Auschwitz – końcowe podliczenie
Opublikowano: 30.03.2015 | Kategorie: Historia, Publicystyka
Początek mitu o ”holocauście”, to znaczy o 6 milionach żydów uśmierconych trującymi gazami podczas II wojny światowej w niemieckich „obozach śmierci” i spalonych w krematoriach, zaczął się, jak się zdaje, od oświadczenia radzieckiej „Państwowej Komisji Nadzwyczajnej ds. Ustalenia i Badania Zbrodni Niemiecko-Faszystowskich Najeźdźców” w maju 1945 roku. To, że to oświadczenie było świadomym kłamstwem wyjaśni się dopiero z nastaniem gorbaczowskiej „głasnosti”. Ze zdobytych w kwietniu 1945 roku przez armię radziecką archiwów niemieckich obozów koncentracyjnych, dowództwo radzieckie wtedy wiedziało, że od 1935 roku do 1945 roku, we wszystkich niemieckich obozach koncentracyjnych zmarło, Z RÓŻNYCH PRZYCZYN, 403 713 (czterysta trzy tysiące siedemset trzynastu) więźniów („włączając” 6 milionów ofiar „holocaustu”!). Oprócz dowództwa radzieckiego, o tym fakcie wiedzieli także rozliczni badacze żydowscy jako że oprócz nich do tych dokumentów nikt inny nie był dopuszczany. Ale mit o „holocauście” był na tyle korzystny dla radzieckiego dowództwa i dla żydowskich badaczy, że był on święcie trzymany w tajemnicy przez prawie 50 lat.
Zagadnieniu temu poświęcona została niewielka (115 stron) broszura angielskiego historyka Viviana Birda, o chwytliwym tytule „Auschwitz: The Final Count”, co oznacza „Auschwitz: Końcowe podliczenie”. Została opublikowana w styczniu 1999 roku, w maju 2000 roku i (pośmiertnie) w październiku 2006 roku. Poniżej tłumaczenie autorskiej przedmowy do tej broszury, w której przytoczone są główne punkty (fakty) zawarte w broszurze.
AUSCHWITZ – KOŃCOWE PODLICZENIE
Auschwitz (Oświęcim), przygnębiająco sławny obóz koncentracyjny w Polsce, stał się synonimem okresu czasu, który pamiętamy jako „holocaust”. W ciągu prawie 50 lat uczniowie całego świata uczyli się, że „Z sześciu milionów żydów, zabitych przez nazistów, cztery miliony tych niewinnych dusz zginęło w komorach gazowych Auschwitz”.
Pierwsze publiczne oświadczenie o tym, że w Auschwitz, jako minimum, zginęły cztery miliony, pojawiło się 7 maja 1945 roku. Tego dnia United Press poinformowała, że „Rosyjska (oczywiście trzeba czytać „radziecka” – tłum.) Nadzwyczajna Komisja Państwowa oficjalnie oświadczyła dzisiaj, że ponad cztery miliony obywateli państw sojuszniczych zostało zabitych (w Auschwitz)”.
Głównym źródłem tej informacji był niemiecki komendant obozu Rudolf Hoess, który zeznał o tym, że kierował mordami około czterech milionów ludzi znajdujących się w jego dyspozycji w Auschwitz.
Jego przyznanie się uzyskane za pomocą tortur mówiło: „Ja osobiście organizowałem
gazowanie dwóch milionów ludzi w okresie od czerwca/lipca 1941 roku do końca 1943 roku, kiedy byłem tam (komendantem)”.
Jednakże po 1945 roku liczby ofiar Auschwitz bez końca skakały w górę i w dół i, ostatecznie, doszły do wartości mniejszej niż 100 tysięcy. Warto jest zaznajomić się z tą „grą liczb” rozpoczynając od „największych” a kończąc na „najmniejszych”. Tak więc oto te niezwykłe, malejące liczby ofiar Auschwitz i źródła (głównie, trzeba to zauważyć, żydowskie), które je podawały.
9 000 000 – Francuski film dokumentalny z 1955 roku, zatytułowany „Night and Fog”, który włączał historyków Henri Michel i Olga Wormser-Migot. Film ten pokazany został milionom uczniów szkolnych na całym świecie.
8 000 000 – Ta liczba podana została 31 grudnia 1945 roku przez francuskie Biuro Badań Zbrodni Wojennych i przez francuski Serwis Informacyjny Zbrodni Wojennych.
7 000 000 – Liczba podawana w 1945 roku przez niejakiego Raphael Feigelson i podawana była przez francuskie Biuro Badań Zbrodni Wojennych i francuski Serwis Informacyjny Zbrodni Wojennych.
6 000 000 – Ta liczba podawana jest przez Tibere Kremer w przedmowie do książki z 1951 roku a zatytułowanej „Doktor Auschwitz”, napisanej przez Miklos Nyiszli, który twierdził, że był on żydowskim lekarzem pracującym w Auschwitz pod kierunkiem złowieszczego Josefa Mengele.
5 000 000 – 5 500 000 – Ta liczba podawana jest przez pana Bernard Czardybon podczas procesu sądowego Rudolfa Hoessa w Krakowie.
5 000 000 – Taka liczba figuruje w numerze francuskiej gazety codziennej „Le Monde” z 20 kwietnia 1978 roku. Taka sama liczba jest podana także w dniu 23 stycznia 1995 roku w niemieckiej gazecie codziennej „Die Welt”. Proszę jednakże zwrócić uwagę na to, że 1 września 1989 roku „Le Monde” obniżył tę liczbę do 1.422.000 (patrz poniżej).
4 500 000 – W 1945 roku tę liczbę przytacza Henryk Mandelbaum na powyżej wzmiankowanym procesie Rudolfa Hoessa. Liczba ta podawana jest także przez Stirlinga na procesie sądowym w mieście Luneburg w 1945 roku.
4 000 000 – Jest to „najpopularniejsza” liczba, po raz pierwszy opublikowana w radzieckim dokumencie z 6 maja 1945 roku, która była oficjalnie uznana na Procesie Norymberskim Zbrodni Wojennych. Jest to także ta liczba, która została ogłoszona jako fałszywa przez pracowników muzeum Auschwitz (patrz niżej).
3 500 000 – Jest to liczba przytoczona w wydawnictwie z 1991 roku „Dictionary of the French Language” a także przez pana Claude Lanzmann w jego przedmowie do książki „Three Years in an Auschwitz Gas Chamber” autorstwa Filipa Mullera.
3 000 000 – Ta liczba jest wzięta z przyznania się Rudolfa Hoessa, komendanta Auschwitz, który na tyle ocenił ilość zabitych w Auschwitz do końca 1943 roku. Ta właśnie liczba jest przytaczana także w numerze „Heritage” z 7 czerwca 1993 roku, najszerzej spopularyzowanego tygodnika społeczności żydowskiej w południowej Kaliforni, pomimo faktu, że trzy lata wcześniej pracownicy muzeum w Auschwitz obniżyli tę liczbę do wielkości „1.100.000 minimum i 1.500.000 maksimum” (patrz poniżej).
2 500 000 – Ta liczba jest oceną przekazaną przez szeroko propagowanego „świadka holocaustu” Rudolfa Vrba, kiedy zeznawał on jako świadek na procesie sądowym, w dniu 16 lipca 1961 roku, byłego SS-mana Adolfa Eichmanna w Jerozolimie.
2 000 000 – 4 000 000 – Ta liczba przytoczona jest przez izraelskiego historyka Yehuda Bauer w jego książce „A History of the Holocaust” z 1982 roku. Jednakże w 1989 roku Bauer zdecydował, że bardziej właściwą liczbą jest 1 600 000 (patrz poniżej).
2 000 000 – 3 000 000 – Ta liczba jest podana w zeznaniu oficera SS, Perry Broad, kiedy zeznawał on jako świadek oskarżenia w powojennym procesie sądowym doktora Bruno Tesch (patrz sprawozdanie Williama Lindseya na temat tego procesu w tej broszurze).
2 000 000 – 2 500 000 – Ta liczba zaczerpnięta jest z przyznania się doktora Friedricha Entress w 1945 roku, który był lekarzem w Auschwitz w latach 1942-1943.
2 000 000 – Ta liczba przytoczona jest, jako minimum, przez trzech wybitnych historyków holocaustu, włącznie z Leonem Poliakov (1951) w książce „Harvest of Hate”; George Wellers (1973) w książce „The Yellow Star at the Time of Vichy: From Drancy to Auschwitz”; Lucy Dawidowiz (1975) w książce „The War Against the Jews”.
1 600 000 – Jest to poprawiona liczba z 1989 roku izraelskiego historyka Yehuda Bauer z jego poprzednich liczb ofiar Auschwitz z 1982 roku o wartości 2 000 000 – 4 000 000. Bauer opublikował tę liczbę w gazecie „The Jerusalem Post” z 22 września 1989 roku. Bauer podsumował ogólne sprzeczności tych liczb mówiąc: „Dużo większe liczby (ofiar, które zginęły w obozach koncentracyjnych) były już dawno obalone ale ta informacja nie stała się jeszcze dostępna dla ogółu społeczeństwa”.
1 500 000 – W 1995 roku ta liczba zmarłych w Auschwitz stała się „oficjalną” i ogłoszoną przez polskiego prezydenta Lecha Wałęsę. Liczba ta została umieszczona na pomniku w obozie Auschwitz-Birkenau „zamieniając” w ten sposób poprzednią liczbę o wielkości 4.000.000, która była oficjalnie obalona (i usunięta z pomnika) w 1990 roku.
1 471 595 – Ta liczba podawana jest w 1983 roku przez historyka George’a Wellersa, który (jak wskazywano powyżej) w 1973 roku zapewniał, że zginęły 2.000.000. W swoich najnowszych obliczeniach Wellers zdecydował, że w liczbie 1 471 595 zmarłych w Auschwitz jest 1 352 980 zmarłych żydów.
1 433 000 – Ta liczba pojawia się 1 września 1989 roku we francuskiej gazecie codziennej „Le Monde”, która wcześniej bo 20 kwietnia 1978 roku, podawała liczbę 4 000 000.
1 250 000 – Ta liczba podawana jest przez historyka Raula Hilberga w jego książce zatytułowanej „The Anatomy of the Auschwitz Death Camp” i przez kuratora muzeum Auschwitz, doktora Franciszka Pipera, w jednym z rozdziałów książki autorstwa Gutman-Berenbaum. Doktor Piper akurat w 1990 roku brał udział w obaleniu liczby 4 000 000 i zatwierdzeniu liczby 1 500 000 w 1995 roku, w oficjalnych oświadczeniach muzeum Auschwitz.
1 100 000 – 1 500 000 – Dnia 8 września pan Walter Reich, były dyrektor muzeum holocaustu w Waszyngtonie, przyznał w gazecie „The Washington Post”, że liczba 4 000 000 jest w istocie fałszywa. Reich potwierdził, że liczba na poziomie 1 100 000 – 1 500 000 jest właściwa i że większość ofiar to byli żydzi.
1 000 000 – W swojej książce z 1989 roku, zatytułowanej „Auschwitz: Technique and Operation of the Gas Chambers”, Jean-Claude Pressac stał się pierwszym historykiem holocaustu (w ostatnich czasach), który obniżył liczbę ofiar w Auschwitz do wielkości 1 000 000, o 3 000 000 mniej od liczby 4 000 000, która głoszona była wszędzie od końca II wojny światowej. Trzeba też zauważyć, że już w 1953 roku liczba ofiar w Auschwitz przytoczona przez Geralda Reitlingera była niższa od 1 000 000. Wnioski Pressaca są szczególnie interesujące ponieważ jego książka była napisana na zamówienie „Beate Klarsfeld Foundation” w celu obalenia twierdzeń, tak zwanych, „negacjonistów holocaustu” właśnie dlatego, że w licznych przypadkach poddawali oni w wątpliwość liczby ofiar Auschwitz podawane przez historyków sądowych i przez „autorytety” holocaustu.
900 000 – 3 sierpnia 1990 roku nowojorska gazeta żydowska „Aufbau”, obniżyła liczbę ofiar Auschwitz do 900 000.
800 000 – 900 000 – Ta liczba podana przez Geralda Reitlingera w jego książce „The Final Solution”, jest dużo bliższa rzeczywistości niż liczne kolejne oświadczenia i charakterystyczna tym, że pomniejsza liczbę ofiar w Auschwitz z szeroko wykorzystywanej liczby 4 000 000, w chwili wydania tej książki.
775 000 – 800 000 – Jest to skorygowana liczba Jean-Claude Pressac’a, wykorzystywana przez niego w jego książce z 1993 roku „The Crematoria of Auschwitz: The Mass Murder’s Machinery” i obniżająca jego liczbę ofiar z 1989 roku z 1.000.000. Tym razem Pressac oświadczył, że wśród tych ofiar 630 000 to są „zagazowani żydzi”.
630 000 – 710 000 – Rok później (1994 rok) liczby Pressaca były jeszcze bardziej obniżone w niemieckim przekładzie jego badania holocaustu w języku francuskim z 1993 roku. Ta liczba znowu znacznie jest mniejsza od liczby z 1989 roku (patrz wyżej).
73 137 – Ta liczba, szokująca swoim spadkiem z 4 000 000, była zamieszczona w sprawozdaniu z 3 marca 1991 roku w gazecie „The New York Times”. Bazowała ona na dokumentach niemieckich obozów koncentracyjnych czasów wojny. Ta liczba obejmuje 38 031 żydów.
CO SIĘ STAŁO Z 6 000 000?!
Dokumenty na podstawie których zostały uzyskane te liczby to są pełne, oficjalne dokumenty systemu niemieckich obozów koncentracyjnych czasu wojny. Były one przejęte przez armię radziecką w obozie koncentracyjnym Oranienburg (niedaleko Berlina) w kwietniu 1945 roku. Do czasów „głasnosti” dostęp do tych dokumentów, według źródeł rosyjskich, zapewniony mieli tylko żydowscy badacze z przyczyn, które wkrótce staną się oczywiste.
PEŁNA SPRAWOZDAWCZOŚĆ RACHUNKOWA
Te dokumenty, kompletne i których autentyczności nikt nie podważa, potwierdzają, że ogólna liczba wszystkich osób, które straciły życie w całym systemie niemieckich obozów więziennych, od jego powstania w 1935 roku aż do jego zniszczenia na przełomie lat 1944/1945, wyniosła 403 713.
POWTARZAM: ogólna ilość 403 713 ludzi wszystkich ras i wyznań była oficjalnie zarejestrowana jako zmarli (z różnych przyczyn: tyfusu, starości, różyczki, itd., a także egzekucji) w całym systemie niemieckich obozów więziennych w przeciągu 10 lat. Z tych 403 713 ludzi 73 137 ludzi zmarło w Auschwitz, włącznie z 38 031 żydami.
Same dokumenty przedstawiają sobą zachwycający przykład „niemieckiej pedantyczności” ale i jednocześnie obalają twierdzenia, że obozy koncentracyjne były fabrykami śmierci.
Co miesiąc, bez wyjątku, komendanci każdego obozu i każdego obozu-satelity, byli zobowiązanie do przesłania dokładnego sprawozdania rachunkowego o swoich więźniach, do komendanta (wszystkich – przyp. tłum.) obozów, generała Richarda Glucksa, który rezydował w obozie Oranienburg.
Według tych dokumentów, bardzo łatwo jest określić ilość więźniów w każdym obozie, każdego dnia, skąd zostali przywiezieni, ich płeć i przewinienia. Śmiertelność także była wykazywana w tych comiesięcznych sprawozdaniach.
Wszystkim więźniom obozów przypisywano numery po ich przybyciu do obozu i byli oni rejestrowani. Ten przepis był egzekwowany bardzo surowo ponieważ racje żywnościowe i odzież dla więźniów wydawano na podstawie dokładnych danych liczbowych.
W sprawozdaniach zamieszczano także listy więźniów, którzy dostali się do obozu w ciągu 30 poprzedzających dni zarówno jak i tych którzy ubyli w przypadku upływu terminu odbywania kary albo tych przewiezionych do innego obozu systemu.
Pomijając dane dotyczące innych obozów liczby dla dość dużego kompleksu Auschwitz odzwierciedlają ilość zmarłych więźniów, kim oni byli i przyczynę ich śmierci, egzekucję albo przyczynę naturalną.
Autorstwo: Vivian Bird
Tłumaczenie: RX
Źródło oryginalne: russia-talk.com
Źródło polskie: Wolna Polska
http://wolnemedia.net/historia/auschwit ... dliczenie/Pozdrawiam - Thotal
:
)
Piec od środka
