W sprawie „Transaero, Inc. v. La Fuerza Aerea Boliviana”, 30 F 3d 148,
151 (D.C.
Cir. 1994) Sad Apelacyjny dla Okregu Dystrykt Kolumbia staral sie
ustalic, czy Boliwijskie
Sily Powietrzne „kwalifikowaly sie jako «panstwo obce» czy tez jako
«agenda panstwa
obcego lub podmiot, poprzez który dziala panstwo obce» dla potrzeb
przepisu 28 U.S.C.
Zjednoczonych, niezaleznie od tego, czy majatek ten jest lub byl
zaangazowany w czyn, który stanowi podstawe
roszczenia”, jesli wyrok dotyczy roszczenia, w zwiazku z którym takiej
agendzie lub takiemu podmiotowi nie
przysluguje immunitet na mocy §1605(a)(2), (3), (5) lub (7), albo
1605(b)”)
11
Zwrot „który jest organem obcego panstwa lub jego ustrojowa czescia
skladowa” moze miec dwa
rózne znaczenia: (1) „który jest organem obcego panstwa lub jego
ustrojowa czescia skladowa” lub (2) „który
jest organem obcego panstwa lub organem jego ustrojowej czesci
skladowej”. Sprawozdanie Izby w sprawie
projektu, który stal sie FSIA, wydaje sie wyjasniac, ze wlasciwa jest
ta druga interpretacja – zob. H.R. Rep. nr
94-1487, str. 15 (1976), przedruk w 1976 USCCAN 6604, 6614 („Drugie
kryterium [wynikajace z 28 USC
§1603(b)] wymaga, aby podmiot ten byl organem obcego panstwa (lub jego
ustrojowej czesci skladowej)”.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -22-
§1608, który zawiera postanowienia FSIA dotyczace doreczen – por. 28
U.S.C. §1608(a)
(doreczenie „panstwu obcemu lub jego ustrojowej czesci skladowej”) z 28
U.S.C. §1608(b)
(doreczenie „agendzie panstwa obcego lub podmiotowi, poprzez który
dziala panstwo obce”).
Zob. takze 28 USC §1603(a) (który przewiduje, ze „z wyjatkiem uzycia
tego terminu w
par. 1608”, termin „panstwo obce” obejmuje jego „agendy lub podmioty,
poprzez które
dziala”). Rozstrzygajac w sprawie „Transaero” Sad badal tlo i historie
legislacyjna FSIA i
doszedl do wniosku, ze status podmiotu obcego jako „osoby prawnej
odrebnej” wzgledem
panstwa obcego zalezy od tego, „czy podstawowe funkcje takiego podmiotu
zagranicznego
sa zasadniczo administracyjne czy handlowe” – tamze, str. 151. Stosujac
te konstrukcje
prawna Sad Apelacyjny w sprawie „Transaero” ustalil, ze zgodnie z FSIA
„sily zbrojne sa co
do zasady tak scisle powiazane ze struktura panstwa, ze musza we
wszystkich przypadkach
byc uznawane za «samo panstwo obce» a nie za odrebna «agende panstwa
lub podmiot, przez
który panstwo dziala»” – tamze, str. 153.
Sad Piatego Okregu przyjal sformulowane w sprawie „Transaero” podejscie
oparte na
„podstawowych funkcjach” w innej sprawie dotyczacej postanowien FSIA o
doreczaniu pism
procesowych, stwierdzajac, ze „to, czy podmiot jest «odrebna osoba
prawna» zalezy od
charakteru jego «podstawowych funkcji» – rzadowych w odróznieniu od
handlowych – oraz
od tego, czy podmiot ten traktowany jest jako osobny podmiot prawny w
swietle prawa tego
panstwa obcego” – zob. „Magness v. Federacja Rosyjska”, 247 F 3d 609,
613 n 7 (5th Cir.
2001)12.
12
Ponadto Sad dla Dystryktu Kolumbia potwierdzil ostatnio wyrok w
sprawie „Transaero” w sprawie
„TMR Energy Ltd. v. State Prop Fund of Ukraine, 411 F 3d 296, 300 (DC
Cir 2005) („W sprawie «Transaero»
sad tutejszy uznal, ze dla celów ustalenia odpowiedniej metody doreczen
w ramach FSIA, podmiot, który
stanowi «integralna czesc struktury ustrojowej obcego panstwa» winien
byc traktowany tak jak samo panstwo
obce, zas podmiot, którego struktura i podstawowe funkcje sa handlowe
winien byc traktowany jako «agenda
panstwa obcego lub podmiot, poprzez który panstwo to dziala»”).
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -23-
Choc ani sprawa „Transaero” ani sprawa „Magness” nie dotycza
bezposrednio
pytania o mozliwosc pozwania domniemanej „agendy panstwa obcego lub
podmiotu, poprzez
który panstwo to dziala” w mysl 28 USC §1605(a)(3), to niemniej jednak
traktujemy sprawe
„Transaero” jako wskazówke, poniewaz przed powolaniem sie na
„ulatwienie wymierzania
sprawiedliwosc” jako „ostateczny powód”, dla którego sad preferowal
swoje podejscie oparte
na „funkcjach podstawowych”13, sad w sprawie „Transaero” analizowal
szersze uzycie przez
Kongres wyrazenia „agenda panstwa obcego lub podmiot, poprzez który
panstwo to dziala”
w swietle „rozleglego tla wynikajacego z prawa federalnego i
miedzynarodowego”, lacznie
z (1) powstaniem „zawezajacej” teorii immunitetu suwerennego panstwa,
która stanowi
rozróznienie pomiedzy czynnosciami publicznymi a handlowymi panstw
obcych, (2)
postanowieniami dotyczacymi wlasciwosci miejscowej zawartymi w 28 USC
§1391, które
pozwalaja stronom na wnoszenie powództwa przeciwko „agendzie lub
podmiotowi, poprzez
który panstwo dziala” w kazdym rejonie sadowym, w którym taka agenda
panstwa lub
podmiot, poprzez który panstwo to dziala, ma prawo do prowadzenia
dzialalnosci
gospodarczej lub prowadzi dzialalnosc gospodarcza”, oraz (3) zapisami
uzywanymi przy
nadawaniu statutu spólkom panstwowym, zarówno w Stanach Zjednoczonych
jak i za granica
– zob. „Transaero”, 30 F 3d, str. 151-15214.
13 „Ulatwienie wymierzania sprawiedliwosci”, które w sprawie
„Transaero” Sad podal jako ostateczne
uzasadnienie swojej decyzji, mialo zastosowanie w szczególnosci w
kontekscie doreczen pism procesowych,
gdzie skomplikowane dochodzenie „mogloby sprowadzac sprawy na boczny
tor zamiast zapewniac ich
niezwloczne i prawidlowe rozpoczecie” – zob. „Transaero”, 30 F 3d, str.
152.
14 Sedzia, zasiadajacy wraz z nami w skladzie sedziowskim, który
zglosil zdanie odrebne, twierdzi, ze
rozstrzygniecie oparte na „podstawowych funkcjach” jest „wyrwane z
szerszego kontekstu prawnego” – zob.
Zgloszenie zdania odrebnego, str. [4] – i „stanowi próbe uchylenia”
wyraznego zapisu FSIA „na podstawie
ogólnego wniosku niepopartego zadnymi dowodami co do «rozleglego tla
wynikajacego z prawa federalnego i
miedzynarodowego», w ramach którego uchwalono FSIA” – zob. zdanie
odrebne, str. [6] (cytat za „Transaero”
30 F 3d, str. 151).
Bynajmniej nie opierajac sie jedynie na „ogólnym wniosku niepopartym
zadnymi dowodami” co do
tla, w ramach którego uchwalono FSIA, Sad w sprawie „Transaero”
ustalil, ze bezspornym celem FSIA byla
kodyfikacja „«zawezajacej» teorii immunitetu suwerennego panstwa, w
ramach której «immunitet ograniczony
jest do powództw dotyczacych aktów publicznych suwerennych panstw
obcych i nie obejmuje dzialan
suwerennych panstw obcych o scisle gospodarczym charakterze»” – zob.
„Transaero” 30 F 3d, str. 151 (z
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -24-
Zreszta Sad tego Okregu juz raz oparl sie na rozumowaniu sformulowanym
w sprawie
„Transaero” (i rozumowaniu Sadu Rejonowego w tej sprawie) poza
kontekstem postanowien
FSIA dotyczacych doreczania pism procesowych – zob. „Compagnie Noga
D’Importation et
D’Exportation S.A. v. Federacja Rosyjska, 361 F 3d 676, 688 (2nd Cir
2004). W sprawie
„Compagnie Noga”, która dotyczyla potwierdzenia i wykonania orzeczen
arbitrazowych na
podstawie Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczen
arbitrazowych,
sporzadzonej dnia 10 czerwca 1958 r., 21 UST 2517, 330 UNTS 63
(„Konwencja”), nie
stwierdzilismy istnienia zadnego istotnego rozróznienia prawnego
pomiedzy suwerennym
panstwem a jego organami ustrojowymi” – zob. „Compagnie Noga”, 361 F
3d, str. 688 i tym
samym doszlismy do wniosku, ze „Federacja Rosyjska i Rzad [Rosji] nie
sa odrebnymi
«stronami» dla celów potwierdzania i wykonywania orzeczen arbitrazowych
na podstawie”
Konwencji – tamze, str. 690. Doszlismy do tego wniosku czesciowo
opierajac sie na wyroku
przytoczeniem wyroku w sprawie” Verlinden B.V. v. Central Bank of
Nigeria”, 461 U.S. 480, 487 (1983)).
Interpretujac „rozróznienie pomiedzy panstwami obcymi a podmiotami,
przez które dzialaja” w swietle „dwóch
kategorii podmiotów, które odpowiadaja dwóm kategoriom czynnosci w
ramach zawezajacej teorii immunitetu”
– tamze, str. 152, Sad w sprawie „Transaero” mial na wzgledzie ten
jakze wazny kontekst historyczny zamiast
próbowac wydobyc znaczenie z zasad przewidzianych w FSIA w prawnej
prózni lub dokonywac selektywnego
odczytania Sprawozdania Izby.
Sugestii sedziego, zasiadajacego wraz z nami w skladzie sedziowskim,
który zglosil zdanie odrebne, ze
mozemy zorientowac sie w „prostej historii legislacyjnej” – zob.
Zgloszenie zdania odrebnego, str. [9] – która
ostatecznie rozstrzygnie kwestie tego, jak interpretowac wyrazenie
„agenda lub podmiot, przez który dziala
panstwo”, zaprzecza uznanie przez inne sady tego, ze Sprawozdanie Izby
jest mylace i wewnetrznie sprzeczne –
zob. np. „Segni v. Commercial Office of Spain”, 650 F. Supp 1040, 1041
(Nd Ill 1988) („Sformulowania
zawarte w FSIA nie daja wyraznego rozróznienia pomiedzy «panstwem lub
ustrojowa czescia skladowa
panstwa obcego« a «agenda obcego panstwa lub podmiotem, poprzez który
panstwo to dziala». FSIA definiuje
jedynie to drugie wyrazenie, a definicja ta nie jest szczególnie jasna,
gdyz sugeruje, ze kazda «ustrojowa czesc
skladowa panstwa« jest jednoczesnie «agenda tego panstwa lub podmiotem,
poprzez który panstwo to dziala»,
co byloby sprzeczne z [pozostalymi postanowieniami Ustawy]”) oraz fakt,
ze sedzia zglaszajacy zdanie odrebne
sam przyznal, ze „zarówno «agendy jak i podmioty, poprzez który panstwo
dziala» i «ustrojowe czesci
skladowe panstwa« sa szeroko zdefiniowane w FSIA i Sprawozdaniu Izby” –
zob. Zgloszenie zdania
odrebnego, str. [3]. W rzeczy samej, wlasnie ze wzgledu na to, ze w
sprawie „Transaero” Sad doszedl do
wniosku, ze „same zapisy [ustawy] sa niejasne” i ze „Sprawozdanie
[Izby] zawiera wewnetrzne sprzecznosci”,
Sad zajal sie „rozleglym tlem wynikajacym z prawa federalnego i
miedzynarodowego”, aby „ubarwic i
uzupelnic ustawowe zasady” – zob. „Transaero”, 30 F 3d, str. 151-152.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -25-
w sprawie „Transaero” jako autorytatywnym sformulowaniu „zasad
federalnego prawa
precedensowego”15 – tamze, str. 688.
Przy przynajmniej jednej okazji Sad dla Okregu Dystrykt Kolumbia
zastosowal
zasade „podstawowych funkcji” sformulowana w sprawie „Transaero” dla
ustalenia, czy
ministerstwo moze byc pozywane w sadach amerykanskich na mocy 28 USC
§1605 –
zob. „Roeder v. Islamic Republic of Iran”, 333 F 3d 228 (DC Cir. 2003).
Choc w sprawie
„Roeder” sad rozwazal, czy iranskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych
moze zostac
pozwane w charakterze „czlonka wladz rzadowych, pracownika lub agenta”
zagranicznego
panstwa zgodnie z 28 USC §1605(a)(7) (wytluszczenie wlasne) i nie
rozpatrywal znaczenia
„agendy lub podmiotu, poprzez który dziala panstwo”, jak zdefiniowano w
28 USC
§1605(b), to niemniej jednak powolal sie na sprawe „Transaero”,
dochodzac do wniosku, ze
„Ministerstwo Spraw Zagranicznych [Iranu] trzeba traktowac jako samo
panstwo Iran a nie
jako jego agenta” – zob. „Roeder”, 333 F 3d str. 23416.
15
W „Compagnie Noga” odnotowalismy takze istnienie pewnych analogii
pomiedzy immunitetem
suwerennego panstwa wynikajacym z FSIA a dobrze ustalonymi zasadami
immunitetu wynikajacego z
Jedenastej Poprawki
[W sprawie „Transaero”] Stany Zjednoczone stanely na stanowisku, ze
jesli „wyrok
bylby zasadniczo wyrokiem wydanym przeciwko panstwu, a majatku danego
podmiotu
nie mozna wyodrebnic z majatku panstwa, wówczas podmiot ten nie jest
osoba prawna
odrebna od panstwa, nawet jesli w ujeciu formalistycznym podmiot ten
moze zawierac
umowy w swoim wlasnym imieniu, pozywac i byc pozywanym w swoim wlasnym
imieniu”. Zasada prawna wyrazona w pismie amicus curiae zlozonym [przez
Stany
Zjednoczone] w sprawie „Transaero” jest ta sama zasada prawna, która
przyjal Sad
Najwyzszy rozstrzygajac to, czy agendzie panstwa lub podmiotowi, przez
który
panstwo dziala, przysluguje immunitet na podstawie Jedenastej Poprawki
„Compagnie Noga”, 361 F 3d, str. 688 (przywolanie Pisma amicus curiae
zlozonego przez Stany Zjednoczone,
str. 17 – zob. „Transaero” (Nr 92-7222), przytoczone w sprawie „Garb”
207 F Supp 2d, str. 37).
Pragniemy zauwazyc, ze w niniejszym postepowaniu odwolawczym Stany
Zjednoczone „nadal
podtrzymuja stanowisko wyrazone w pismie amicus curiae zlozonym w
sprawie „Transaero” – zob. Dodatkowe
pismo Stanów Zjednoczonych, str. 10.
16
Zgodnie z niedawnym orzeczeniem wydanym przez Sad Rejonowy dla
Dystryktu Kolumbia,
orzeczenie w sprawie „Roeder” „wskazuje na to, ze kategoryczne
podejscie do analizy zawartego w §1603
rozróznienia pomiedzy panstwem obcym a „agenda panstwa obcego lub
podmiotem, poprzez który panstwo to
dziala” ma zastosowania takze do innych kontekstów w ramach FSIA oprócz
odnosnego postanowienia
dotyczacego doreczania pism procesowych, którego dotyczyla sprawa
«Transaero»” – zob. wyrok w sprawie
„Dammarell v. Islamic Republic of Iran” („Dammarell I”), 281 F Supp 2d
105, 200-201 (DDC 2003), uchylony
na innych podstawach, „Dammarell v. Islamic Republic of Iran”
(„Dammarell IV”), ___ F Supp 2d ___, 2005
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -26-
Poniewaz przekonuje nas analiza zródel legislacyjnych i zródel prawa
miedzynarodowego dokonana w sprawie „Transaero”17 i poniewaz sad
tutejszy i inne sady
stosowaly juz rozumowanie opisane w sprawie „Transaero” w analogicznych
kontekstach,
odniesiemy „Transaero” do stanu faktycznego istniejacego w niniejszej
sprawie i zbadamy,
„czy podstawowe funkcje” Ministerstwa Skarbu Panstwa R.P. „sa
zasadniczo rzadowe czy
tez handlowe” – zob. „Transaero”, 30 F 3d, str. 151.
a. Ministerstwo Skarbu Panstwa R.P. nie jest agenda ani podmiotem,
poprzez który panstwo dziala
Stosujac zasade sformulowana w sprawie „Transaero” do okolicznosci
niniejszej
sprawy, Sad Rejonowy doszedl do wniosku, ze „Ministerstwo Skarbu
Panstwa R.P. wydaje
sie byc integralna czescia ustroju politycznego Polski i jego
podstawowa funkcja –
WL 3418304, str. 5 (DDC 14 grudnia 2005 r.) („Sad tutejszy doszedl
poprzednio do wniosku, ze [iranskie]
MOIS nie jest objete ustawowa definicja «agendy lub podmiotu, poprzez
który panstwo dziala» – zob.
Dammarell I, 281 F Supp 2d 105, str. 200-202 i niniejszym potwierdza
ten wniosek – zob. takze „Roeder v.
Islamic Republic of Iran”, 333 F 3d 228, 234 (DC Cir. 2003)
(Ministerstwo Spraw Zagranicznych Iranu «trzeba
traktowac jako samo panstwo Iran a nie jako jego agenta»)”).
17
Sedzia, zasiadajacy wraz z nami w skladzie sedziowskim, który zglosil
zdanie odrebne, twierdzi, ze
dychotomia pomiedzy dzialalnoscia handlowa a rzadowa, o której mowa w
sprawie „Transaero” jest
„nieodpowiednia … w szczególnosci dla potrzeb 28 USC §1605(a)(3),
który dotyczy aktów wladczych
wywlaszczania nieruchomosci z naruszeniem prawa miedzynarodowego” –
zob. Zgloszenie zdania odrebnego,
str. [8]. W zakresie, w jakim 28 USC §1605(a)(3) okresla warunki, na
których „zagraniczne panstwo” moze
ponosic odpowiedzialnosc za wywlaszczenie, to rzeczywiscie nie
wszystkie „czyny z natury wladcze lub
publiczne” – zob. „Transaero” 30 F 3d, str. 151-152 – sa objete
immunitetem chroniacym przed powództwem.
Niemniej jednak, sam fakt, ze panstwa obce moga w pewnych
okolicznosciach ponosic odpowiedzialnosc nie
podwaza wagi wniosku, do którego doszedl sad w sprawie „Transaero”, a
mianowicie, ze poprzez FSIA
Kongres rozróznil pomiedzy czynami podejmowanymi przez podmioty o
charakterze rzadowym a czynami
podejmowanymi w charakterze handlowym – Por. Zgloszenie zdania
odrebnego, str. [5] („Wydaje sie, ze
przyjmujac brzmienie [zawarty w §1605(a)(3)] Kongres odrzucil jasne i
kategoryczne rozróznienie pomiedzy
prywatnoprawnym a publicznoprawnym dzialaniem suwerennego panstwa”). I
rzeczywiscie §1605(a)(3)
okresla, ze choc „panstwa obce” nie sa objete immunitetem wzgledem
powództw opartych na wyjatku dla
„wywlaszczen”, gdy majatek ten „znajduje sie w Stanach Zjednoczonych”,
to warunek graniczny dla wniesienia
powództwa przeciwko „agendom panstwa lub podmiotom, poprzez który
panstwo to dziala” jest znacznie
slabszy. FSIA wymaga bowiem jedynie, aby majatek taki „byl wlasnoscia
lub byl eksploatowany” przez taka
agende lub podmiot, poprzez który panstwo dziala i aby taka agenda lub
podmiot „byly zaangazowane w
dzialalnosc handlowa na terenie Stanów Zjednoczonych” 28 USC
§1605(a)(3). Mozemy wiec zasadnie
wnioskowac, ze gdyby Kongres rozumial termin „agenda panstwa obcego lub
podmiot, poprzez który panstwo
to dziala” jako odnoszacy sie do podmiotów, które sa nieodlaczne
wzgledem samego „panstwa obcego”,
wówczas nie nakladalby osobnych wymogów dowodowych, które powodowie
musza spelnic, aby wniesc
powództwo na podstawie wyjatku dla „wywlaszczen” zgodnie z
postanowieniami §1605(a)(3).
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -27-
posiadanie i zarzadzanie majatkiem polskiego panstwa – jest bez
watpienia funkcja rzadowa
– zob. „Garb”, 207 F Supp 2d, str. 35. Tutejszy sad podziela te opinie.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej uchwalona w 1997 roku przewiduje
istnienie
Rady Ministrów, która „prowadzi polityke wewnetrzna i zagraniczna
Rzeczypospolitej
Polskiej” – zob. „The Polish Constituion Text and Introduction” [Polska
Konstytucja, Tekst i
wstep] (pod red. R van der Wolfa, 2000) (tlumaczenie art. 146 polskiej
Konstytucji) („Polska
Konstytucja”). Jedno z ostatnich opracowan na temat rzadu w Polsce
opisuje dzialanie
ministrów i ministerstw tego kraju w sposób nastepujacy:
Ministrowie sa indywidualnie odpowiedzialni wzgledem Sejmu za
zadania swojego resortu i moga otrzymac votum nieufnosci. Ministrowi
moga,
ale nie musza byc czlonkami parlamentu (jak to jest w Wielkiej
Brytanii), ale
jesli sa czlonkami parlamentu, to nie musza rezygnowac ze swoich
mandatów
(jak to ma miejsce we Francji). W prowadzeniu ministerstwa pomagaja im
sekretarze i podsekretarze stanu, którzy sa powolywani przez Prezesa
Rady
Ministrów na wniosek ministrów i których liczba moze byc rózna w
zaleznosci od ministerstwa. Od 1996 roku dziela sie oni na osoby
zajmujace
stanowiska z nominacji politycznej – ci tworza gabinet polityczny i
skladaja
rezygnacje wraz z ministrami – i na osoby zajmujace stanowiska z
nominacji
administracyjnej, które pozostaja na stanowiskach i od których oczekuje
sie,
ze beda postepowac jak urzednicy sluzby cywilnej. Standaryzacja
struktur
administracyjnych nastapila w ramach reformy z 1999 r. i wszystkie
ministerstwa maja w tej chwili gabinet polityczny ministra wraz z
dziesiecioma identycznymi jednostkami organizacyjnymi. Ministerstwa
moga
wydawac zarzadzenia, ale w odróznieniu od rozporzadzen Rady Ministrów,
sa
one wiazace jedynie wewnetrznie, w ramach ich wlasnych ministerstw.
George Sanford „Democratic Goverment in Poland. Constitutional Politics
Since 1989”
[Rzad demokratyczny w Polsce. Sytuacja ustrojowa w swietle konstytucji
po 1989 roku],
str. 164 (2002)18.
18
Choc ani polska Konstytucja ani praca Dr. Sanforda (który wyklada
nauki polityczne na
Uniwersytecie w Bristolu) nie zostaly wlaczone do akt niniejszej
sprawy, to oba te dokumenty moga byc
przedmiotem uwzglednienia przez sedziów „na dowolnym etapie
postepowania” Fed R Evid 201(f). Zgodnie z
Federalnymi Przepisem dotyczacym Materialu Dowodowego 201(b)(2) „fakt
uwzgledniony przez sedziów musi
byc bezsporny w granicach rozsadku w tym sensie, ze musi latwo poddawac
sie rzetelnemu ustaleniu poprzez
odwolanie sie do zródel, których prawdziwosci nie mozna zasadnie
kwestionowac”. Juz wczesniej stosowalismy
uwzglednienie przez sedziów „autorytatywnych tekstów”, takich jak
ksiazka opisujaca „historie Lincoln Center”
– zob. „Hotel Employees and Rest Employees Union, Local 100 v. City of
NY Dep’t of Parks and Recr.”, 311 F
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -28-
Posród funkcji Rady Ministrów wymienionych w polskiej Konstytucji jest
ochrona
interesów Skarbu Panstwa – Polska Konstytucja, str. 46 (tlumaczenie
art. 146 Polskiej
Konstytucji). Pozwani zlozyli w Sadzie Rejonowym tlumaczenie art. 3
ust. 2 ustawy z dnia
8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnien przyslugujacych
Skarbowi Panstwa,
który stanowi, ze „jesli z odrebnych przepisów nie wynika, jakiej
panstwowej osobie prawnej
przysluguja prawa majatkowe do skladnika mienia panstwowego, prawa te
przysluguja
Skarbowi Panstwa reprezentowanemu przez ministra wlasciwego do spraw
Skarbu Panstwa”
J.A., str. 235. Ponadto pozwani zlozyli oswiadczenie Leslawa
Kostórkiewicza, bylego
wykladowcy prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i bylego
Dyrektora
Biura Prawnego polskiego Senatu – zob. Oswiadczenie Kostórkiewicza nr
2, J.A., str. 225. W
oswiadczeniu tym zawarto stwierdzenie nastepujacej tresci.
Ministerstwo jest czescia rzadu centralnego w Polsce i istnieje po to,
aby
dzialac w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo ustawowo
zarzadza
mieniem, w tym gruntami, w imieniu Panstwa Polskiego. Nie posiada
majatku
odrebnie od Panstwa Polskiego. Ministerstwo reprezentuje takze Panstwo
Polskie w zwiazku z roszczeniami majatkowymi zglaszanymi przeciwko
Panstwu.
Oswiadczenie Kostórkiewicza nr 16, J.A., str. 230.
Po zbadaniu tego materialu dowodowego i pelnych akt nam przedstawionych
nie
stwierdzamy zadnego bledu w ustaleniu dokonanym przez Sad Rejonowy co
do tego, ze
Ministerstwo Skarbu Panstwa Rzeczypospolitej Polskiej „jest integralna
czescia ustroju
politycznego Polski” oraz , ze „podstawowa funkcja” Ministerstwa „jest
bez watpienia
funkcja rzadowa” a nie handlowa – zob. „Garb”, 207 F Supp 2d, str.
3519.
3d 534, 540 n 1 (2nd Cir 2002) (z przywolaniem sprawy „Flood v. Kuhn”,
407 US 258, 260-262 (1972) (z
uwzglednieniem przez sedziów szeregu autorytatywnych ksiazek na temat
baseballu)).
19
W rzeczy samej moze byc tak, ze poza resortami rzadowymi
odpowiedzialnymi za obrone narodowa
i porzadek publiczny, zaden inny resort rzadowy nie jest równie istotny
dla codziennego funkcjonowania i
dlugoterminowego przetrwania rzadu jak jego resort skarbu. Zob. ogólnie
„The Federalist” nr 30, str. 188
(Alexander Hamilton) (pod red. Clintona Rosstera, 1961) („Pieniadze
uwaza sie za pierwszoplanowa zasade
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -29-
W apelacji powodowie twierdza, ze „wniosek Sadu Rejonowego jest w
sposób
oczywisty niezgodny z historia legislacyjna FSIA”, powolujac sie
zasadniczo na dwa ustepy
ze Sprawozdania Izby – Apelacja, str. 55-56. Nie przekonuje nas sposób
odczytania
Sprawozdania przez powodów.
Po pierwsze w Sprawozdaniu Izby wyjasniono, ze wymóg, aby „agenda lub
podmiot,
poprzez który panstwo dziala” byly „odrebna osoba prawna, ma na celu
wlaczenie spólek
prawa handlowego, stowarzyszen, fundacji i innych podmiotów, które
wedlug prawa obcego
panstwa, w którym zostaly utworzone, moga pozywac i byc pozywane w
swoim wlasnym
imieniu, moga podejmowac zobowiazania w swoim wlasnym imieniu i
posiadac majatek w
swoim wlasnym imieniu” – zob. H.R. Rep. Nr 94-1487, str. 15, przedruk w
1976 USCCAN,
str. 6614. Powodowie argumentuja, ze Ministerstwo Skarbu Panstwa
dokladnie odpowiada
tej definicji, poniewaz, jak przyznaje mec. Kostórkiewicz w swoim
oswiadczeniu,
„Ministerstwo nie podlega immunitetowi chroniacemu przed pozwaniem w
Polsce” – zob.
Oswiadczenie Kostórkiewicza nr 4, J.A., str. 226.
W sprawie „Transaero” Sad slusznie przestrzegal przed odczytywaniem
tego ustepu
Sprawozdania w sposób sugerowany przez powodów. Poniewaz „kazdy naród
moze uznac za
wygodne (tak jak uznaje nasz naród) nadanie zdolnosci do zaciagania
zobowiazan,
pozywania i bycia pozywanym podmiotom, które przy kazdej rozsadnej
ocenie musza byc
zakwalifikowane jako czesc samego panstwa”, zas przypisanie decydujacej
wagi takim
uprawnieniom powodowaloby rozszerzenie definicji „agend i podmiotów,
poprzez które
spoleczenstwa jako ta, która podtrzymuje jego zycie i ruch oraz
umozliwia mu wykonywanie jego
najwazniejszych funkcji. Tak wiec pelna zdolnosc do zapewniania stalego
i wystarczajacego przyplywu
dochodów w zakresie, w jakim pozwalaja na to zasoby danej spolecznosci,
mozna uznac za niezbedny skladnik
w kazdej konstytucji”). Tak wiec nic dziwnego, ze w historii naszej
wlasnej republiki pierwszymi czterema
utworzonymi ministerstwami w ramach wladz wykonawczych byly Departament
Stanu, Departament Skarbu,
Departament Wojny i Departament Sprawiedliwosci. W Polsce, gdzie
Ministerstwo Skarbu Panstwa posiada
takze mienie w imieniu suwerennego panstwa, kluczowe znaczenie tego
elementu struktury ustrojowej jest byc
moze jeszcze wieksze.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -30-
dziala panstwo” daleko poza „publiczne podmioty gospodarcze”, które,
jak sie wydaje,
Kongres chcial objac zakresem przedmiotowym – zob. „Transaero”, 30 F
3d, str. 152.
Ponadto wbrew twierdzeniom powodów Sprawozdanie Izby wypowiada sie, w
najlepszym razie, niejednoznacznie na temat przedmiotowej kwestii.
Jesli ustep przywolany
przez powodów sugeruje, ze Ministerstwo Skarbu jest „agenda
Rzeczypospolitej Polskiej lub
i podmiotem, poprzez który dziala”, to inne stwierdzenia zawarte w
Sprawozdaniu Izby
wskazuja na kierunek przeciwny. Na przyklad ustep cytowany przez
powodów poprzedzony
jest nastepujacym stwierdzeniem:
Termin „panstwo obce” uzywany we wszystkich ustepach [FSIA poza tym,
który zostal skodyfikowany w 28 USC §1608] obejmuje nie tylko panstwo
obce ale takze ustrojowe czesci skladowe, agendy panstwa obcego i
podmioty,
poprzez które dziala panstwo obce20. Termin „ustrojowa czesc skladowa”
obejmuje wszystkie jednostki wladz panstwowych ponizej rzadu
centralnego,
lacznie z wladzami samorzadowymi.
H.R. Rep nr 94-1487, str. 15 (1976), przedruk w 1976 USCCAN str. 6613
(przypis dodany).
To sugeruje, wszystkie jednostki wladz panstwowych ponizej rzadu
centralnego
-Ministerstwo Skarbu Panstwa jest bezspornie taka jednostka – stanowia
„ustrojowe czesci
skladowe”, która to kategoria nie jest zbiezna z „agendami i
podmiotami, poprzez które
dziala panstwo”. Tym samym Sprawozdanie Izby, czytane jako calosc,
oferuje w najlepszym
razie sprzeczne wskazania co do statusu Ministerstwa21.
20
Warto powtórzyc, ze choc „panstwo obce” obejmuje wszystkie swoje
„agendy i podmioty, poprzez
które dziala” dla celów wyjatku dla „wywlaszczenia”, 28 USC §1603(a),
to nie kazdy organ panstwa obcego
stanowi „agende lub podmiot, poprzez który panstwo dziala” w rozumieniu
28 USC §1603(b). Aby spelnic
przeslanke okreslona w drugim zdaniu czwartego elementu wyjatku dla
„wywlaszczenia” powodowie musza
wykazac nie tylko to, ze Ministerstwo Skarbu Panstwa Rzeczypospolitej
Polskiej jest czescia „obcego panstwa”,
ale ze Ministerstwo ma cechy charakterystyczne „agendy lub podmiotu,
poprzez który panstwo dziala” 28 USC
§1605(a)(3).
21
Sedzia, zasiadajacy wraz z nami w skladzie sedziowskim, który zglosil
zdanie odrebne, próbuje
minimalizowac wewnetrzne niezgodnosci w tresci Sprawozdania Izby,
interpretujac wyrazenie „ustrojowa czesc
skladowa” jako odnoszace sie „nie do róznych centralnych podmiotów
panstwowych, ale raczej do róznych
geograficznych poziomów wladz panstwowych, takich jak wladze krajowe,
regionalne, wojewódzkie, stanowe
czy gminne” – zob. Zgloszenie zdania odrebnego, str. [7] przypis 4.
Taka interpretacja jest obarczona bledem z
szeregu powodów. Po pierwsze wyraznie zaprzecza istniejacemu
orzecznictwu, zgodnie z którym departamenty
lub ministerstwa rzadu centralnego kwalifikuja sie jako „ustrojowe
czesci skladowe obcego panstwa” dla
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -31-
Po drugie powodowie zwracaja nasza uwage na zawarte w Sprawozdaniu Izby
stwierdzenie, ze „jako zasada generalna, podmioty, które spelniaja
przeslanki definicji
«agendy panstwa obcego lub podmiotu, poprzez który panstwo to dziala»,
moga przyjmowac
rózne formy, w tym … departamentu lub ministerstwa, które dziala i
moze byc pozywane w
swoim wlasnym imieniu” – zob. H.R. Rep nr 94-1487, str. 15 (1976),
przedruk w 1976
USCCAN str. 6614. Ten ustep z cala pewnoscia sugeruje, ze ministerstwo
moze stanowic
„agende lub podmiot, poprzez który panstwo dziala” w rozumieniu FSIA,
ale w zadnym razie
nie oznacza, ze ministerstwo musi stanowic „agende lub podmiot, poprzez
który panstwo
dziala” w rozumieniu tej ustawy22. Powodowie nie wskazujazadnego sadu,
który uznalby, ze
potrzeb FSIA – zob. np. First Nat’l City Bank v. Banco para el Comercio
Exterior de Cuba, 462 US 611, 618
przypis 5 (1983) (podtrzymanie wniosku sadu nizszej instancji, ze dla
celów FSIA „[kubanskie] Ministerstwo
Handlu Zagranicznego nie jest rózne od Rzadu [Kubanskiego], którego
minister w tym Ministerstwie jest
czlonkiem”) (z przytoczeniem wyroku w sprawie „Banco Nacional de Cuba
v. Chase Manhattan Bank, 505 F
Supp 412, 425 (SDNY 1980)), „Magness v. Federacja Rosyjska”, 247 F 3d
609, 613 n 7 (5th Cir. 2001)
(scharakteryzowanie rosyjskiego Ministerstwa Kultury jako „ustrojowej
czesci skladowej” Rosji dla celów
postanowienia FSIA dotyczacego doreczania pism procesowych”, S & Davis
Int’l, Inc. v. Republic of Yemen,
218 F 3d 1292, 1298 (11th Cir, 2000) (scharakteryzowanie jemenskiego
Ministerstwa Dostaw i Handlu jako
„ustrojowej czesci skladowej” Jemenu), zob. takze „O’Connell Mach. Co.
v. MV Americana, 734 F.2d 115,
116-117, (2d Cir 1984) (uznanie, ze publiczny podmiot finansowy, który
koordynuje zarzadzanie
przedsiebiorstwami handlowymi wloskiego rzadu jest „ustrojowa czescia
skladowa” dla potrzeb FSIA).
Po drugie, nawet zakladajac hipotetycznie, ze rozsiane fragmenty
Zmienionego (Trzeciego) Prawa o
Stosunkach Zagranicznych Stanów Zjednoczonych („Zmienione Prawo”)
stanowi autorytatywne zródlo do
interpretacji znaczenia konkretnego wyrazenia uzytego w FSIA, to
sedzia, zasiadajacy wraz z nami w skladzie
sedziowskim, nie uwzglednia tych czesci Zmienionego Prawa, w którym
wyrazenie „ustrojowa czesc skladowa”
w oczywisty sposób nie odnosi sie wylacznie do jednostek samorzadu
terytorialnego – zob. Zmienione Prawo
§207 cmt c („odpowiedzialnosc [Panstwa na mocy prawa miedzynarodowego]
obejmuje takze dzialania lub
brak dzialan ze strony urzedników samorzadowych lub urzedników w
ustrojowych czesciach skladowych”
(wytluszczenie wlasne).
Wreszcie po trzecie, sam fakt, ze jak uzyty w FSIA „termin «ustrojowa
czesc skladowa» obejmuje
wszystkie jednostki wladz panstwowych ponizej rzadu centralnego” – zob.
H.R. Rep nr 94-1487, str. 15 (1976),
przedruk w 1976 USCCAN str. 6613 (wytluszczenie wlasne), nie oznacza,
ze jedynymi ustrojowymi czesciami
skladowymi mieszczacymi sie w definicji „panstwa obcego” zawartej w
FSIA sa jednostki samorzadu
terytorialnego. W rzeczywistosci zaakceptowanie takiej interpretacji
wymagaloby od nas przyjecia zalozenia, ze
zamiarem Kongresu bylo wlaczenie wladz samorzadowych do definicji
„panstwa obcego” przy jednoczesnym
wylaczeniu takich podmiotów jak Ministerstwo Skarbu Panstwa
Rzeczypospolitej Polskiej, które posiada i
administruje gruntami, majatkiem i finansami polskiego panstwa..
22
Choc sedzia zasiadajacy z nami w skladzie sedziowskim, zglaszajacy
zdanie odrebne, zglasza
zastrzezenie, ze nasza analiza „jest sprzeczna ze Sprawozdaniem Izby” o
tyle, ze, jego zdaniem, „wydawaloby
sie, ze wszystkie ministerstwa z definicji maja funkcje rzadowe a nie
handlowe” – zob. Zgloszenie zdania
odrebnego, str. [4-5], to nie wyrazamy takiej kategorycznej opinii. W
rzeczywistosci celem sprawdzianu wedlug
„funkcji podstawowych” jest spojrzenie poza zwykle etykiety dla
stwierdzenia, czy dany podmiot rzeczywiscie
zaangazowany jest w dzialalnosc zasadniczo rzadowa, czy tez jego
podstawowe funkcje sa handlowe.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -32-
ministerstwo kwalifikuje sie jako „agenda lub podmiot, poprzez który
panstwo dziala” w
rozumieniu FSIA, a co najmniej dwa federalne sady apelacyjne doszly do
wniosku
przeciwnego – zob. „Roeder”, 333 F 3d str. 234 (uznanie, ze w mysl
rozumowania zgodnego
ze sprawa „Transaero”, „Ministerstwo Spraw Zagranicznych trzeba
traktowac jako samo
panstwo Iran a nie jako jego agenta”), „Magness v. Federacja Rosyjska”,
247 F 3d 613 n 7
(uznanie, ze rosyjskie Ministerstwo Kultury podlega postanowieniom
§1608(a)”, które
okresla wymogi doreczania pism panstwom obcym, „zas Rosyjski Panstwowy
Fundusz
Diamentowy jest odrebnym podmiotem prawnym, podlegajacym postanowieniom
§1608(b)”,
które okresla wymogi doreczania pism agendom panstw obcych lub
podmiotom, poprzez
który panstwa te dzialaja)23. Krótko mówiac, rozumowaniu Sadu
Rejonowego nie zaprzecza
historia legislacyjna FSIA24.
Dlatego tez stwierdzamy, ze Ministerstwo Skarbu Panstwa nie jest
„agenda ani
podmiotem, poprzez który dziala” Rzeczpospolita Polska w rozumieniu
FSIA. Wobec
23
Wniosek, ze Ministerstwo Skarbu Panstwa nalezy traktowac tak samo jak
Rzeczpospolita Polska dla
celów immunitetu suwerennego panstwa obcego, poparty jest takze
analogia pomiedzy immunitetem
suwerennego panstwa obcego a immunitetem przyslugujacym na podstawie
Jedenastej Poprawi – zob. wyzej,
str. 25, przypis 15. Jak wyjasnilismy w zwiazku ze sprawa „Compagnie
Noga”, „ogólnie uznana zasada prawna
wynikajaca z Jedenastej Poprawki jest to, ze agendy polityczne i
departamenty stanu uprawnione sa do takiego
samego immunitetu suwerennego panstwa obcego jak same panstwa” 361 F
3d, str. 688 (z przytoczeniem
Pennhurst State Sch & Hosp v. Halderman, 465 US, 89, 100 (1984) oraz
„Jones v. NY State Div of Military and
Naval Affairs”, 166 F 3d 45, 49 (2nd Cir 1998)).
24
Przypisanie decydujacej wagi trzem cechom charakterystycznym podmiotu
publicznego, a
mianowicie temu, czy „moze ono pozywac i byc pozwanym w swoim wlasnym
imieniu, moga podejmowac
zobowiazania w swoim wlasnym imieniu i posiadac majatek w swoim wlasnym
imieniu” – zob. Zgloszenie
zdania odrebnego, str. [3] (z przytoczeniem wyroku w sprawie „Hyatt
Corp v. Stanton, 945 F Supp 675, 681
(SDNY 1996)) – nasz kolega dopuscilby znacznie szerszy zakres powództw
przeciwko suwerennym panstwom
niz bylo to zamiarem Kongresu przy kodyfikacji „zawezajacej teorii”
immunitetu suwerennego panstwa obcego
w ramach FSIA – zob. powyzej str. 10 i przypisy 2 i 14. W swietle
„powagi zdarzen zarzucanych w pozwie w
sprawie Garb” nasz kolega zacheca nas, abysmy pomineli „prawnie
niepoparta kwestie techniczna”, czyli to ze
Ministerstwo Skarbu Panstwa Rzeczypospolitej Polskiej jest integralna
czescia Rzeczypospolitej Polskiej – zob.
Zgloszenie zdania odrebnego, str. [11]. Jednakze niezaleznie od
charakteru roszczenia powoda jestesmy
zobowiazani do stosowania doktryny immunitetu suwerennego panstwa
obcego, która sama w sobie stanowi
ochrone waznych zasad, z których nie najmniej wazna jest zasada, ze z
wyjatkiem, gdy zaistnieja pewne
szczególne okolicznosci, których zakres jest bardzo ograniczony,
suwerennym panstwom obcym przysluguje
immunitet chroniacy je przed pozwaniem w sadach innych suwerennych
panstw – norma stosowana na
zasadach wzajemnosci, która chroni Stany Zjednoczone przed byciem
pozywanym w panstwach obcych.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -33-
powyzszego powodowie nie wykazali spelnienia czwartej przeslanki dla
przewidzianego w
FSIA w przypadku „wywlaszczenia” wylaczenia immunitetu suwerennego
panstwa obcego.
PODSUMOWANIE
Z przyczyn omówionych powyzej, orzekamy, ze
(1) Sprawa „Altmann” wymaga od nas stosowania FSIA i przewidzianych w
niej
wyjatków do roszczen wynikajacych z dzialania, które mialo miejsce
przed
uchwaleniem FSIA w 1976 roku,
(2) powodowie nie wykazali istnienia przeslanek dla przewidzianego w 28
USC
§1605(a)(2) FSIA wyjatku, poniewaz (a) konfiskata przez panstwo mienia
w granicach tego panstwa nie jest czynnoscia „gospodarcza”, (b)
pózniejsze
gospodarcze wykorzystanie wywlaszczonego mienia nie pozostaje „w
zwiazku z” wczesniejszym wywlaszczeniem w stopniu wystarczajacym do
spelnienia przeslanki dla zastosowania wyjatku dla „dzialalnosci
gospodarczej”, oraz (c) odrzucamy przeformulowanie tego, co w swej
istocie
jest roszczeniem opartym na „wywlaszczeniu” tak, aby stalo sie
roszczeniem
w ramach wyjatku dla „dzialalnosci gospodarczej”, oraz
(3) powodowie nie wykazali istnienia przeslanek dla przewidzianego w 28
USC
§1605(a)(3) FSIA wyjatku, poniewaz (a) powodowie chca odzyskac mienie,
które nie „znajduje sie na terenie Stanów Zjednoczonych”, (b) w takich
okolicznosciach powodowie musza wykazac, ze mienie „jest wlasnoscia lub
jest eksploatowane przez agende obcego panstwa lub podmiot, poprzez
który
dziala obce panstwo” w rozumieniu FSIA, (c) powodowie twierdza, ze
przedmiotowe mienie jest „wlasnoscia” Ministerstwa Skarbu
Rzeczpospolitej
Polskiej – zob. Apelacja, str. 15, oraz (d) Ministerstwo Skarbu
Rzeczpospolitej
Polskiej nie jest „agenda lub podmiotem, poprzez który dziala”
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -34-
Rzeczpospolita Polska w rozumieniu FSIA, poniewaz jego „podstawowa
funkcja” jest rzadowa a nie gospodarcza.
Wobec powyzszego podtrzymujemy wyrok wydany przez Sad Rejonowy
uwzgledniajacy wniosek pozwanych o oddalenie powództwa ze wzgledu na
brak wlasciwosci
rzeczowej.
23-03-2006 12:47 (2K)
WARSAW 580007 v1 [580007_1.DOC] -35-
Oszczerczy Pozew
(fragmenty) Do Czytelnika!
Już po oddaniu „Rewolty marcowej” do druku żydowskie, kryptożydowskie i prożydowskie media w USA i na świecie opublikowały pozew jedenastu Żydów złożony w nowojorskim sądzie przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej.
Ten najbardziej plugawy antypolski dokument obraża i zniesławia nie tylko Państwo Polskie ale także a może nawet bardziej Naród Polski wszystkich bez wyjątku Polaków dla których Polska to wielka rzecz a honor i godność Narodu to wartość święta. Po przeczytaniu tego tekstu zadajemy sobie pytania:
Dlaczego prezydent RP Aleksander Kwaśniewski obsypujący orderami polskimi wielu Żydów, obrażających Naród Polski oskarżeniem o antysemityzm nie zareagował na haniebny akt zniewagi wobec Polskiego Narodu?
Dlaczego na ten akt zniewagi nie zareagowali: premier rządu RP Jerzy Buzek, minister spraw zagranicznych RP Bronisław Geremek?
Dlaczego władze RP z sejmem i senatem na czele nie wymusiły na polskim MSZ-cie wniesienia do amerykańskiego sądu oskarżenia jedenastu Żydów i ich adwokatów o obrazę całego Narodu Polskiego?
Jeżeli odpowiecie sobie Czytelnicy na te pytania, będziecie na pewno wiedzieli co zrobić z kartą wyborczą w wyborach pre zydenckich i parlamentarnych. Jezry Brochocki autor
United States District Court Eastern District of New York
Theo Garb, Bella Jungewirtri, (Youngewirth)
Sam Lefkowitz, Peter Koppenheim,
Judah Wełler,
Chana Lewkowicz,
Samuel Goldin,
Karl Diamond,
Hala Soból,
Saul Klausner oraz
Goldie Knobel
Powodowie, występujący w imieniu swoim i wszystkich innych osób będących w podobnej sytuacji
przeciw
oskarżonym: Rzeczpospolitej Polskiej, Ministerstwu Skarbu Państwa oraz John Does (osób o nieustalonej tożsamości – przyp. red.) # 1-100.
POZEW
Powyżej wymienieni powodowie oraz wszystkie pozostałe osoby będące w podobnej sytuacji, w imieniu których występują podpisani niżej adwokaci, oświadczają co następuje:
UZASADNIENIE POZWU
1. Pozew został złożony przez jedenastu indywidualnych powodów, w imieniu własnym oraz wszystkich pozostałych osóbpozostających w podobnej sytuacji, stosownie do 28 U. S. C.(Kodeks Stanów Zjednoczonych – przyp. red.) § 1330 w związku z § 1602 w związku z „Foreign Sovereign Immunities Act” (ustawa o immunitecie dla obywateli państw obcych — przyp.red.) oraz innymi przepisami przeciw Rzeczpospolitej Polskiej,nazywanej w dalszym ciągu dokumentu „Polską” oraz Ministerstwu Skarbu Państwa, nazywanemu w dalszym ciągu jako„Treasury” lub „Skarb” oraz oskarżonym w liczbie 1-100, zagranicznym instytucjom rządowym i osobom prywatnym, nazywanym w dalszym ciągu dokumentu jako „inni oskarżeni”,których tożsamość w dniu składania pozwu była nieustalona, a którzy brali udział w opisywanych wydarzeniach.
2.Polityka obowiązująca (w Polsce – przyp. red.) przez ostatnie pięćdziesiąt cztery lata sprowadzała się do „wygnania co dojednego” ludności żyd ^kiej z Polski. Dokonywano tego poprzez stosowanie czystek etnicznych i rasowych, stosowanie przemocy i szantażu, w tym: stosowanie tortur i morderstw.Rzeczpospolita Polska, Ministerstwo Skarbu oraz inni oskarżeni w tym czasie czerpali zyski handlowe i bogacili się, zarządzali, wynajmowali, utrzymywali, a także w niektórych przy
padkach likwidowali mienie będące własnością Żydów, którzyzostali zmuszeni do wygnania, i którego zwrot jest przedmiotem niniejszego wniosku. Wszyscy z powodów traktują sprawęjako występowanie w imieniu wszystkich żyjących i zmarłycch i ocalałych z Holocaustu.
3.Powodowie są ofiarami oraz osobami, które przeżyły nazistowski Holocaust (bądź są to ich spadkobiercy). Uczestnikom postępowania zbiorowego, od czasu pierwotnego pozbawienia własności podczas Holocaustu, odmawiano prawa do zarządzania, prawa własności, prawa do kontrolowania i użytkowania oraz satysfakcji z posiadania własności rzeczowej i osobistej. Po II wojnie światowej osoby, które przeżyły Holocaust, były mordowane, bite, gwałcone, terroryzowane, torturowane i zmuszane do emigracji bez dania im prawa do odzyskania bądź zarządzania posiadanymi nieruchomościami. Akcja ta miała wszelkie znamiona zorganizowanej polityki czystek etnicznych i rasowych, która była kontynuowana w Polsce po Holocauście, a którą zorganizowano by wyrzucić z Polski pozostające w niej 10 procent populacji polskich Żydów, którzy przetrwali Holocaust.
4. Zwyczaj czerpania korzyści z czystek rasowych i etnicznych został upowszechniony przez reżim nazistowski przed i w czasie II wojny światowej. Naziści z rozmysłem i systematycznie plądrowali i grabili mienie żydowskie, bogacąc się na tym procederze oraz gromadząc środki finansowe niezbędne do przygotowania i popełnienia zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości.
5. Niemcy, wykorzystując panujący w Polsce antysemicki klimat, zlokalizowali na jej terenie najbardziej znane obozy śmierci, w tym Auschwitz i Treblinkę. Żydzi, Żydówki i żydowskie dzieci z całej Europy były w tych i innych obozach koncentracyjnych w Polsce mordowane i zamęczane na śmierć.
6. Gdy naziści wycofali się z Polski, Polacy, Ministerstwo Skarbu, rząd polski oraz inni oskarżeni dążyli do wzbogacenia się na nieszczęściu polskich Żydów, kontynuując nazistowski program czystek rasowych i etnicznych oraz czerpiąc z tego korzyści poprzez zawłaszczanie żydowskiej własności do celów handlowych.
7.Aby zmusić Żydów do opuszczenia Polski i porzucenia przez nich aktywów i praw własności, rozpoczęto realizację morderczego planu bazującego na antysemityzmie oraz czystkach rasowych i etnicznych wobec tych Żydów, którzy przetrwali Holocaust i powrócili do Polski. Po powrocie do swojej ojczyzny w Polsce tysiące Żydów było zastraszanych i — następnie — w barbarzyński sposób bitych i/lub mordowanych w ich byłych domach, wsiach i miastach. Spowodowało to masowv exodus polskich Żydów, którzy przeżyli (Holocaust). Oblicza się, że około 60 tys. Żydów opuściło Polskę pomiędzy czerwcem i wrześniem 1946 roku. Bezpośrednim powodem był pogrom w Kielcach oraz haniebna kampania przemocy skierowana przeciwko polskim Żydom. Wielu innych Żydów obawiało się powrotu do Polski, porzucając jakąkolwiek nadzieję na odzyskanie swoich aktywów i własności.
8.Oskarżeni czerpali korzyści majątkowe, bazując na programie czystek etnicznych i rasowych wobec polskich Żydów.Zabezpieczyli prawa własności do całego mienia trzech milionów polskich Żydów, włączając w to wartościowe nieruchomości, gospodarstwa, fabryki, rzeczy osobiste, meble, oszczędności, polisy ubezpieczeniowe, obligacje, akcje giełdowe, złote monety, biżuterię, diamenty, przedmioty kultu religijnego oraz inne dobra. W następnych latach i dekadach oskarżeni nielegalnie do końca zawłaszczyli na własność wyżej wymienionedobra. Dokonali tego poprzez zmianę aktów własności, a wszystkie te operacje były dokonywane za zgodą Polski i Ministerstwa Skarbu.
9.W czasie obowiązywania polityki czystek rasowych i etnicznych, Żydzi w Polsce przez cały czas byli ofiarami łamaniapraw człowieka, w tym m.in. pobić, zastraszeń, plądrowań,tortur, gwałtów i morderstw.
10. W okresie przed 1939 rokiem polscy Żydzi stanowili ponad 20 procent ludności żydowskiej na całym świecie. W latach 1939-1948 społeczność polskich Żydów, licząca wcześniej ponad 3 miliony, w zasadzie zanikła. Ci nieliczni, którzy pozostali, by uniknąć prześladowań ukryli swoje żydowskie pochodzenie lub zmienili swoje wyznanie religijne. O ile naziści byli odpowiedzialni za większość akcji, które spowodowały wyniszczenie ludności żydowskiej Polsce, to rząd polski oraz inni oskarżeni są odpowiedzialni za pozbawienie powodów ich własności oraz ich praw do tych własności.
11. Setki miast w całej Polsce doświadczyło napływu tych Żydów, którzy przetrwali wojnę. Obywatele polscy, którzy przez pięć lat byli obiektem polowań nazistów, powrócili do domów z zamiarem pozostania w nich. W wielu miasteczkach i miastach Żydzi nie byli widziani od lat. Oskarżeni, zamiast traktować powracających Żydów jako bezdomnych tichodźców, odmawiali Żydom powrotu do ich ojczyzny i domów, dokonując haniebnych aktów przemocy i morderstw. Oskarżeni kontynuowali nazistowską politykę „Juden Rein” na swoich własnych obywatelach, oczyszczając państwo z Żydów. Tym samym oskarżeni mogli przejąć i ciągnąć materialne korzyści z żydowskich dóbr i żydowskiej własności.
12. Wymazywanie Żydów z Polski oraz przejmowanie ich własności dokonywało się przy współudziale polskiego rządu, w tym polskiej policji i wojska. Za pomocą terroryzmu sponsorowanego przez Państwo Polacy rozpoczynali i brali udział w atakach na powracających Żydów. W małych miasteczkach Żydzi byli linczowani oraz duszeni, rozstrzeliwani lub zasztyle-towywani. Publiczne wieszania Żydów opisywane były w prasie, przerażając tych, którzy wrócili do Polski i tych, którzy chcieli do niej wrócić. Oparte o informacje i wiarę te ataki stanowiły część systematycznego planu zgładzenia całej populacji żydowskiej pozostającej w Polsce po II wojnie światowej.
13. Oskarżeni kierowali się w swoich czynach nie tylko nienawiścią, ale również chciwością. Jak tylko Żydzi zostali wygnani z Polski, oskarżeni przejęli kontrolę nad żydowskim mieniem i własnością, zapewniając sobie prawo własności do niego i wykorzystując tę własność do bogacenia się.
14.Po zakończeniu II wojny światowej, polski rząd i oskarżeni, ignorując prawne konsekwencje ludobójstwa, zbrodni wojennych, zbrodni przeciw ludzkości i czystek rasowych, zezwolili na dokonywanie tych ohydnych czynów przeciw Żydom w Polsce, kontynuując je bezkarnie -przez kilka lat, aż do momentu, gdy Żydzi poddali się z wyczerpania i opuścili Polskę, pozostawiając w niej swoje mienie.
15.Oskarżeni (Rzeczpospolita Polska, Ministerstwo Skarbu Państwa oraz John Does, czyli osoby i instytucje o nieustalonej tożsamości do chwili składania pozwu # 1-100 — przyp. red.) chcieli głównie doprowadzić do pozbawienia ofiarHolocaustu ich mienia i własności, a nie tylko przejąć i zarządzać własnością Żydów ocalałych (z Holocaustu) oraz ich spadkobierców. Byurzeczywistnić ten cel, dokonywali morderstw oraz stosowali szantaż i przemoc fizyczną. W ten sposób rozwinęła się ściślezaplanowana
akcjaprzeprowadzana za pomocą szantażu, przemocy, tortur, gwałtów, śmierci, która zakończyła się przymu sowym wygnaniem, większości polskich Żydów zamieszkujących wówczas Polskę.
16.Po Holocauście Polska, Ministerstwo Skarbu i inni oskareni podjęli się rzeczywistych działań opartych o oszustwa, byprzeszkodzić, opóźnić, unicestwić i uniemożliwić uczestnikomtego postępowania poznanie tak prawdy o losie ich własności,jak również pozbawić prawa do cieszenia się posiadaną własnością, pozostającą w Polsce. Te oszustwa popełnione przez Oskarżonych miały uniemożliwić uczestnikom tego postępowania zbiorowego odzyskanie i ścisłe określenie całkowitej ilości i wartości nieruchomości i innych dóbr bezprawnie im zabranych.
17.Odpowiadając na pytania uczestników postępowania zbiorowego, oskarżeni używali standartowych odpowiedzi, takich jak: własność została przekazana dobrowolnie, własność została skonfiskowana legalnie, własność została zniszczona; nie można odnaleźć dokumentów; mienie przejęto z tytułu długów,lub pretendenci do własności byli wzywani do powrotu do Polski w celu spłacenia zaległości podatkowych. Przez cały czas oskarżeni wykorzystywali przejęte mienie po ofiarach Holocaustu w celach handlowych i czerpali z tego użytkowania korzyści finansowe.
18.Wynikiem polityki realizowanej przez oskarżonych przezponad pięćdziesiąt cztery lata było: zarządzanie mieniem, jegoprzejęcie oraz zyski finansowe osiągnięte przez oskarżonych wwyniku nielegalnego przejęcia mienia stanowiącego własność
powodów, do którego oskarżeni nie mieli legalnego prawa doposiadania,kontrolowania, zarządzania., utrzymywania i uzyskiwania zysków.
19. Polska, Ministerstwo Skarbu oraz inni oskarżeni zainicjowali oraz kontynuowali proces nielegalnego przejmowania, wynajmowania, sprzedawania oraz/i zezwalania na sprzedaż aktywów i własności mienia należącego do powodów, dodatkowo pozbawiając żyjące osoby i ich spadkobierców nadziei na odzyskanie ich własności. Polska także dzisiaj wystawia na sprzedaż, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w innych państwach, mienie ludzi ocalałych z Holocaustu, włączając w to rezydencje oraz obiekty handlowe, które na mocy prawa należą do po wodów.
20.Powodowie żądają zakazania Polsce, Skarbowi i innym oskarżonym dalszej sprzedaży, niszczenia, rozporządzania lub umożliwiania sprzedaży lub pozbywania się lub transferu w łasności należącej do nich.
21.Powodowie żądają także od Polski, Skarbu i innych oskarżonych: (i) obliczenia i zwrotu aktywów i nieruchomości sprzedanych bądź przejętych z naruszeniem prawa ich właści cieli; (ii) obliczenia i zwrotu zysków, które przynosiło to mienie oraz (iii) wypłacenia odszkodowań i kary za poniesione szkody, co zniechęci oskarżonych do przeprowadzania takich akcji w przyszłości. (…)
za:
https://infonurt3.com/index.php?option= ... &Itemid=65