety które rządziły Egiptem ? Jak żyły ? Co o nich wiemy ?
Myślę że to ciekawy temat i jest kontynuacją tematu ze starego forum.



Hatszepsut

Hatszepsut – faraon, władczyni starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Panowała prawdopodobnie w latach 1503 p.n.e. do 1482 p.n.e., lub 1479 p.n.e. do 1458 p.n.e., lub 1472 p.n.e. do 1450 p.n.e.

Córka Totmesa I i królowej Ahmes, siostra i żona Totmesa II, z którym rywalizowała o sukcesję. Po śmierci Totmesa II objęła regencję w imieniu małoletniego Totmesa III. Prawdopodobnie w drugim lub trzecim roku regencji ogłosiła się władcą i przyjęła tytuł królewski, wywodząc swe prawo do tronu na podstawie, jak sama stwierdziła, współrządów ze swym ojcem, Totmesem I. Różnie oceniana. Jej zasługą było rozszerzenie stosunków handlowych. Jednak z drugiej strony jej wieloletnie zaniedbania militarne zmusiły kolejnego władcę Totmesa III do organizacji wypraw wojennych przeciw koalicjom antyegipskim, powstałym głównie w Syro-Palestynie (wkrótce po wstąpieniu na tron Totmes III nakazał usunąć wszelkie wizerunki swej poprzedniczki, a lata swego panowania liczył od śmierci Totmesa II).
Hatszepsut była najstarszą córką Totmesa I i królowej Ahmes, siostry Amenhotepa I, siostrą Amenmose i Wadżmose, oraz przyrodnią siostrą Totmesa II, którego matką była Mutnofret, drugorzędna żona Totmesa I. Najpierw Amenmose, a po jego śmierci Wadżmose byli następcami tronu przygotowanymi do tej funkcji. Nie było im jednak dane osiągnąć sukcesji. Zgodnie z zasadą dziedziczenia władzy przez męskich potomków, po śmierci następców pełnej krwi królewskiej, władzę odziedziczył Totmes II. Prawdopodobnie pod wpływem głębokiego uczucia jakim Hatszepsut była darzona przez swoich rodziców, otrzymała tytuł Boskiej Małżonki Amona jeszcze za życia swej matki, co było niezgodne z zasadą dziedziczenia tego tytułu dopiero po śmierci poprzedniczki. Po wstąpieniu na tron Totmes II pojął za żonę swoją siostrę Hatszepsut, która teraz otrzymała tytuł Wielkiej Małżonki Królewskiej, zachowując jednocześnie wcześniejszy. Totmes II panował prawdopodobnie trzynaście lat, ale jak się uważa, rzeczywistą władzę sprawowała jego żona, zajmując się najważniejszymi sprawami państwa. Dowodem na to może być stela umieszczona przez Ineni w jego grobowcu w Szeich Abd el Gurna (TT81), mówiąca że "...Król wstąpił do nieba i połączył się z Bogami. Jego syn zajął jego miejsce jako król Obu Krajów i był władcą na tronie tego co go spłodził. Jego siostra, Boska Małżonka Hatszepsut zajmowała się sprawami kraju; ona rządziła Obojgiem Krajów, jej płacono podatki...". Ze związku Totmesa II i Hatszepsut narodziły się dwie córki: Neferure i Meritre Hatszepsut. Hatszepsut wykreowała Neferure na księcia krwi, rozpowszechniając jej wizerunek jako męskiego potomka. Po wstąpieniu na tron przekazała jej swój tytuł Boskiej Małżonki Amona. Wszystko to wskazuje na to że, matka przygotowywała ją do objęcia władzy jako jej następczyni – jako faraon. Niestety Neferure zmarła w młodym wieku, niwecząc wszelkie plany i nadzieje matki. Istnieją poglądy, mówiące iż Hatszepsut miała tylko jedną córkę. Jednakże w pierwszym grobowcu Senenmuta odnaleziono cegłę z tekstem, jak się wydaje przesądzającym o istnieniu drugiej córki – właśnie Meritre. Senenmut oświadcza: Piastowałem urzędy przy najmłodszej córce Hatszepsut – Meritre, a także przy pierworodnej Neferure. Nadal jednak nie rozstrzygnięto zagadki niezwykle ubogiego udokumentowania jej istnienia i pochodzenia.



Regencja i wladza

Po śmierci Totmesa II władzę objął małoletni Totmes III, syn drugorzędnej żony imieniem Iset (Isis). Hatszepsut, będąca jego ciotką, macochą i teściową, (Totmes III w dzieciństwie pojął za żonę córkę Hatszepsut), objęła regencję. Jak się wydaje w swym postępowaniu wzorowała się na swych poprzedniczkach, kobietach sprawujących regencje we wcześniejszych latach – głównie na Neferusobek, władczyni z końca XII dynastii. Przewyższyła jednak wszystkie swe poprzedniczki, odchodząc od regencyjnego systemu sprawowania władzy, gdy w drugim lub trzecim roku (według innych źródeł w 7 roku) regencji koronowała się na króla, przyjmując tytuł faraona i pełną tytulaturę królewską. Małoletni Totmes III od tej pory był jedynie jej współwładcą.

W sprawowaniu władzy opierała się na kilku zaufanych osobistościach. Pierwszym i najważniejszym z nich, z którym oprócz polityki, wspólnych przedsięwzięć architektonicznych i gospodarczych, łączyło ją jeszcze uczucie, był Senenmut. Pochodził on z plebejskiej, niezamożnej rodziny osiadłej w okolicy Armant, pochodzącej najprawdopodobniej z rejonów kraju Wawat – Dolnej Nubii. Rodzicami jego byli Ramose i jego małżonka Hat-nefer. Kariera Senenmuta za panowania Hatszepsut jest jedną z najbardziej błyskotliwych w historii Egiptu. Jak się wydaje niesprawiedliwy jest osąd, mówiący, że zawdzięczał on względy królowej tylko dzięki intymnym stosunkom, jakie z nią utrzymywał. (Dowodem na to ma być graffiti w jednym z niedokończonych grobowców, przedstawiające ponoć Senenmuta podczas aktu płciowego z kobietą noszącą oznaki władzy królewskiej). W rzeczywistości Senenmut był urzędnikiem zarządzającym dworem królewskim, rzecznikiem królowej i Zarządcą Wszelkich Prac Budowlanych. Nosił wiele tytułów, świadczących o wysokich stanowiskach, jakie bezspornie piastował. Był: Zarządcą Powójnego Domu Złota, Ogrodu Amona, Pól Amona, Kapłanem Barki Amona, Wielkim Zarządca Dóbr Amona, Dóbr Królewskiej Córki Neferure i Zarządcą Stad Amona. Dowodem na niezwykły jego związek z królową oraz znaczne względy jakimi darzyła go, jest niewątpliwie zgoda królowej na wykonanie wielu wizerunków i rzeźb Senenmuta w towarzystwie królowej. Między innymi w cenotafie w Gebel el-Silsila oraz na graffiti z Sehel, na którym sam kazał przedstawić się w postaci równej wielkością z postacią królowej, a więc na równi ważnej. Istnienie takich przedstawień pozwala sądzić o zgodzie królowej na ich wykonywanie. Można przypuszczać, że wszelkie rzeźby i reliefy, przedstawiające Senenmuta są jego hołdem i wyrazem całkowitego oddania i wierności Hatszepsut. Trzy spośród posągów – kubiczne przedstawienia Senenmuta, trzymającego w ramionach małą księżniczkę Neferure – zawierają w tekstach wyrytych na ramionach posągu kryptogramy, stanowiące rebusy, a mające wyrażać dowód na wieczne oddanie Senenmuta królowej poprzez zakodowanie w nich imion Hatszepsut. Podobne kryptogramy znajdują się na wielu innych przedmiotach i skarabeuszach. Większość dotyczy imienia koronacyjnego Maat-Ka-Re. Senenmut odgrywał decydującą rolę w edukacji Neferure, był jej piastunem i nauczycielem – Senenmut i młoda księżniczka często ukazywani są razem na reliefach i w rzeźbach – co wymagało ciągłych kontaktów z jej matką, a dla Senenmuta stwarzało okazję ciągłej obecności przy królowej. Bliskość tych dwojga ludzi nie budzi wątpliwości. Istnieje również domniemanie istnienia romansu między nimi. Przesłanką do tego może być postać Maj-her-pereja, chłopca, a później młodzieńca pojawiającego się w otoczeniu królowej, mającego wyraźne rysy nubijskie. Chłopiec wychowywany był w pałacowej szkole wraz z dziećmi królewskimi i wkrótce został paziem królowej i otrzymał tytuł Nosiciela Wachlarza po Prawicy Króla. Gdy młodzieniec zmarł, został pochowany w Dolinie Królów. Świadczy to bezspornie o wysokim jego urodzeniu i niezwykłym znaczeniu jakie miał on dla królowej. Grobowiec Maj-her-pereja został odkryty 22 marca 1901 roku przez Victora Loreta. Był w znacznym stopniu splądrowany. Mumia znajdowała się w dwóch trumnach, jedna w drugiej, które włożono do prostokątnej skrzyni, wykonanej z cedrowego drewna. Sama mumia, mierząca 1,64 m, owinięta była w około 60 metrów lnianych bandaży, nosiła ślady prób obrabowania. Twarz przykrywała pozłacana pogrzebowa maska, ozdobiona złotą opaską. W grobowcu zachowało się wiele przedmiotów wyposażenia grobowego. M.in. skrzynia na urny kanopskie, wizerunki bogów wykonane ze złota, naczynia ceramiczne, wazy z maściami, rytualne Łoże Ozyrysa, wokół którego znajdowało się wiele klejnotów ze złota i jaspisu, amulety, złote tuleje i dwa pudła z szufladami po obu stronach. Zachowały się również ofiarne chleby i ciastka, bukiety i wiosła, wykonane z drewna sykomory oraz rzecz niezwykła – niewielka szklana buteleczka dekorowana po obu stronach kolorową emalią oraz obroża ulubionej suki Maj-her-pereja z napisem: Suka z jego domu, zwana Ta-niut. Podczas badań mumii na ciele Maj-her-pereja odkryto dziesięć lnianych chust o wymiarach 4,80 m oraz różnych szerokościach, od 1,25 m do 1,40 m. Największa chusta, znajdująca się bezpośrednio na ciele miała na jednym z rogów częściowo wyhaftowany, a częściowo wypisany tuszem napis. Odczytano część znaków. M.in. znak Obu Bogiń oraz znaki: nefer, anch oraz pióro Maat. Nieopodal tej grupy znaków wyraźnie został wypisany tuszem kartusz z imieniem Maat-Ka-Re, a więc imieniem koronacyjnym Hatszepsut. Może to wskazywać na pokrewieństwo Maj-her-pereja i Hatszepsut, a ściślej na to, że był on synem królowej i Senenmuta.

Senenmut osobiście nadzorował prace przy budowie świątyni grobowej w Deir el-Bahari (gdzie kazał wykuć grobowiec także dla siebie) oraz stawianiu obelisków w Karnaku, najwyższych w historii Egiptu, wykutych z asuańskiego granitu, monolitycznych budowli o wadze około 350 ton, które pomimo upływu wielu stuleci nadal stoją na swoich miejscach. (Największy spośród nich, ważący około 1000 ton, nadal leży w miejscu gdzie zaczęto jego wykuwanie, w kamieniołomach w Asuanie. Prawdopodobnie podczas próby uniesienia go kamień nie wytrzymał swej wagi i niestety pękł). Ważną rolę w otoczeniu Hatszepsut odgrywał Hapuseneb, arcykapłan Amona, pochodzący ze znakomitego rodu. Jego dziadek był wezyrem na dworze Totmesa I. On również był jednym z nadzorców i "wykonawców" świątyni w Deir el-Bahari. Inni dostojnicy to: godny uwagi, kanclerz Nehesy – Nubijczyk, dowódca wyprawy, wysłanej przez królową do Puntu w około 9 roku panowania. Wyprawa składająca się z pięciu statków z załogami około 210 żeglarzy i wioślarzy na każdym z nich, miała na celu dostarczenie na dwór egzotycznych towarów i surowców ( w tym głównie mirrę, ponoć ulubiony aromat Hatszepsut). Wyprawę tę bogato ilustrują reliefy w świątyni w Deir el-Bahari. Jeszcze inni dostojnicy to: Dżehuti – główny majordom oraz wezyr Useramon. Istnieją udokumentowane dowody na przeprowadzenie co najmniej pięciu wypraw wojennych, zorganizowanych za czasów Hatszepsut do Nubii, Palestyny i Syrii, mających na celu utrzymanie egipskiego panowania i wpływów na tych terenach, stanowiące kontynuację polityki poprzedników, głównie jej ojca Totmesa I.

Hatszepsut będąc kobietą, ale nosząc męski tytuł królewski i sprawując władzę tradycyjnie od wieków przynależną mężczyznom, była zmuszona czynić wiele starań dla uprawomocnienia swych rządów. Była ponoć mistrzynią w tym, głównie opierając się na kulcie Amona i poparciu jego kapłanów z Karnaku. Kobiety w Starożytnym Egipcie miały znacznie wyższy status niż gdziekolwiek indziej w starożytnym świecie. Wiele z nich odegrało znaczące role w kształtowaniu państwa i jego władców. Królowa Chentikaus, żona faraona Neferirkare I, władcy z V dynastii, Nitokris, królowa – być może ostatnia władczyni VI dynastii oraz Neferusobek, władczyni z końca XII dynastii, po raz pierwszy w tytulaturze określana jako faraon rodzaju żeńskiego. Proces przeistaczania się Hatszepsut w męskiego faraona postępował etapami. Królowa stopniowo przyjmowała insygnia władzy: chustę chat, ureusz, ceremonialną sztuczną brodę. Wiele statui ukazuje ją na wpół żeńskiej i męskiej postaci. Podobnie było z Neferusobek, co nasuwa przypuszczenie, że to na niej wzorowała się Hatszepsut. Po okresie przeistaczania się wszelkie statuy ukazują Hatszepsut w typowo męskiej postaci (również pozbawionej biustu) jako w pełni męski faraon z wszelkimi oznakami władzy[1]. Przyczyna takiego postępowania nadal stanowi zagadkę lecz według najnowszej teorii było nią dążenie Hatszepsut do bycia Królem, nie zaś królową, regentką, czy też Wielką małżonką. Z pewnością wielki wpływ na jej postępowanie wywarł jej ojciec, Totmes I, który ją uważał za prawdziwego następcę tronu. Fragment tekstu z Czerwonej Kaplicy z Karnaku mówi:

"...w obecności całego ludu...wysunął mnie na czoło, bardziej niż Mieszkańca Pałacu. Koronował mnie własnymi rękami. Zostałam wychowana by stać się Horusem o silnym ramieniu... Nic podobnego nie stało się w odniesieniu do Królów Górnego i Dolnego Egiptu od początku, za pierwszej generacji... Nic podobnego nie znajduje się w rocznikach przodków ani w ustnej tradycji, oprócz tego, co dotyczy mnie, bowiem mnie ukochał mój rodzic, który działał na moją rzecz od czasu kiedy byłam w gnieździe w Chemmis"[2].

Było to zapewne powodem włączenia ojca do swego kultu grobowego, poprzez umieszczenie jego kaplicy w swej świątyni w Deir el-Bahari i prawdopodobnie przeniesienie jego mumii do swego grobowca w Dolinie Królów. Pomimo przeistoczenia się w męskiego faraona, Hatszepsut nadal określała się piękną kobietą i, co znamienne, nigdy nie przyjęła jednego tytułu królewskiego – "Byk potężny...", tradycyjnie znajdującego się w imieniu horusowym, w tytulaturze królewskiej władców Nowego Państwa.

Wspaniałe budowle

Obrazek
Świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari

Hatszepsut zasłynęła z dokonań budowlanych znacznie liczniejszych i okazalszych niż jej poprzedników, władców Nowego Państwa. Do prac tych zatrudniła dwóch wybitnych ludzi. Byli to, znany od czasów Amenhotepa I dostojnik dworu i architekt Ineni oraz wyżej wspomniany Senenmut. Pod ich nadzorem wykonano wielkie i wspaniałe budowle. Powstały prawdziwe arcydzieła – wspaniała i chyba najokazalsza Świątynia Milionów Lat w Deir el-Bahari oraz budowle w obrębie Świątyni w Karnaku, wspomniane wyżej obeliski oraz słynna Czerwona Kaplica, wzniesiona jako kaplica Świętej Barki. Pierwotnie znajdowała się na centralnym dziedzińcu świątyni w Karnaku. Składała się z dwóch pomieszczeń w całości około 18 metrów długości, 6 szerokości i 5,5 metra wysokości. Części górne wykonano w czerwonego kwarcytu, dolne zaś, czarnego diorytu. Budowę kaplicy dokończył Totmes III lecz później nakazała jej rozbiórkę. Część kamiennych bloków została zużyta natychmiast przy właśnie trwającej budowie świątyni Amona w Karnaku, część wykorzystano jako fundamenty dziewiątego pylonu w świątyni Ptaha. Jednakże zdecydowana ich większość została wykorzystana jako wypełnienie trzeciego pylonu w świątyni Amona. Budowę tę prowadzono w czasach Amenhotepa III. Bloki te przetrwały do naszych czasów we wręcz doskonałym stanie, co umożliwiło w znacznej części rekonstrukcję kaplicy. Dokonano tego w 1997 roku w obrębie muzeum w świątyni w Karnaku.

Po śmierci Hatszepsut, władzę (tym razem już samodzielnie i jako dorosły mężczyzna) objął - odzyskał Totmes III. Po wieloletnim, pokojowym panowaniu Hatszepsut, stanął on wobec konieczności organizacji wypraw wojennych przeciw koalicjom antyegipskim, powstałym głównie w Syro-Palestynie. Wkrótce po wstąpieniu na tron nakazał usunąć wszelkie wizerunki swej poprzedniczki, a lata swego panowania liczył od śmierci Totmesa II.
Grobowiec w Dolinie Królów

Hatszepsut kazała wykuć dla siebie grobowiec (KV20) w królewskiej nekropoli w Dolinie Królów, w którym zapewne została pochowana. Oprócz jej sarkofagu w grobowcu tym znaleziono także sarkofag Totmesa I, jej ojca.

26 czerwca 2007 roku egipski archeolog Zahi Hawass, przewodniczący Najwyższej Rady Starożytności, ogłosił, że jeden z odkrytych w 1903 roku sarkofagów w grobowcu KV60 w Dolinie Królów zawiera mumię królowej Hatszepsut. W 1903 roku Howard Carter odkrył w Dolinie Królów grobowiec Hatszepsut z pustym sarkofagiem oraz grobowiec niani Hatszepsut – Sitre, w którym odnaleziono dwie mumie kobiet. Jedną z kobiet była prawdopodobnie Sitre, lecz z braku źródeł identyfikacja okazała się niemożliwa. W odkrytej w 1881 roku skrytce mumii królewskich w Deir el-Bahari znaleziono, pośród wielu przedmiotów, również urnę kanopską z imieniem Hatszepsut. Przy pomocy tomografu komputerowego prześwietlono sześć niezidentyfikowanych dotychczas mumii. Szukając Hatszepsut, dokonano również badań zawartości owej urny odkrytej w Deir el-Bahari. Oprócz zmumifikowanej wątroby królowej zawierała ona także ząb trzonowy (z odłamanym jednym korzeniem), który stał się dowodem tożsamości Hatszepsut. Ząb bowiem dokładnie pasuje do ubytku w szczęce (pozostał korzeń po usunięciu zęba trzonowego) jednej z mumii, odnalezionych w 1903 roku w Dolinie Królów, w grobowcu Sitre. Analizy stomatologiczne zostały potwierdzone badaniami DNA uzyskanego z zęba i z mumii.



Świątynia Hatszepsut, różni się tym od grobowców Doliny Królów i Doliny Królowych, że nie ukryto jej głęboko w ziemi, a wprost przeciwnie, wspaniale wyeksponowano na tle skalistych gór.
Świątynia została odrestaurowana z ruin głównie za sprawą pracujących tu od kilkudziesięciu lat polskich archeologów. Na archiwalnych zdjęciach widać, że leżał tu dosłownie kamień na kamieniu. Wszystko to, zostało zinwentaryzowane, odtworzone na wzór układanki i zrekonstruowane.
Ściany pokrywają barwne malowidła tajemniczych postaci i bogów.


Portal wejściowy ozdabiają liczne posągi Królowej Hatszepsut, kobiety z podwójnym symbolem władzy faraonów: korona i przyprawiona broda. Największe wrażenie zrobiła na mnie głowa jej posągu w muzeum w Kairze. Została ona częściowo odrestaurowana, twarz miała cudowny, hebanowy kolor skóry, wydatne, napięte wargi i ogromne hipnotycznie patrzące oczy. Rzeźba zafascynowała mnie podobnie jak głowa Demeter w muzeum w Atenach.
Grobowiec królowej Hatszepsut otacza położony amfiteatralnie łańcuch gór, a przez wąski przesmyk, prowadzi zamknięta niestety dla turystów, ścieżka do samej Doliny Królów.

Obrazek

Oto ona królowa Egiptu
Obrazek

http://pl.wikipedia.org/wiki/Hatszepsut

0 x


Lubię śpiewać, lubię tańczyć,lubię zapach pomarańczy...........

Awatar użytkownika
barneyos
Administrator
Posty: 1455
Rejestracja: piątek 04 sty 2013, 08:49
x 24
x 73
Podziękował: 154 razy
Otrzymał podziękowanie: 1893 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: barneyos » poniedziałek 16 gru 2013, 20:27

chanell pisze:Świątynia została odrestaurowana z ruin głównie za sprawą pracujących tu od kilkudziesięciu lat polskich archeologów.

W dowód wdzięczności i uznania, w głównym wejściu do świątyni, obok flagi egipskiej, wisi flaga polska wraz z odpowiednią inskrypcją na ten temat.
0 x


======================================================
Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko rzeczy, których na razie nie potrafimy zrobić

Awatar użytkownika
chanell
Administrator
Posty: 7741
Rejestracja: niedziela 18 lis 2012, 10:02
Lokalizacja: Kraków
x 1419
x 406
Podziękował: 14175 razy
Otrzymał podziękowanie: 13801 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: chanell » poniedziałek 30 gru 2013, 11:14

NEFERTETE
Obrazek


Nefretete - tajemnicza królowa

Piękna, która milczy

Popiersie Nefretete znaleziono równo 100 lat temu. Choć naukowcy stają na głowie, by poznać szczegóły życia i śmierci królowej, ta nadal niechętnie zdradza swe tajemnice


Nefretete to ikona starożytnego Egiptu, symbol ponadczasowej, nieprzemijającej urody. Jej obliczem zachwycamy się, podziwiając regularne rysy, pełne usta, duże oczy i szczupłą szyję. Choć rzeźba ma ok. 3400 lat, polichromia jest w niemal idealnym stanie, a lewego oka, w którym brakuje źrenicy, nigdy nie dokończono. Znalezione 6 grudnia 1912 r. popiersie było bowiem modelem, na którym wzorowali się uczniowie Totmesa – nadwornego rzeźbiarza faraona Echnatona, męża Nefretete. Na jej pustym oczodole demonstrowano być może, jak należy osadzać kamień, który ożywiał spojrzenie. Ale to jeden z niewielu pewniejszych wniosków dotyczących zabytku, który od 100 lat jest przedmiotem nieustannych sporów naukowców i polityków.

Obrazek
Stela przedstawiająca parę królewską - Echnatona i Nefretete - z córkami, poł. XIV w. p.n.e.



Na rzeźbę niemiecki archeolog Ludwik Borchadt na­trafił podczas prac w ruinach pustynnej stolicy z czasów faraona Echnatona Achet-Aton (ponieważ znajdują się koło dzisiejszej arabskiej wioski el-Amarna, okres ten nazwano amarneńskim). W jednym z pomieszczeń domu rzeźbiarza znaleziono wapienne głowy w różnych stadiach obróbki, przedstawiające członków rodziny królewskiej. Żadna z nich nie była tak doskonała, jak polichromowana Nefretete. Borchardtowi zależało, by trafiła w ręce finansującego wykopaliska w Amarnie przedsiębiorcy z Berlina Jamesa Simona. Dziś wywóz z Egiptu nawet skorupy uważany jest za przestępstwo, ale do lat 60. XX w. archeolodzy zabierali ze sobą część znalezisk. O tym, co opuszczało Egipt, decydowali urzędnicy. O fortelu, jakiego użył Borchardt, by ich przekabacić i wywieźć Nefretete, krążą legendy.

Ponoć specjalnie nie wspominał w raportach o odkryciu i nie pokazywał nikomu rzeźby, natomiast podczas podziału zabytków (tzw. partage) zaprezentował szefowi Egipskiej Służby Starożytności, którym był wówczas Francuz Gustave Lefebvre, jedynie źle oświetlone zdjęcie rzeźby. Ten uwierzył na słowo niemieckiemu koledze, że zabytek nie jest wart zatrzymania. Dla zamydlenia oczu Borchardt ochoczo oddał też piękny kolorowy ołtarz. Prof. Kazimierz Michałowski twierdził natomiast, że Niemcy obłożyli popiersie Nefretete gliną, by ukryć jego piękno. – A może po prostu rzeźby nie oczyszczono? – zastanawia się egiptolog prof. Karol Myśliwiec, szef Instytutu Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN.
Nefretete trafiła do Niemiec, gdzie właściciel podarował ją Muzeum Berlińskiemu.

Zarządzający Muzeum Egipskim w Kairze Francuzi poczuli się oszukani i zaczęli walczyć o zwrot popiersia. Niemcy dali się nawet przekonać i już zaczęto organizować jego powrót nad Nil, gdy w 1933 r. władzę przejął Hitler, który wstrzymał całą operację. Na kilkadziesiąt lat sprawa przycichła. Egipt przypomniał sobie o królowej jakieś 20 lat temu i ponownie zażądał jej powrotu do domu, spór o zabytek przerodził się w prawdziwą wojnę dyplomatyczną. Nefretete stała się symbolem walki Egiptu z zachodnimi muzeami. Głównym prowodyrem był szef Egipskiej Służby Starożytności dr Zahi Hawass. Kozłem ofiarnym sporu został Dietrich Wildung, dyrektor Muzeum Egipskiego w Berlinie, który nie chciał oddać ani popiersia, ani złotej blachy z sarkofagu Echnatona, którą kupił na aukcji w Szwajcarii. Skandalu uniknięto, odsyłając w 2002 r. do Kairu złote okucie, ale Nefretete pozostała, co prof. Wildung przypłacił zakazem wjazdu do Egiptu.
Zahi Hawass nie zaniechał walki. Oliwy do ognia dolali sami Niemcy, ogłaszając w 2009 r., że istnieje notatka świadka podziału zabytków w 1924 r., według której Borchardt celowo zataił wartość popiersia. Znów posypały się oskarżenia o przemyt arcydzieła, Niemcy jednak nie ustępowali, mówiąc, że francuski inspektor zlekceważył sprawę, bo nic nie stało na przeszkodzie, by dokładniej sprawdzić listę zabytków. Świat podzielił się na zwolenników powrotu Nefretete oraz innych zabytków egipskich do ojczyzny i tych, którzy uważali, że ich miejsce jest w zachodnich muzeach, gdzie podlegają systematycznej konserwacji. Dr Hawass zaczął słać kolejne żądania jej zwrotu, ale arabska wiosna i rabunki w egipskich muzeach zniweczyły jego plany, dowodząc, że Nefretete nad Szprewą jest znacznie bezpieczniejsza.
Historia popiersia jest ­ciekawa, ale dzieje żyjącej w połowie XIV w. p.n.e. królowej są po prostu fascynujące, tym bardziej że tak dużo w nich znaków zapytania. Nie ma nawet pewności, skąd się wzięła. Długo za dowód jej zagranicznego pochodzenia uważano imię – Piękna, która przybywa. Tymczasem według niektórych badaczy za XVIII dynastii Nefretete było popularnym imieniem, związanym z boginią Hathor, określaną tym mianem po jej przemianie z okrutnej bogini niszczącej ludzi w łagodną opiekunkę miłości, tańca i kobiet. Jednak rozstrzygającym dowodem są dla wielu badania DNA. Wynika z nich, że Nefretete pochodziła z rodziny królewskiej, a jej matką była siostra królowej Teje, czyli jej teściowej. Z tych samych badań wynika, że Nefretete mogła być matką Tutanchamona.

Zachowane mumie władców egipskich kuszą, by je przypisywać konkretnym osobom, i wielu badaczy głęboko wierzy, że pomoże to odtworzyć genealogię poszczególnych dynastii. Niestety, badanie mumii to wyzwanie, bo bardzo trudno uzyskać z nich odpowiednio długie sekwencje mitochondrialnego DNA (umożliwiające identyfikację po kądzieli), a wyekstrahowanie DNA jądrowego (pozwalające ustalić ojcostwo) jest często niemożliwe. – Niektórzy archeolodzy potrzebują mocnych dowodów, popierających ich tezy powstałe na podstawie klasycznych metod, będących zresztą w coraz większej pogardzie. I chociaż genetycy wyniki swoich badań formułują ostrożnie, to archeolodzy idą dalej i śmielej w ich interpretacji. Przyznam, że doniesienia dotyczące identyfikacji anonimowych mumii i genetycznych pokrewieństw królów traktuję tylko jako hipotezy – tłumaczy prof. Myśliwiec.

Sprawa jest tym trudniejsza, że za XVIII dynastii większość osób pochowanych w Dolinie Królów była ze sobą mocno spowinowacona (często dochodziło do małżeństw bliskich kuzynów, a nawet związków kazirodczych). Nic dziwnego, że badania DNA wykazują powiązania rodzinne poszczególnych osób. Metody genetyczne są jednak udoskonalane, więc kto wie, może z czasem rzeczywiście rozwiążą wiele zagadek? Może kiedyś dowiemy się, która z mumii jest mumią królowej, gorzej z odtworzeniem oryginalnej wymowy jej imienia. Nawet jeśli przyjęta u nas forma Nefretete nie jest poprawna, to interpretacje filologów, że imię należy czytać Nefertiti, Nofretete czy Nafteta, też nie są pewne. – Tak naprawdę nie wiemy, jak brzmiał staroegipski. Samogłoski rekonstruujemy na podstawie analogii fonetycznych z koptyjskim, którym mówiono ponad 1000 lat później, a to może być mylące – tłumaczy profesor.

Nefretete pozostaje też symbolem arcyciekawej epoki – to wtedy faraon Echnaton, przy wsparciu królowej, dokonał przewrotu religijnego, wprowadzając pierwszy w dziejach monoteizm. Badacze mają różne pomysły, co doprowadziło do tej rewolucji. Według niemieckiego religioznawcy prof. Jana Assmanna, był to wynik kryzysu rozbuchanego politeizmu. – Wpływy religii solarnej z północy kraju narastały w Tebach przez kilkadziesiąt lat poprzedzających.....

autor :
Agnieszka Krzemińska
4 grudnia 2012
[pełna treść dostępna dla abonentów]


Więcej pod adresem http://www.polityka.pl/historia/1533207 ... z2ox1vMJyZ


Nazywana najczęściej najpiękniejsza kobietą antycznego świata. Z jej twarzy bije blask, gracja i spokój. Jej popiersie znalezione w jednym z warsztatów rzeźbiarskich Totmesa, jest jedną z najpopularniejszych i najczęściej replikowanych figur egipskiej sztuki antycznej. Jest niezwykle fachowo wykonana, a co zdumiewa jeszcze bardziej to fakt , że była tylko narzędziem do nauki. Brak lewego oka, potwierdza tylko tezę, że popiersie było przeznaczone do pokazów jak rzeźbić oczy.

Obrazek

Choć nikt do dziś nie jest pewien jej pochodzenia, to choćby z tego powodu zakłada się że była córką Aii, generała z armii Echnatona. Po ślubie z Echnatonem zmieniono jej imię z Nefretete ( Piękność przybyła) na Neferferuaton ( Pięknością jest uroda Atona). Możemy podziwiać wiele chwil z okresu małżeństwa i życia codziennego królewskiej rodziny na reliefach ocalonych od zniszczeń w Amarnie. Nefretete jest stale ukazywana wraz z Echnatonem jako wierna czcicielka Atona bądź podczas zabaw z córkami. Poezja Echnatona jest jego świadectwem jego wielkiej miłości do żony.
Księżniczka dziedziczka, Ogrom Uprzejmości

Pani Szczęścia

Której głos jak dwa piórka

Raduje każde ucho

Serce Króla kojąca w domu

zadowolona z każdego jego słowa

Wielka, ukochana małżonka królewska

Pani dwóch krain, Neferferuaton Nefretete

Niech żyje na wieki

Miłość i szacunek Echantona do żony była tak wielka, że była ona jednym z najbardziej zaufanych doradców. Jej oddanie i wiara w Atona, utwierdzały króla w wierze, że Aton jest jedynym prawdziwym bogiem Egiptu. Jak tajemnicze jest jej pochodzenie, równie tajemnicze jest jej znikniecie. Zniknęła w czasie wielkich protestów przeciwko nowej religii. Bardzo długo myślano, że umarła. Ale ostatnie odkrycia, mogą dowodzić, że została usunięta na bok, odcięta od dworskiego życia i przeniesiona do małej wioski nieopodal stolicy. W całej Amarnie próbowano usunąć jej imię z reliefów i posagów, na znak ekstremalnego niezadowolenia Echnatona. W grobowcu Meritaton malowidła ukazują jednak Nefretete jako prawowitego członka rodziny królewskiej uczestniczącego w pogrzebie córki. A przecież pogrzeb Meritaton miał miejsce długo po zniknięciu Nefretete z Amarny.
http://www.egypt_legends.republika.pl/nefretete.htm

Na koniec jeszcze perełka ;)

0 x


Lubię śpiewać, lubię tańczyć,lubię zapach pomarańczy...........

Awatar użytkownika
chanell
Administrator
Posty: 7741
Rejestracja: niedziela 18 lis 2012, 10:02
Lokalizacja: Kraków
x 1419
x 406
Podziękował: 14175 razy
Otrzymał podziękowanie: 13801 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: chanell » niedziela 19 sty 2014, 20:36

Kleopatra

Obrazek

Kleopatra Wielka (69 p.n.e. - 30 p.n.e.)

Kleopatra Wielka zwana też Kleopatrą VII Filopator jest jedną z najbardziej znanych kobiet w historii, postacią legendarną, romantyczną a jednocześnie do głębi prawdziwą ze swymi ambicjami, zdeterminowaniem i odwagą. Dzierżyła z sukcesem władzę jednego z największych państw świata antycznego, potrafiła rozkochać i utrzymać przy sobie dwóch najpotężniejszych mężczyzn epoki, Juliusza Cezara i Marka Antoniusza. Spełniła się także jako matka i przywódca religijny swego kraju. Utrzymała tylko dzięki własnej inteligencji i zdolnościom dyplomatycznym niezależność swej ojczyzny od potęgi Rzymu.

Była córka Ptolemeusza XII Auletesa, króla Egiptu i najprawdopodobniej jego żony i siostry Kleopatry V Trifeny, miała liczne rodzeństwo z którego znamy dwóch młodszych braci Ptolemeusza XIII Dionizos i Ptolemeusza XIV, dwie starsze siostry Berenikę IV i Kleopatrę VI i jedną młodszą Arsinoe IV. Urodziła się w 69 roku p.n.e. w Aleksandrii, stolicy państwa samodzielnego, niesłychanie bogatego, lecz także słabego politycznie i militarnie, ulegającego coraz większm wpływów ze strony Rzymu.

Rodzina Kleopatry należała do macedońskiego rodu Ptolemeuszy, wywodzących się od jednego z wodzów Aleksandra Macedońskiego Ptolemeusza I Sotera, który po śmierci wielkiego zdobywcy, objął władzę w Egipcie.

Ojciec Kleopatry Ptolemeusz XII był słabym i okrutnym władcą, w 58 roku p.n.e. utracił kontrolę nad państwem, przejęła ją jego córka Berenika, która wyszła za mąż za swego kuzyna, lecz wkrótce kazała go udusić, by móc wyjść ponownie za mąż, tym razem za Archelausa. W czasie trzyletnich rządów Bereniki zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach Kleopatra VI. W 55 roku p.n.e. Ptolemeusz XII wszczął usilne starania w celu przechwycenia ponownie władzy, głównie licząc na pomoc Pompejusza i nie zawiódł się. Berenika i jej mąż zostali pojmani i skazani na śmierć.

Kleoptra VII miała czternaście lat kiedy jej ojciec zasiadł ponownie na tronie Egiptu i była najstarszym jego żyjącym dzieckiem. Wiosną 51 roku p.n.e. Ptolemeusz XII zmarł, a z woli Pompejusza odziedziczyli po nim tron właśnie Kleopatra i jej młodszy brat Ptolemeusz XIII, którego poślubiła, zwyczajem panującym od wieków w rodzinach władców egipskich. Kleopatra miała wtedy siedemnaście lat a jej brat dwanaście. Była młodą, inteligentną kobietą, wszechstronnie wykształconą, mówiła dziewięcioma językami, znała się na medycnie, astronomii, matematyce i literaturze. Między innymi była pierwszym Ptolemeuszem, który potrafił mówić po egipsku. W przeciwieństwie do swego ojca posiadała także wybitny talent polityczny.

Obrazek

Przez pierwsze trzy lata Ptolemeusza XIII reprezentował eunuch Potinus, którego knowania wraz z generałam Achillesem i radcą Teodotusem, doprowadziły do odsunięcia Kleopatry od władzy. W roku 48 p.n.e. została zesłana do Syrii, los jej podzieliła także młodsza siostra Arsinoe. Pompejusz w tym czasie zajęty był wojną domową z Juliuszem Cezarem. Szala zwycięstwa przechyliła się na stronę Cezara. Ptolemeusz, a raczej jego poplecznicy, po batalii pod Farsalą, postarali mu się przypodobać i ofiarować głowę Pompejusza, jednak gest ten wcale zwycięzcy się nie spodobał. W tym czasię spotkał po raz pierwszy Kleopatrę. Postanowił przywrócić dawny porządek i posadzić ją na tronie obok brata. Jak przekonała go ta zdolna władczyni pozostanie tajemnicą. Na ten temat powstało wiele legend, bardziej lub mniej prawdopodobnych. Cezarowi można przypisywać wiele słabości, ale politykiem był wybitnym, rozważnym i dalekowzrocznym. Z kobietami też nie miał zbytnich kłopotów i potrafił doskonale oddzielić przyjemności od obowiązków. Raczej mało prawdopodobne wydaje się aby tak ważny kraj jak Egipt mógł potraktować jako podarek za krótką miłostkę z kobietą którą pierwszy raz widział na oczy.

Ptolemeuszowi XIII wcale takie rozwiązanie się nie spodobało, opuściła pałac w Aleksandrii i postanowił odzyskać władzę siłą. Jednak Juliusz Cezar obronił się skutecznie, po 6 miesiącach zaciekłych walk zwyciężył. W czasie zmieszek została niestety podpalona wspaniała, wówczas najwieksza na świecie Biblioteka Aleksandryjska, ogromna strata dla całej pźniejszej kultury. Kleopatra powróciła na tron, tym razem u boku następnego brata Ptolemeusza XIV, który wtedy miał około dziecięciu lat. Historię tę znamy dzięki przekazowi Swetoniusza. Cezar z Kleopatrą wybrali się na dwumiesięczną podróż po Nilu. To właśnie wtedy zaszła z nim w ciążę. Urodziła syna którego nazwała Ptolemeuszem XV Cezarionem. Cezar uznał go za swego syna, po czym powróci do Rzymu pozostawiając w Egipcie legiony, które miały w razie potrzeby bronić ustanowionej władzy. Po roku zaprosił Kleopatrę do Rzymu.

Jesienią 46 roku p.n.e. Kleopatra, jej syn Cezarion i brat Ptolemeusz XIV przybyli do wiecznego miasta. We wrześniu odbył się wielki triumf. Przez ulice miasta przetoczył się wspaniały orszak, zatykający swym przepychem dech w piersiach nawet tak wybrednej widowni jaką byli Rzymianie. W orszaku niewolników i pobitych szła także siostra Kleopatry Arsinoe, która w sporze o władzę, opowiedziała się po stronie Ptoleleusza XIII. Cezar darował jej wprawdzie życie. Ale jakiś czas później Marek Antoniusz kazał ją zabić.

Kleopatra spędziła dwa lata w willi Cezara. Wódz obsypywał ją darami i tytułami. Wystawił jej pomnik w świątyni Wenus Genetrix. Nie podobało się to wszystko ani Rzymianom, ani żonie Cezara Kalpurni, ani senatorom. Szeptano, że chce się ożenić z Egipcjanką, zasiąść na tronie Rzymu jako król i znieść republikę. Zawiązał się spisek i 15 marca 44 roku p.n.e. Cezar został zasztyletowany. Kleopatra w pośpiechu powróciła do Egiptu, wraz z całym dworem. Wkrótce zmarł jej brat Ptolemeusz XIV, najprawdopodobniej otruty z jej polecenia. Władczyni podniosła do rangi współregneta swego syna Prolemeusza XV Cezariona.

Śmierć Cezara sprowokowała wojnę domową w Rzymie. Władzę utrzymywał triumwirat złożony z Oktawiana, Marka Antoniusza i Marka Lepidusa. W 42 roku p.n.e. Kleopatra spotkała się w Tarsie z Markiem Antoniuszem. Razem przybyli do Aleksandrii. Królowa oczarowała i jego, zostali kochankami. Ich historię znamy z opisów Plutarcha. Z tego związku urodziły się bliźnięta Kleopatra Selena i Aleksander Helios. W tym czasie Marek Antoniusz powrócił do Rzymu, ożenił się z Oktawią, siostrą Oktawiana, z którą miał dwie córki, obie o imieniu Antonia.
Obrazek
Kleopatra - plakat filmowy - Elizabeth Taylor w roli głównej (1963r.)

W roku 37 p.n.e. Rzymowi zagrozili Partowie. Marek Antoniusz w czasie ekspedycji wojennej zaczepił o Egipt, spotkał się ponownie z Kleopatrą i już nie powrócił do Rzymu. Rok później pobrali się. Kleopatra zaszła ponownie w ciążę i urodziła syna Ptolemeusza Filadefosa. Oktawia jednak nie zrezygnowała ze swych roszczeń, postanowiła odzyskać męża bigamistę. Wybrała się po niego do Egiptu. Gdy dotarła do Aten, Antoniusz napisał do niej list i nakazał by tam na niego czekała. Kleopatra jednak go nie puściła, użyła wszystkich możliwych sposobów by nie wyjechał z Egiptu. Oktawia powróciła do Rzymu z niczym.

Rzym był oburzony, Antoniusz coraz bardziej nieodpowiedzialny. Razem z Kleopatrą ogłosili się żywymi bogami nową Izydą i nowym Dionizosem. W roku 34 p.n.e. Kleopatra Selena została mianowana królową Cyrenejki i Krety, Aleksander Helios królem Armenii, Ptolememusz Filadelfos królem Syrii, Cezarion dostał tytuł Króla Królów a sama Kleopatra Królowej Królów. W końcu Oktawian przekonał senat do wypowiedzenia Egiptowi wojny. W roku 31 p.n.e. odbyła się fatalna w skutkach bitwa pod Akcjum. Antoniusz zbiegł do Aleksandrii. Oktawian podążał za nim, w roku 30 p.n.e. miasto zostało otoczone przez rzymskie legiony. Ostatnia batalia pod Aleksandią też została przegrana. Antoniusz znowu zbiegł z pola walki. Nie pozostało nic innego jak odebrać sobie życie, przebił się szpadą. Miasto upadło, Oktawian wziął w niewole Kleopatrę i jej dzieci. Wyprawił jednak Antoniuszowi pogrzeb godny wielkiego wodza, był przecież mężem jego siostry i wielkim Rzymianinem.

Oktawiam traktował Kleopatrę przyzwoicie, lecz ona wiedziała co ją czeka, nie chciała jak Arsinoe iść zakuta w kajdany za wozem Oktawiana, przez ulice Rzymu. Kazała przynieść sobie kolację i koszyk z figami, w którym były ukryte żmije, napisała list pożegnalny do Oktawiana, z prośbą aby pochowano ją obok Marka Antoniusza i pozwoliła się ukąsić. Kiedy umarła miała 39 lat, był 12 sierpień 30 roku p.n.e
Kleopatra była ostatnim faraonem Egiptu i ostatnią jego niezależna władczynią. Po niej kraj stał się rzymską prowincją i nigdy już nie odzyskał swej świetności. Oktawian kazał udusić Cezariona, pozostałe dzieci wysłano do Rzymu, zaopiekowała się nimi Oktawia. Kleopatra Selena została żoną króla Mauretanii Juby II, co się stało z pozostałymi nie wiadomo.

Ta wspaniała, odważna i pełna życia kobieta inspiruje nadal wielu artystów, malarzy, muzyków, poetów, dramaturgów, powieściopisarzy, projektantów mody, fryzjerów, reżyserów, projektantów biżuterii, a także rzesze zwykłych kobiet, którym odpowiada styl przepychu orientalnego, gorących odcieni, silnych makijaży i upojnych zapachów. Powstało sporo dzieł zatytułowanych "Kleopatra", między innymi Samuel Daniel napisał w 1597 r. tragedię, Pietro Cossa w 1879 r. dramat, Ludwik Hieronim Morstin w 1955 r. sztukę, Domenico Cimarosa w 1790 r. operę, Hektor Berlioz w 1835 r. oratorium. Ale najbardziej znanym utworem jej poświęconym jest "Antoniusz i Kleopatra" Szekspira, napisany około 1606 r.

Zainspirowała także kino i telewizję, w 1917 r. powstał film z Tedą Barą w roli głównej, w 1934 r. z Claudette Colbert, a w 1963 r. z Elizabeth Taylor, wszystkie trzy nosiły tytuł "Kleopatra". Ostatnio ukazały się dwie powieści Karen Essex, przetłumaczone na język polski "Kleopatra" i "Królowa".

http://historia_kobiet.w.interia.pl/teksty/kleopa.htm


jeszcze trochę wiadomości z wikipedii

Kleopatra VI

Kleopatra VII Filopator, Kleopatra Wielka, gr. Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ, egip. Qlwpdrt – Kliupadrat (ur. 69 rok p.n.e., zm. 12 sierpnia 30 roku p.n.e. w Aleksandrii) – ostatnia królowa hellenistycznego Egiptu, panująca w latach 51–30 p.n.e. Nosiła tytuły Królowa, Nowa Bogini, Bogini Miłująca Ojca, Bogini Miłująca Ojczyznę. Była córką Ptolemeusza XII Auletesa. Po wstąpieniu na tron poślubiła swego brata Ptolemeusza XIII. Na skutek intryg dworskich opuściła Egipt i udała się do Palestyny, gdzie zdobyła poparcie Cezara, z którym miała syna, Ptolemeusza XV Cezariona. Dzięki interwencji wojskowej Cezara powróciła na tron egipski. Po śmierci Ptolemeusza XIII, który zginął na skutek zamieszek antyrzymskich w Aleksandrii, Kleopatra poślubiła drugiego brata, Ptolemeusza XIV. Z drugim małżonkiem odbyła podróż do Rzymu w celu wzmocnienia więzi politycznych pomiędzy obu państwami. Po zabiciu Cezara powróciła do Egiptu i rozkazała zamordować małżonka, po czym w imieniu małoletniego Cezariona objęła rządy.

W trwającej w Rzymie wojnie domowej Kleopatra poparła zwolenników cesarstwa Oktawiana Augusta i Marka Antoniusza. W 42 roku p.n.e. osobiście poznała tego ostatniego, czego skutkiem był długoletni związek uczuciowy. W późniejszym konflikcie pomiędzy Oktawianem a Antoniuszem opowiedziała się za kochankiem, z którym miała troje dzieci: bliźnięta Aleksandra Heliosa i Kleopatrę Selene oraz syna Ptolemeusza Filadelfosa. Oktawian w bitwie pod Akcjum w 31 roku p.n.e. pokonał połączone siły Antoniusza i Kleopatry i wkroczył do Egiptu. Kleopatra po nieudanych pertraktacjach ze zwycięzcą, polegających na dążeniu do zapewnienia władzy w Egipcie swoim potomkom, 12 sierpnia 30 roku p.n.e. popełniła samobójstwo.

Data i miejsce urodzenia: październik 69 p.n.e., Aleksandria, Egipt
Data i miejsce śmierci: 12 sierpnia 30 p.n.e., Aleksandria, Egipt
Dzieci: Ptolemeusz XV Cezarion, Kleopatra Selene II, Aleksander Helios, Ptolemeusz Filadelfos
Mężowie: Marek Antoniusz, Ptolemeusz XIV, Ptolemeusz XIII
Rodzeństwo: Ptolemeusz XIII, Ptolemeusz XIV, Arsinoe IV, Berenika IV, Kleopatra VI Tryfajna III
Rodzice: Ptolemeusz XII Neos Dionizos, Cleopatra V of Egypt

Obrazek
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kleopatra_VII
0 x


Lubię śpiewać, lubię tańczyć,lubię zapach pomarańczy...........

Awatar użytkownika
chanell
Administrator
Posty: 7741
Rejestracja: niedziela 18 lis 2012, 10:02
Lokalizacja: Kraków
x 1419
x 406
Podziękował: 14175 razy
Otrzymał podziękowanie: 13801 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: chanell » wtorek 01 gru 2015, 11:37

Znaleźli miejsce pochówku Nefretete?


Znaleźli miejsce pochówku Nefretete? "W grobowcu Tutanchamona jest ukryta komnata"

Obrazek

W grobowcu Tutanchamona(in. Tutenchamona) na 90 proc. znajduje się ukryta komnata - twierdzą władze Egiptu. Tamtejsze ministerstwo powiedziało, że jest w posiadaniu skanów wskazujących na istnienie pomieszczenia ukrytego za dwojgiem drzwi, które może stanowić miejsce spoczynku Nefretete (Nefertiti). Według niektórych badaczy mogła ona być matką Tutanchamona - informuje Independent.

Archeolog Nicholas Reeves twierdzi, że pierwotnie to dla niej zbudowany został grób, ale przedwczesna śmierć Tutanchamona zmusiła kapłanów do otworzenia grobu dziesięć lat po jej śmierci, ponieważ mauzoleum młodego faraona nie było jeszcze wówczas gotowe.


- Możemy teraz powiedzieć, że jest szansa na znalezienie za komorą pogrzebową króla Tutanchamona innej komnaty, innego grobu - oświadczył minister Mamduh al-Damati. Dodał, że archeolodzy mają 90 procent pewności, że skany wykazały istnienie ukrytego miejsca spoczynku.

- To wygląda tak, jakby grób Tutanchamona byłby grobem korytarzowym i za ozdobną komorą do pochówku było coś jeszcze - dodał. - Sądzę, że to Nefretete i wszystkie dowody wskazują, że może tak być - podkreślił. - Byłoby cudownie znaleźć grób Nefretete, ponieważ nie tylko jest była ona osobą o ogromnym znaczeniu dla historii, ale też w czasie jej panowania miał miejsce okres największego rozwoju sztuki - przypomniał.

Jego stanowiska nie podziela minister, który twierdzi, że komora może zawierać ciało innej żony faraona Echnatona. Skany wysłane zostały do Japonii w celu dalszej analizy - może ona zająć około miesiąca.

Independent, IBT

http://www.wprost.pl/ar/526211/Znalezli ... w.facebook
0 x


Lubię śpiewać, lubię tańczyć,lubię zapach pomarańczy...........

Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: Kiara » wtorek 01 gru 2015, 16:27

Nie ma grobu Nefertete, nie ma bo zostało na niej dokonane rytualne morderstwo , jej ciało zostało podzielone na 13 części i rozrzucone po całym Egipcie. dokonano tego okrutnego mordu na oczach jej męża gdy była w ostatnim momencie przed połogiem z ostatnim dzieckiem.

Sarkofag wypełniony różami z jej figurką i ciałem nie narodzonego synka odnaleziono już dawno, były inskrypcje związane z nią. Niektórzy archeolodzy nie mają wątpliwości że to był symboliczny jej pochówek, ale ta informacja nie jest szeroko publikowana.
Zatem różne spekulacje okażą się fiaskiem, bo nie ma możliwości odnalezienia jej grobowca, bo go nie ma.

W Egipcie niektórzy obecni kapłani dawnych tradycji ( bo są i tacy) znają doskonale historię XVIII dynastii , ja też ją znam, konfrontowałam moją wiedzę z ich jest dokładnie taka sama w tym temacie.
Po tej tragedii została przy życiu tylko najmłodsza córka Nefertete , opuściła Egipt , wyjechała do współczesnej Hiszpanii z najmłodszym bratem męża Nefertete, tam założyli swoją świątynię propagując w niej wybrane opcje wiedzy tajemnej.
Ale , to nie była dawna pełna wiedza świątyni, niestety wysegregowana i wspierana przez manipulujące LUDZKOŚCIĄ SIŁY ZŁA.

Długa to historia i niezmiernie tragiczna , właściwie niezakończona do dnia dzisiejszego.


Kiara :) :)
0 x


Miłość jest szczęściem!

Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: Kiara » środa 02 gru 2015, 12:24

Tu jest artykuł w języku angielskim na temat znalezienia domniemanej komnaty z sarkofagiem Nefertete... ukłon w stronę blu.....

http://www.news.com.au/technology/scien ... ed3cd9ea54


Kiara :) :)
0 x


Miłość jest szczęściem!

Awatar użytkownika
Kiara
Posty: 3829
Rejestracja: wtorek 01 sty 2013, 15:10
x 211
Podziękował: 1713 razy
Otrzymał podziękowanie: 4061 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: Kiara » środa 02 gru 2015, 13:14

Tu jest artykuł w języku angielskim na temat znalezienia domniemanej komnaty z sarkofagiem Nefertete... ukłon w stronę blu.....


http://www.news.com.au/technology/scien ... ed3cd9ea54


"Nefertete odegrała ważną rolę polityczną i religijną w XIV. w p.n.e. Ona aktywnie wspierała swojego męża Echnatona , który tymczasowo zmienił starożytny Egipt , wprowadził monoteizm , kult boga słońca Amona.
Rola Nefertiti w tych zmianach wykluczała wykluczała jej pochówek w "Dolinie Królów".... zdaniem Zahi Hawas byłego ministra starożytności kraju , znawcę starożytności Egiptu.

" Dla Nefertiti nigdy nie był by możliwy pochówek w "Dolinie Królów " powiedziała AFP "Pani Nefertiti wielbiła Atona, ówcześni kapłani nigdy nie pozwolili by , by ja pochowano w "Dolinie Królów"

http://www.news.com.au/technology/scien ... ed3cd9ea54

ps. Tak to prawda, bo Egipt był podzielony na dwie frakcje propagujące odmienne wartości, ( pozostałość po Atlantydzie) frakcja ciemności (po kilkunastu latach dominacji jasności) , doszła do głosu, nabrała siły i zniszczyła wszystko co zbudowała jasność . Owi kapłani reprezentowali ciemność , zbili więc podstępnie Nefertiti pozorując przymus jej wcześniejszego porodu , zabili ja i jej nienarodzonego syna.
Zacierając ślady po XVIII Dynastii zaangażowali rzesze robotników do zbijania wszystkich inskrypcji we Wszystkich Świątyniach, które opisywały wiedzę przekazywaną przez Nefertiti ... oraz Faraona ECHNA TON.. którym stała się Nefertiti.

Echna.. Ton... było panieńskim imieniem Nefertiti. Brzmiało to w wymowie ANA TON ... co znaczy Matka dźwięku .... A

Nefertiti .. to jej Imię, bardziej tytuł Arcykapłani świątyni "LEWEGO OKA'.... .. co znaczy wiedzy kobiecości, dlatego jej rzeźba ma zaznaczone tylko jedno oko .

W żadnym wypadku nie był to dosłownie kult Słońca , Słońce nie było uznawane za Boga , było i jest symbolem doskonałości i jasności do której człowiek powinien dążyć. było również symbolem nieskończenie wielkiej i doskonałej Energii Jasności , która nadzorowała życie.
Jak zwykle "zwycięzcy' ... pozostawiają spisaną historię wedle swojej wersji, która zawsze daleka jest od prawdy rzeczywistej, z historią Nefertiti jest identycznie, kłamstwo goni kłamstwo.


Kiara. :) :)
0 x


Miłość jest szczęściem!

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » wtorek 12 sty 2016, 20:38

https://www.youtube.com/watch?v=j_fgwgvrYtE

Opublikowany 13.03.2015

Kleopatra - Ostatnia władczyni Egiptu ,angielska nazwa : Cleopatra - The Last Pharaoh, film lektor pl. 720p HD.
Kleopatra VII Filopator, Kleopatra Wielka, gr. Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ, egip. Qlwpdrt – Kliupadrat (ur. 69 rok p.n.e., zm. 12 sierpnia 30 roku p.n.e. w Aleksandrii) – ostatnia królowa hellenistycznego Egiptu, panująca w latach 51–30 p.n.e. Nosiła tytuły Królowa, Nowa Bogini, Bogini Miłująca Ojca, Bogini Miłująca Ojczyznę. Była córką Ptolemeusza XII Auletesa.

Początkowo panowała razem z młodszym bratem, Ptolemeuszem XIII Filopatorem, a zarazem jej mężem. W 48 p.n.e. pozbawiona władzy musiała uchodzić do Syrii. W 47 p.n.e. odzyskała tron dzięki interwencji Cezara.

Nominalnie Kleopatra panowała wraz ze swym drugim bratem i mężem, Ptolemeuszem XIV Filopatorem. W rzeczywistości rządziła z Cezarem. Z tego związku narodził się w 47 p.n.e. jedyny syn Cezara - Cezarion (Ptolemeusz XV Cezar, Filopator Filometor), w 30 p.n.e. zamordowany z rozkazu Oktawiana.

W 46-44 p.n.e. Kleopatra przebywała w Rzymie. Po śmierci Cezara wróciła do Aleksandrii i, aby uzyskać pełnię władzy, kazała zamordować Ptolemeusza XIV. W 41 p.n.e. związała się z Markiem Antoniuszem i na przełomie 37 i 36 p.n.e. poślubiła go bez rozwodu z Oktawią, siostrą Oktawiana. Z tego związku pochodzą dzieci: Aleksander Helios i Kleopatra Selene.

Wojna z Rzymem

W 32 p.n.e. Rzym wypowiedział Kleopatrze wojnę, a Antoniusz opowiedział się po jej stronie. W 31 p.n.e. Kleopatra wzięła udział w przegranej bitwie pod Akcjum. Po klęsce Antoniusza i jego śmierci oraz podboju Egiptu przez Oktawiana, popełniła samobójstwo (tradycja mówi o ukąszeniu kobry, świętego węża faraonów egipskich).

Kleopatra była kobietą o nieprzeciętnej inteligencji i fascynującej urodzie. Jej wykształcenie odbiegało daleko od przeciętnych w tamtej epoce. Energia i ambicja zbudowania imperium egipskiego, silny charakter czyniły z Kleopatry poważnego przeciwnika państwa rzymskiego.

Kleopatra, mimo że była Macedonką, szanowała tradycje swego królestwa, popierała kult bogów egipskich, dzięki czemu cieszyła się dużą popularnością wśród ludu. Związki z wielkimi Rzymianami miały pomóc jej w odzyskaniu dawnej świetności Egiptu. Kleopatra jest bohaterką licznych utworów literackich (Szekspir, Ludwig, Norwid, Morstin) i tematem wielu filmów.
0 x



Awatar użytkownika
blueray21
Administrator
Posty: 9737
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 23:45
x 44
x 483
Podziękował: 449 razy
Otrzymał podziękowanie: 14639 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: blueray21 » wtorek 12 sty 2016, 22:06

Przetłumaczyłem ten artykuł z posta @Kiary, ale w zasadzie nic nowego w jego treści nie ma, skróty dość dobrze oddają i tak dość ograniczoną treść, obrazki można pooglądać w linku, bo filmik już nie jest dostępny.

Czy królowa Nefertete jest pochowana w grobowcu faraona Tutanchamona?

29 listopada 2015
Nowe odkrycie ... egiptolog Nicholas Reeves powiedział, że eksperci są na "90 procent pewni", że królowa Nefertete jest pochowana wewnątrz ukrytej komnaty w 3.300-letnim grobowcu króla Tutanchamona.
Skany z grobowca króla Tutanchamona w Egipskiej Dolinie Królów wskazują na ukrytą komnatę, powiedział minister starożytności Egiptu, prawdopodobnie zapowiadając odkrycie miejsca spoczynku królowej Nefertete.
"Teraz możemy powiedzieć, że [ewentualnie znaleźliśmy] z tyłu komory grobowej króla Tutanchamona inną komorę, innego grobu," powiedział Mamduh al-Damaty na konferencji prasowej, mówiąc w języku angielskim.
Powiedział, że eksperci byli "na około 90 procent" pewni. Testy zostały wykonane po badaniu przeprowadzonym przez znanego brytyjskiego archeologa Nicholasa Reevesa, który powiedział, zaginiony grób Nefertete może być ukryty w sąsiedniej komorze.
"Korytarzowy grób" ... Brytyjski egiptolog Nicholas Reeves powiedział, że grobowiec Tutanchamona ciągnie się dalej poza zdobioną ścianę komory grobowej.
Przemawiając na tej samej konferencji prasowej, Reeves powiedział, że wstępne wyniki mogą potwierdzać jego teorię.
"Jasno to wygląda z obrazów radaru, że grób ciągnie się dalej, tak jak przewidywaliśmy," powiedział.
"Radar, za ścianą północną [komory grobowej Tutanchamona] wydaje się dość oczywisty. Jeśli mam rację, to jest to kontynuacja - kontynuacja korytarza - grobu, który kończy się w innej komorze grobowej" powiedział.
Dowody: maska Tutenchamona może mieć imię Nefertete na niej
Imię w imieniu ... pieczęć Tutenchamona na słynnej złotej masce Tutanchamona i ślady pieczęci królowej Nefertete ukryte pod spodem.

"To wygląda rzeczywiście jakby grób Tutanchamona był grobem korytarzowym ... i ciągnie się dalej poza zdobienia komory grobowej ", dodał.
"Myślę, że to Nefertete i wszystkie dowody wskazują w tym kierunku." Damaty podkreślił, że ustalenia były "wstępnymi" wynikami, a japoński ekspert pracujący z archeologami potrzebuje miesiąc czasu dla analizy skanów.
Wiadomość potwierdza dowody z zeszłego tygodnia, że imię Tutanchamona mogło być wybite na imieniu Nefretete, które jest w środku jego słynnej maski grobowej. Choć twarz została zastąpiona jego wizerunkiem, reszta może pochodzić z pochówka królowej heretyka.

Czy Nefertete pochowana jest w grobowcu Tutanchamona?
Tajemnica ... nie myślano, że królowa Nefertete może być pochowana w Egipcie w słynnej Dolinie Królów.

"Chłopiec faraon ... Król Tut zmarł mając zaledwie 19 lat, dziewięć lat po wstąpieniu na tron.

Eksperci przeprowadzili wstępne skanowanie grobu w tym miesiącu przy użyciu termografii na podczerwień, aby określić temperaturę jego murów.
Damaty powiedział wówczas, że analiza wykazała "różnice w temperaturach zarejestrowanych w różnych częściach północnej ściany" grobowca.

Wnikająć głębiej: Czy jest to miejsce spoczynku te królowej Nefertete?

Ale minister i Reeves różnili się tym, którą mumię spodziewają się znaleźć. Według Reeves, profesora archeologii na Uniwersytecie w Arizonie, Tutanchamon, który niespodziewanie zmarł, został pochowany w pośpiechu w podziemnej komorze prawdopodobnie nie przeznaczonej dla niego.
Jego śmierć prawdopodobnie zmusiła do ponownego otwarcia grobowca królowej Nefertete w 10 lat po jej śmierci z powodu, że własne mauzoleum młodego faraona nie zostało jeszcze zbudowane.
Ale Damaty uważa, że taka komora, w przypadku jej stwierdzenia przylegająca do grobowca Tutanchamona, może zawierać Kiya, żonę faraona Echnatona.

Wspaniałe repliki artefaktów z pochówku króla Tutanchamona są do obejrzenia na wystawie "Odkrycie Króla Tut", która jest obecnie pokazywana w Nowym Jorku.

Nefertete odegrała ważną rolę polityczną i religijną w 14 wieku pne. Ona aktywnie wspierała swego męża Echnatona - ojca Tutanchamona - który tymczasowo zamienił religię starożytnego Egiptu na monoteizm narzucając kult boga słońca Atona.
Jej rola w kulcie wykluczałaby jej pogrzeb w Dolinie Królów zgodnie twierdzi Zahi Hawass, były ministera starożytności i znawca starożytnego Egiptu.
"Nefertete nigdy nie zostałaby pochowana w Dolinie Królów", powiedział AFP. "Ona aktywnie wspierała Echnatona w kulcie Atona. Kapłani nigdy nie pozwoliliby jej być pochowaną w Dolinie Królów" powiedział.
Tutanchamon zmarł w wieku 19 lat w 1324 pne po zaledwie dziewięciu latach na tronie. Jego miejsce spoczynku zostało odkryte przez innego brytyjskiego egiptologa, Howarda Cartera w 1922 roku.


http://www.news.com.au/technology/science/archaeology/is-queen-nefertiti-buried-in-king-tutankhamans-tomb/news-story/73e85a875532a3064fee0ced3cd9ea54
0 x


Wiedza ochrania, ignorancja zagraża.

Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » czwartek 21 sty 2016, 12:12

Obrazek Nowe znalezisko w Egipcie zaskoczyło archeologów.
Około 60 inskrypcji hieroglificznych wyrytych w skale znaleziono w Wadi Ameyra na pustyni Synaj. Według archeologów mają około 5000 lat i zostały stworzone przez górników wysłanych w ten region przez pierwszych faraonów starożytnego Egiptu. Odsłaniają liczne wcześniej nieznane szczegóły historii starożytnego Egiptu. Jeden z napisów mówi o królowej o imieniu Neith-Hotep, współzałożycielki pierwszej dynastii, która rządziła Egiptem, jako regent młodego faraona Dżera. Naukowcy szacują, że najstarsze z rycin mają około 5200 lat, natomiast najmłodsze około 4800 lat. Te najmłodsze wspominają o faraonie zwanym Nebra, drugim faraonie z II dynastii. "Wyryte inskrypcje mają prawdopodobnie informować, że państwo egipskie jest właścicielem tych ziem" tłumaczy Pierre Tallet, profesor Uniwersytetu Paryskiego. Profesor Tallet wyjaśnia, że na południe od Wadi Amyera wysyłano ludzi do pracy w kopalniach miedzi i turkusu. Najciekawszy tekst mówi nam o królowej Neith-Hotep, która stała się władczynią Egiptu około 5000 lat temu, tysiące lat przed najbardziej znanymi nam Hatszepsut lub Kleopatrą

http://www.paranormalzone.pl/swiat-odkr ... rcheologow
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 28 mar 2021, 21:50

Ahhotep I - Zapomniana wojownicza królowa [Starożytny Egipt]
19 kwi 2020

https://www.youtube.com/watch?v=iAd5Uoa59xc

Kemet - Starożytny Egipt bez tajemnic

U schyłku tzw. II Okresu przejściowego, czyli kiedy Egipt był pod okupacją Hyksosów, żyła Ahhotep I, królowa Kemet, bohaterka i wojowniczka, bez której Starożytny Egipt jaki znamy dzisiaj nigdy nie mógłby zaistnieć. Dzisiaj niestety zapomniana.
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » sobota 19 cze 2021, 23:47

Kobieta w Starożytnym Egipcie

Obrazek

▸ W Starożytnym Egipcie kobieta miała takie same prawa ⚖ , wynikające z prawa ,jak mężczyzna. To, co przysługuje jej de jure (należne uprawnienia), zależało od jej klasy społecznej, a nie płci. Kobieta miała prawo zarządzać swoim majątkiem i rozporządzać nim zgodnie z wolą. Mogła kupować, sprzedawać, być partnerem w umowach prawnych, być wykonawcą testamentów , mogła poświadczać dokumenty prawne, wnieść sprawę do sądu i adoptować dzieci we własnym imieniu. Natomiast starożytna Greczynka była nadzorowana przez Kyriosa (męski strażnik) - Egiptolog Barbara Watterson
▸ Szacunek do kobiet w Egipcie jest widoczny w prawie każdym aspekcie cywilizacji, od wierzeń religijnych po obyczaje społeczne. Bogowie byli zarówno mężczyznami, jak i kobietami, a każdy z nich miał swoje równie ważne obszary wiedzy. Kobiety mogły poślubić kogo zechcą i rozwieść się z tymi, którzy już im nie pasują, mogły otrzymać pracę, którą lubią - w określonych granicach - i podróżować według własnego uznania. Wszystkie najwcześniejsze mity o kulturze podkreślają, w większym lub mniejszym stopniu, wartość kobiet.
▸ Kobiety mogły być uczonymi w Piśmie, a także kapłanami. W tekstach "Deir el-Medina" są odniesienia do „mądrych kobiet” i roli, jaką odegrały w przewidywaniu przyszłych wydarzeń i ich przyczynowości - Egiptolog Rosalie David. Interpretowały także sny i potrafiły przewidywać przyszłość. Sny uważano za portale do życia pozagrobowego, płaszczyzny, na której bogowie i umarli mogli komunikować się z żywymi. Od wykwalifikowanych tłumaczy wymagano zrozumienia symboli we śnie i ich znaczenia.
▸ HATSZEPSUT czy KLEOPATRA VII są najlepszymi przykładami kobiet - faraonów rządzącymi Egiptem . W tej roli sprawiły się znacznie lepiej od poprzedników. Za panowania Hatszepsut Egipt nie prowadził wojen , a kraj opływał w dostatek.
▸ Status kobiet zaczął spadać ⏳ w Egipcie wraz ze wzrostem chrześcijaństwa w IV wieku n.e. i jego przekonaniem, że grzech wstąpił na świat poprzez nieposłuszeństwo Ewy oraz że kobieta jest mniej wartościowa i mniej godna zaufania niż mężczyzna. Arabska inwazja w VII wieku n.e. przyniosła islam do Egiptu i skutecznie zakończyła taki rodzaj równości, jaki kobiety znały w tym kraju od prawie 3000 lat.
~ Biblioteka Aleksandryjska ~ źródło rzetelnej wiedzy
https://www.facebook.com/BibliotekaAleksandryjska/
1 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » poniedziałek 02 maja 2022, 14:23

Ahmes-Nefertari - kobieta, która stała się boginią! [STAROŻYTNY EGIPT]
14 mar 2022

https://www.youtube.com/watch?v=-m_9yJwVcQw

Kemet - Starożytny Egipt bez tajemnic

Dzisiaj przyjrzymy się życiu oraz pośmiertnemu kultowi niezwykłej egipskiej królowej - Ahmes-Nefertari.


Tajemnica pierwszej kobiety na tronie Starożytnego Egiptu.
16 lut 2021

https://www.youtube.com/watch?v=efbfyq7gi6U

Kemet - Starożytny Egipt bez tajemnic

Krótki materiał dotyczący enigmatycznej postaci Meritneith, która mogła być trzecim faraonem rządzącym Egiptem, a za razem pierwszą kobietą-faraonem.
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » niedziela 12 cze 2022, 15:45

Kleopatra nie była piękna
Data premiery: 11 cze 2022

https://www.youtube.com/watch?v=KjRiOlcWuyI

Epikurejczyk - Historia SPQR, Cesarstwa i Rzymu

Według Plutarcha była brzydsza od Oktawii, siostry Oktawiana.
0 x



Awatar użytkownika
janusz
Posty: 19105
Rejestracja: środa 14 lis 2012, 22:25
x 28
x 901
Podziękował: 33080 razy
Otrzymał podziękowanie: 24134 razy

Re: Królowe starożytnego Egiptu

Nieprzeczytany post autor: janusz » środa 07 wrz 2022, 18:01

Artefakt Kleopatry, Który Może Zmienić Całą Historię
30 sie 2022

https://www.youtube.com/watch?v=9h5dbUecABI

Kleopatra to chyba najbardziej znana kobieta starożytności. Napisano o niej dziesiątki prac naukowych i stworzono setki dzieł sztuki, nakręcono też kilka filmów. Pomimo tego wciąż pozostaje jedną z największych tajemnic historii.

Fantastyczny świat
0 x



ODPOWIEDZ